Suskun

3

   

  "Anne bu ağaç her gün kiraz vericek değil mi?"

   Kadın gülümseyip kızının küçük yüzünü avuçları içine aldı.

  "Elbette kızım. Ama bazen uyuması lazım yoksa iyi kirazlar veremez."

  Küçük kız kirazı yerken her yerine bulaştırdığı için şuan çok tatlı duruyordu. Annesi ona gülüp kucağına aldı.

  "Bu günlük bu kadar yeter Melisa. Söz veriyorum yarın yine geliceğiz."

  Kız homurdandı.

  "Ama anne senin hastaneye gidip insanları iyileştirmen gerekmiyor mu?"

  Kadın, küçük kızın başını okşadı.

  "Evet ama yarın izinliyim. Seninle vakit geçireceğim."

   Kız sevinçle ellerini çırptı ve annesinin boynuna sarıldı.

  "Beni hiç bırakma anne."

  
     Elimdeki bezin suyunu sıkıp tekrar alnına koydum. İki gün olmuştu ve hâla uyuyordu. Bu beni biraz endişelendirse de elimden geldiğince ona iyi bakmaya çalışıyordum. Bazen rüya görüyor olmalıydı ki kaşlarını çatıyordu.

   Bezi alnından alıp boynuna dokundurdum. Yüzü o kadar kusursuzdu ki. Yanağındaki çizgi bile ona yakışıyordu.

  Yüzümü yüzüne yaklaştırdım. Nefesi yüzüme çarpıyordu. Kokusu burnuma dolduğunda gözlerimi yavaşça kapattım ve aynı hızla açtım.

   "Lütfen uyan."

  Dudaklarımdan zar zor çıkan sesi duymuş olmasını diledim içimden. Kalp atışlarını bu sessizlikte duyabiliyordum. Yavaş ama bir o kadar sert. Bir anda hayatıma girmişti. Bir anda kalp sesini dinler olmuştum.

  Pamir "Melis."

   Korkuyla yerimde sıçradım. Balkondan bana bakan Pamir eliyle kapıyı aç işareti yaptı. Allah'tan babam evde yoktu. Duysaydı yine çok büyük olaylar olacaktı.

  Evet. Aram'ı ilk eve gizlice soktuğumda hem geç geldiğim için hem de alkol almadığım için çok kıymetli kemeriyle beni dövmüştü. O an tek düşündüğümse Aram'ın uyanmamasıydı.

  Ayağa kalkıp balkonun kapısını açtım. Pamirle birlikte soğuk rüzgar da içeri girince ürperdim ve hızlıca kapattım.

  Pamir "Hâla uyanmadı mı?"

  Başımı 'evet' anlamında salladım.

Pamir "Ne olucak peki?"

  Bilmiyordum. Hiçbir şey bilmiyordum. Aram'a yaklaşıp alnındaki bezi kaldırdım ve eklem yerlerine dokundurdum.

  Pamir "Melis. Uyanana kadar burada durmalı. İdare edebilir misin?"

  Biraz zor olucaktı. Çünkü evimde bir cani vardı. Yine de kabul ettim.

  Ona bakmadan kafamı salladığımda hâla Aramla ilgileniyordum.

  Pamir "Peki Çilek Kız. Bir şeye ihtiyacın olursa ara. Ya da önemli bir şey olursa."

  Ona cevap vermedim. O da biraz durduktan sonra gitti zaten.

  Bu iki gün uyumamıştım. Bedenim yorgun olmasa da ruhum ve kafamın içi çok yorgundu. Gözüm yavaşça kapanırken kafamı yatağa koydum. Biraz kestirsem iyi olucak..