SERIES TWO: Devil's Disguise (✓)

Chapter 45

Zephyrous

I inhaled sharply as I knocked on the door in front of me. Walang nangyari kaya kumatok ulit ako. But after a few more knocks ay wala pa ring bumukas ng pinto.

I was about to kick the door when it suddenly open. Napaayos ako ng tayo nang bumungad sa'kin si Ziah.

She emotionlessly just stared at me and didn't say anything. Nakahawak lang ako sa braso ko.

"Ano pong kailangan niyo?" Magalang na tanong niya sa'kin.

"Let's talk." I seriously said.

"Kilala ko ho ba sila?"

"Cut the crap Ziah, let me in and let's talk."

"Hindi ako nagpapapasok ng estranghero sa apartment ko. Wala bang may sabi sayong bawal ang ibang tao dito maliban sa mga tenant?"

I rolled my eyes and walk across her para makapasok sa loob.

"Putang- trespassing na 'to ah-" Pagrereklamo pa niya na 'di na natuloy dahil mahigpit ko siyang niyakap. I missed her so much. I missed my best friend so much.

Kinalas niya ang pagkakayakap ko sa kanya at mabilis akong tinalikuran na siyang pinagtakha ko. Sinundan ko siya nang pumunta siya sa veranda ng apartment niya.

"Ziah." Sinubukan ko siyang iharap sa'kin pero umiwas lang ito.

"The hell? Can you please face me?" Narinig ko ang pagsinghot niya kaya sinubukan ko ulit siyang iharap pero matigas talaga ang ulo niya.

"Fvck, are you crying!?" Tanong ko dito.

"Ako? Umiiyak? Bakit? Bakit ako iiyak nang dahil sayo ha!?" Pagmamaktol niya habang nakatalikod parin sa'kin.

"I'm just asking, I'm not saying that I'm the reason." I sarcastically said.

Marahas siyang humarap sa'kin. "Eh tangina mo pala, sana hindi ka na lang bumalik. Sino ba'ng may sabing may natutuwa sa pagbabalik mo." Galit na sabi nito sa'kin.

"You finally looked at me, silly." Mahinanon na sabi ko saka lumapit sa kanya at yumakap.

She wrapped her arm around my waist at sinubsob ang mukha sa balikat ko. I'm inches taller than her. Though she's older than me. Purong pinoy, unlike me.

Nararamdaman ko ang mahinang pag alog ng balikan niya. Nagpapahiwatig na umiiyak nga siya.

"Hindi mo man lang ba naisip na mag paalam sa'kin? Ni 'di mo naisip na may kaibigan kang mag aalala sayo kapag hindi ka nagparamdam? Masiyadong selfish ang naging desisyon mo Zephyr, alam mo ba 'yun?" Mahinang boses na sabi niya. Tumango ako sa sinabi niya.

"And I'm sorry." Mahinang bulong ko sa kanya.

"Alam ko na hindi ka nakikinig sa'kin. Ni minsan hindi ka sumunod sa mga sinasabi ko sayo. Kahit pwede ka naman magsabi sa'kin, hindi mo ginawa." I tear fell from my eye. Tumango ako sa sinabi niya.

Lumuwag ang pagkakayakap niya saka inangat ang tingin sa'kin.

"Umiiyak ka ba?" Tanong niya. Agad kong pinunasan ang nakatakas na luha sa mata ko.

"I'm not." Pag tanggi ko kahit na alam ko namang alam niya rin ang totoo. Natawa ito sa'kin habang nagpupunas din ng luha. Mahina akong natawa sa kanya.

"Since ayaw mo man na makinig sa'kin, ako ngayon ang makikinig sayo." Seryosong sabi niya. Nawala ang ngiti sa mga labi ko saka seryoso siyang tiningnan. Naghihintay sa susunod na sasabihin niya.

"Ano ang totoo?"

"Ano ang hindi mo alam?" Balik tanong ko sa kanya.

"Bakit ka umalis?" Huminga ako ng malalim saka humarap sa veranda.

"Caius' mom is the person that killed my mother that day." Hindi siya nagsalita at mukhang hinihintay na tuluyan akong makapag kwento.

"I didn't know about it dahil magkaibang apelyedo ang ginagamit nila. Little did I know that I'm already digging on my own grave. I live my life in fear Ziah. Hindi lang takot na baka patayin din ako ng pumatay sa magulang ko. Dahil din sa nangyari, pinigilan ko ang sarili kong maging masaya."

"And the worst part of all, the people who I thought are a family, was the people who actually my enemy." Sabi ko ng hindi bumibitaw ng titig sa kanya.

"What do you mean?" Takhang tanong nito. I bitterly smiled at her and removed the contact lenses that I'm wearing.

She gasp upon seeing my eyes. Binuka nito ang bibig pero wala lng lumabas na salita. She look so shocked.

"The Davis, they kept me because they want me. My dad died on their hands Ziah." Napakurap kurap siya sa sinabi ko. She averted her gaze on me na parang hindi niya kayang tingnan ako. Nanatili siyang tahimik kaya nagpatuloy ako sa sinasabi.

"And now, the Devi are also looking for me. Just for this goddamn eyes." Takha siyang napatingin ulit sa'kin.

"Devi?"

"They're my mother's family. Sham said they thought I'm dead, but after they knew again about my existence, they're desperately coming after me again."

"Paanong ganyan ang ang mga mata mo?" She asked.

"It's a rare brid of the Devi. It's a good fortune to have this eyes in the family." I said. That's what Sham said.

But I doubt it's really a good fortune. Because of this, I lived and still living a misirable life.

"So you mean pinanganak kang ganyan?"

"Sham said yes. When my mother saw it, she kept it secret as much as possible. She even kept the doctors quiet about it."

"And who's this Sham?"

"My sister." Mukhang nagulat naman ito sa sinabi ko.

"Not my biological sister. Recently ko lang fin nalaman ang tungkol sa kanya." Pagpapatuloy ko. Alam kong magre-react naman siya na hindi ko sinabi sa kanya ang tungkol doon.

Ilang oras din akong nag stay sa apartment ni Ziah bago ko napagpasiyahang umuwi na.

"Sure kang ayaw mong mag sleep over?" She asked seventh times.

"I have things to do Ziah. I can't stay." She pouted as she bowed her head. I slightly smiled at her.

"They're beautiful." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Your eyes I mean." She cleared out. i didn't respond. I wore my contact lenses again. Ayokong makaagaw ng atensyon habang naglalakad. It's too risky.

"Gotta go." Tumango siya sa'kin. Lumabas na 'ko sa apartment nito. Nasa labas na 'ko ng gate nang makasalubong ko ang isang taong hindi ko inaasahang makikita ko ulit.

He looks different now. Gone the jolly vibes he gave sa tuwing nakakasama ko siya months ago.

He looked at me in blank na parang hindi ako nakikilala.

Well, my hair is long now.

Hindi ko rin alam na dito rin siya nags-stay. At mukhang hindi siya nag-iisa. Dahil pumasok ang mga kasamahan nito. People that I really knew, maliban sa isa.

"Rous?" Magkasabay na sabi ni Shin at Kira. While the girl they're with have no reaction at all. Nang bumalik ang tingin ko kay Neji ay mukhang doon niya narealize kung sino ang nasa harap niya.

"Zephyrous." He uttered.

Zephyr.