Chapter 51
ကျွန်းပါ်ရှိအပူချိန်က မြို့တွင်းအပူချိန်ကဲ့သို့ သိပ်မပြင်းလှချေ။
ခဲ့ကျင်းယန်က သူ့အပေါ်ဝတ်ကုတ်အင်္ကျီကို မြေ ကြီးပေါ်တွင်ခင်းချလိုက်ပြီး ဆွေ့ဆွေ့နှင့်အတူ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ ပင်လယ်လေညင်းများကိုခံစားနေသည်။ ထို့နောက် ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ကို ကျွန်းပေါ်မှကယ်ထုတ်ပေးမည့် အခြားသူများကိုမျှော်နေလိုက်သည်။
စောင့်ပြီးရင်းစောင့်နေသော်လည်း တစ်ယောက်မှပေါ်မလာသောကြောင့် နေ့လည်ပိုင်းရောက်သောအခါ ထပ်စောင့်မနေတော့ပေ။
"အိုး....တစ်ယောက်ယောက်လာပြီး ငါတို့ကိုကျွန်းပေါ်ကနေ ကယ်မထုတ်ခင် နေ့လည်စာတော့ အရင်စားထားမှနဲ့တူတယ်"။ ခဲ့ကျင်းယန်က စိတ်မကောင်းသည့် လေသံလေးဖြင့်ပြောသည်။
ဘေးတွင်ရှိသောဝန်ထမ်း: "ဟေး.....မင်းတို့ကပဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်ရှိသေးတယ်.....တစ်ခြားဧည့်သည်တွေဆိုရင် အပူချိန်သုံးဆယ်ဒီဂရီလောက်ရှိတဲ့ နေပူကျဲတဲထဲမှာ မင်းတို့ကိုလာကယ်ဖို့ကြိုးစားနေရတာ....မင်းတို့ကတော့ ကျွန်းပေါ်မှာ အေးအေးဆေးဆေးနေပူဆာလှုံပြီး လေညင်းခံနေရတာလေ.....အဲဒါကိုများ သူတို့ပဲ ဒုက္ခခံနေရသလိုလာပြောနေတယ်"။
"ဆွေ့ဆွေ့.....ငါးဖမ်းဖို့လိုက်မလား.....ပင်လယ်ထဲမှာ အကောင်လှလှလေးတွေအများကြီးရှိတယ်"။
"ဟုတ်....သမီးလိုက်မယ်"။
"ဆရာသမား.....ကလေးကို ကမ်းခြေနဲ့နီးနီးခေါ်သွားလို့မရဘူးနော်....သူရေထဲပြုတ်ကျသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"။
"စိတ်မပူစမ်းပါနဲ့.....ကျွန်တော်လည်း ချင့်ချိန်
စဥ်းစားတတ်ပါတယ်....သူ့ကို ကမ်းခြေမှာ ဂဏန်းလေးတွေ ခရုလေးတွေပဲ လိုက်ကောက်ခိုင်းမှာ....ငါးကတော့ ကျွန်တော့်ဘာသာကျွန်တော်ဖမ်းမှာပါ....ဟုတ်ပြီလား"။
အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ခဲ့ကျင်းယန်တစ်ယောက် ကြီးကြီးမားမားငါးတစ်ကောင်မှ မဖမ်းမိသေးချေ။ သို့သော် ခုံးကောင်များနှင့် ပင်လယ်သခွားကောင်အချို့ကိုတော့ ဖမ်းမိထားသည်။
أنت تقرأ
ပြည်သူ့အချစ်တော်လေးက၃နှစ်ခွဲသမီးလေး
عاطفيةပြည်သူအချစ်တော်လေးက ၃နှစ်ခွဲသမီးလေး Title - The National Girl is Three and a Half Years Old