İsyan En Büyük Günahtır;

Giriş

Tanrı insanı yarattı. Fakat insanoğlu nankör olmayı seçti. Tanrı onları yaratırken, kendi kurduğu kuralları uymalarını emretti. Fakat insanlar isyankârdır.

İsyan affedilmezdi. Tanrı isyankâr kullarının başına binbir sorun açtı. Doğal afetler, felaketler, savaşlar, hastalıklar...

Kendini çok üstün gören insan daha göremediği virüsler yüzünden hastalanıp ölse de ego kalıcıdır. Lakin kalıcı egolarına inat hayatta geçici olduklarını unuttular.

Tanrı neyi verirse haklı verirdi. Sessiz kalan, mağdur gibi görünen de elbet kabahat işlemişti. Günahkar ve isyankâr aynı cezayı alınca oradaki adaleti sorgulamak elbet bize kalmazdı. Çünkü yüzeysel gören yaratıklardı insanlar.

Şeytan isyanının ve kibrinin bedeli olarak cezalandırıldı kötülükle. İnsanın doğası olan iki duygunun temsili oldu. Her insan ruhunda şeytani taşıyarak cennette laik olmak için uğraştı. Bu yüzden mi önce cehenneme gider insan? Ruhundaki Şeytan yanarak yok olsun diye mi?

Biz günahkârlar ve en beterimiz olan isyankârlar.

Peki tanrı en fazla ne büyüklükte bir ceza, bir felâket verir? Yirmi bin kişi arasında kaç kişi kurtulursa hak ve adalet yerini bulur? Peki kimse kurtulmazsa? O zaman tüm insanlar günahkar mıdır? Peki aslında kurutulan sayılar isyankâr olursa?

Ve unutmayın; İsyan en büyük günahtır...