Hislerimi dolaba kaldırdım,
Bir kavanoza doldurdum hepsini.
Gerek duymuyorum artık onlara.
Bu zamana kadar hissettik de ne oldu ki?
Hep acı, gam, keder, üzüntü...
En iyisi böyleymiş meğer,
Bir dolabın en karanlık dip köşesinde kuruyup gidecekler.
Arada göz ucuyla bakıyorum onlara,
Belki diyorum kullanırım arada.
Fakat insan hissetmeyince donuyor zamanla.
Dedim ya belki...Arada.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Araf-tan
PoetryArafta kaldığım, ruhumun serzenişte olduğu ya da hissettiklerimi yazıya dökebildiğim zamanlarda yazdıklarımdan oluşan bir kitap. Biraz edebi, biraz kendimden serzenişler. Ben, okuduğumda bana uzun uzun düşündüren yazıları çok seviyorum. Umarım sizi...
