White Lies: Hidden Feelings (ONGOING SERIES)

Chapter Two

A/N:

Hello po!! Thank you po for reading my story!! Hope you enjoy reading this chapter.

VOTE

COMMENT

FOLLOW ME ON FB AND TWITTER :)

-sushisashimi -

__________________________________________________________________________________

 ­­­­­­          “Hey!”

 Napatingin sa akin si Zander. Nakataas naman ang kilay ko habang pababa sa hagdan at papunta sa direksyon niya.

He sipped his coffee and looked at his watch. 8:00 AM.

            ”Tagal mo, ah? Di ka naman masyadong primadona.” He said sarcastically.

            “Bakit? Sinabi ko ba’ng hintayin mo ako?” inis ko’ng sagot sa kanya saka naupo sa tabi niya.

            “Kung pwede lang kita’ng iwan dito eh kanina ko pa ginawa.“ inis na wika nito tapos tumayo at binigyan ako ng lunch box.  “Baunin mo na lang yan. You’ll be late for school.”  

Napatingin ako sa kanya. Oh-kay! Ano’ng drama naman to? May lunch box pa siya’ng nalalaman.

            “What’s that for?” I asked him

            “Pagkain mo, obviously.”

I rolled my eyeballs heavenwards saka umupo sa tabi niya. Pilosospo!

“Hindi ako papasok.” Saka ko ininom ang kape niya. Nauuhaw na kasi ako XD “Eww! No sugar? My goshness!”

            “Papasok ka.” He said as if he’s commaninding his maid saka nagpunta ng kitchen.

My eyebows raised again.

“And who are you to command me? Heller! You’re not my Kuya!” inis na sigaw ko sa kanya.  

Hindi siya sumagot pero, after a few minutes ay nagbalik siya sa dining area at inabot ang dala’ng kape sa akin.

            “Coffee with sugar.” He said coldly saka umupo at nagbasa ng diyaryo.

            “Whoa!” I exclaimed saka ininom ang kape.  Weee ang charap ng kape! Nilagyan na niya ng sugar. Paano niya nalaman na ganito’ng lasa ang gusto ko sa kape? “May dugo ka pala’ng gentleman. ”

            “Don’t flatter yourself, youg lady. Ayoko lang na pinakikialaman ang kape ko.” Sagot nito na hindi tumitingin sa akin.

>___<

            Suplado! As if naman ang sarap-sarap ng kape niya! >__<  Uhmm sige na, masarap na siya ng kunti. Pero, kunti lang ha? Hind talaga siya super masarap gaya sa coffee shop.  Hmp!

            “And besides obligasyon ko talaga yan sa iyo.”

            “At bakit? Alalay ba kita para ipagtimpla mo ako ng kape, ha?”

            “Nope. ”

Then, he smiled and raised my left hand.

            “I’m just you’re husband.”

 O___O

Para’ng bombang sumabog sa mukha ko ang sinabi niya.

            ANO DAWWWWWWWWWWWWWW?