Remember Us |Kookmin| ✔️

One

Hoş geldin balım, iyi okumalarr 🩵

"Jimin'ciğim, bitirdin mi tatlım?"

"Evet efendim, isterseniz bir bakın kontrol edin; beğenmediğiniz bir yer varsa üzerinden geçerim toplanmadan."

"Gerek yok canım, ben güveniyorum senin işine. Maaşını banka hesabına gönderdim, nakit yoktu. Sorun olmaz değil mi?"

"Hayır efendim sorun yok, teşekkür ederim. Haftaya görüşmek üzere."

Düzenli geldiğim bir ev olduğundan tanışıklığımız fazlaydı, birbirimize güvenimiz de vardı.

Kulaklığımın kablosunu telefonuma bağladıktan sonra kulağıma taktım, cidden bugün yorucu geçmişti. Eve de yürüyerek gidiyordum, buradan otobüs yoktu.

Neyse ki bugün öğle yemeğimi güzel yemiştim, daha enerjik yürüyebilirdim. Evim de yakındı zaten. Bir saatlik bir yürüyüşün ardından eve varmıştım, ev dediğim de tek odaydı. Amerikan mutfak ve bir de ufak tuvaleti vardı, odam yoktu. Salondaki koltuğu açıp yatıyordum, rahattı.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra atıştıracağım bir şeyler hazırlamış, telefondan bir şeyler izleyerek yemeye başlamıştım.

Yirmi üç yaşında, yapayalnız hayatımda geçinmek için evlere temizliğe gidiyordum. On dokuz yaşındayken ailemin yanından ayrılmıştım, onlar 'git' dememişti ancak o evi bana katlanılmaz yapmışlardı. Bu da bir kovma şekli değil midir zaten? Omega olduğumdan kendi ebeveynlerim bile küçük görmüştü beni, ancak ne olursa olsun kendi ayaklarım üzerinde durabiliyordum işte. Dört yılda onlardan tek kuruş almamıştım, konuşmuyorduk bile...

Bir şeyler izleyip yemeye devam ederken üstten düşen bildirimle kaşlarım çatıldı, adı 'iş ortakları' olan bir sohbet grubuna eklenmiştim. Numaramı nerden bulmuşlardı?

Bildirime tıklayıp gruba gelen mesajı okudum,

+82 9***: Merhaba! Ben de gruptaki herkes gibi evlere falan temizliğe gidiyorum, numaralarınızı çalıştığım ev sahiplerinden ve Seul dışındaki arkadaşlarımdan aldım. Buradan ortak sıkıntılarımızı falan konuşarak anlaşabiliriz bence.

Bir şey yazmadan grupla ilgili bilgilere baktım, yirmi katılımcı vardı.

Açıkçası, birileriyle konuşmak çok da benlik değildi. Gruptan çıktım.

Ne kadar çok insan, o kadar çok dert.

İzlediğim videoya geri dönüp yemeğimi bitirdim, hızlıca bulaşığımı yıkayıp koktuğa yani yatağıma geçtim. Bugün cidden yorucu bir gün olmuştu, temizlediğim ev çok büyüktü. Yani eve belki onuncu gidişimdi ancak yine de büyük geliyordu, alışamamıştım.

Telefonumdan öylesine bir şarkı listesi başlatmıştım. Telefonu da karnıma bırakıp gözlerimi yumdum, daha erkendi ama cidden yorgundum.

Tabii ben gözlerimi kapatır kapatmaz bildirim gelmişti. İşverenlerimden biri olabilirdi.

Telefonumu karnımdan alıp gelen mesaja baktım, yabancı bir numaraydı.

+82 13***: Selam, rahatsız etmek istemezdim ama sen gruptan çıktıktan sonra hakkında salak salak konuştular. Onu görünce ben de çıktım zaten, bilmek istersin diye düşündüm.

Jimin: Söylediğin için teşekkür ederim,
ama çok da umursadığım söylenemez.

+82 13***: En iyisini yapıyorsun, bir avuç aptal zaten.
Eh, bu arada tanışmak ister misin?