Dönüşüm:Bir Vampir Hikayesi

Villa

Gözlerimi açtım.Karanlıktı.Max ise bana bakıp sırıtıyordu.Gülümsedim. "Günaydın" dedim.

-Öğlen oldu uykucu.

-Gerçektenmi

-Evet.Çok masum görünüyordun.Uyandırmaya kıyamadım.

Yine gülümsedim.Perdeleri açmak için kalktım ve bir esinti hissettim.Aman Tanrım.Üzerimde kırmızı dantel bir gecelik vardı.Yorganı üzerime çektim.Yüzüm kızarmıştı.Hissediyordum.

-Bunu giydiğimi hatırlamyorum

-Merak etme seni kardeşim Elsa giydirdi.O kıyafetlerle rahat edemeyeciğini düşündük

-Teşekkür ederim.

Max'e yaklaşıp sarıldım.Kapı çaldı.Utandığımdan yorganın altına girdim.Max ise bana gülüyordu.

-Gel

-Efendim,kahvaltı hazır.Size bugünkü programı getirdim.Önce prenses için elbise bakılacak.Taç seçilecek.Taç giyme töreni yarın.Saat 21.00 da Balo Salonu'nda yapılacak...

Bense yorganın altından gözlerimi çıkarmış onlara bakıyordum.Max;

-Peki Mary.Ben bunlara göz atarım.

-Peki,efendim izninizle.Deyip odadan çıktı.

Max bana döndü.

-Birileri utanmış galiba ,dedi gülerek.

-Ya hayır.

Yastığı kafasına attım.Kollarımı tuttu ve beni boynumdan öptü.Bakışıyorduk

Bi ses duydum

-Abiii hadii kahvaltııyaa

-Bu Elsa,dedi

-Kardeşin mi?

-Evet.Hadi kalkalım yoksa bize çocuklarla baskın düzenler.

-Çocuklar da mı var?

-Elsa'nın yardımcıları

-Nasıl ya?

-Biz 2 yılda bir halktan 3 çocuk seçeriz.Bunlar savaşçı olmak üzere eğitilirler.Ve saraya alınırlar.

-E aileleri noluyor?

-Bunlar genellikle aileleri ölmüş olan çocuklardır.

-Bir dakika.Vampirler ölümsüz değilmi?

-Sadece bir kısmı.Soylular yani.Halk sadece uzun ömürlüdür.100-120 yıl yaşayabilirler ama ölümsüz değillerdir.

-Peki biz?

-Hayır.Unuttunmu biz soyluyuz.Hadi bakalım.Bu kadar ders yeter.

Yataktan kalkıp banyoya geçtim.Üzerime mavi kot ve üzerinde "ölüm" yazan beyaz tişörtümü giydim.Saçlarımı saldım ve makyaj olarak sadece fondoten sürdüm.Banyodan çıktım ve Max karşımdaydı.Siyah pantolon ve üzerine mavi kareli gömlek giymişti.

Birlikte aşağıya indik.Merdivenlerden aşağı inerken biri tişörtümü çekti.Arkamı döndüm.Bir de ne göriyim.Sarı saçlı mavi gözlü çok tatlı bir kız çocuğu.Muhtemelen 8-9 yaşlarındaydı.Bana döndü.

-Sen Alex misin?

-Evet.Peki sen kimsin küçük hanım?

Max aşağı inmişti.Kız cevap vermedi ve beni elimden tutup aşağıya götürdü.

Büyük bir masada Max,Elsa ve iki erkek çocuğu oturuyordu.Max ve Elsa karşılıklı oturmuşlardı.Ben Max'in yanına geçtim.Küçük kız da benim karşıma.

Bir kadın geldi.Getirdiği tabakta et vardı.Max'e fısıldadım;

-Çiğ et mi bu?

-Evet

-İğrenç.Bunu mu yicez?

-Sen bi tadına baksana.

Ona küçümseyici gözle baktım ve etten bir parça aldım.Okadar beğendim ki.

Max bana gülüyordu.Onlardan önce ikinci tabağa geçtiğimi hatırlıyorum.

Ben yemek yerken kız sürekli bana bakıyordu.Açıkçası artık rahatsız olmaya başlamıştım.Max'i dürttüm.

-Ya bu kız sürekli bana bakıyo.

-Seni tanımaya çalışıyordur.

-Adını da söylemedi.Tuhaf bi kız.

-Adı Tina.Şu kısa olan çocuk David ve yanındaki de abisi Matt.

-Üçü de kardeş mi?

-Hayır.Tina yetim.Annesi öldürüldü.Babasının da nerde olduğu belli değil.Ama iyi kızdır ya.Tanısan anlaşabilirsin.

Bir şey demedim ve yemeğe devam ettim.Tina bana bakmayı kesmişti nihayet.Yemekten sonra Max "Sen bugün sarayda dur etrafı gez.2-3 saat sonra ben seni almaya gelicem.Balo için bir şeyler bakarız dışarda."

Beni burada tek başıma bırakıyordu.Trip atarcasına "peki" dedim.Ama anlamadı.Elsa çocuklarla birlikte beni villanın bahçesine götürdü. Matt ve David koşarak uzaklaştı.Tina ise Elsa'nın elini tutuyordu.
Villanın bahçesi büyüktü.Bir tarafında uçsuz bucaksız orman bir tarafında da çardaklar ve oturma a yerleri vardı.Görünce adeta büyülnmeştim. Elsa bana "Alex sen Tina ile çardağa geç ben birazdan geliyorum. " dedi. Tina elimden tutarak beni boş bir çardağa götürdü. Biraz oturduk. Matt ve David yanıma geldi.
-Alex bizimle oynarmısın?
-Aa şey,
Tina yine bana bakıyordu.
-Olur. Ne oynicaz?
-Saklambaç
-Tamam, dedim.David:
-Ebe sensin
-Peki. Ama bahçeden uzaklaşmak yok.Çocuklar hep bir ağızdan"tamam"dedi ve ben villanın duvarına geçip saymaya başladım. Rüzgar esiyordu bu çocukların koşmasıyla oluşan esintiydi ve benim tüylerimi ürpertiyordu. Etraf sessizleşince gözlerimi açtım ve çevreme bakındım. Aradım ama çocuklar hiçbir yerde yoktu.Ormana gittiklerini düşündüm.Orman çok korkutucuydu ama eğlenceli olduğumu düşünmelerini istedim ve oraya doğru yürümeye başladım. Orman sessizdi. Fazla sessiz.