Dönüşüm:Bir Vampir Hikayesi

Teslimiyet

Kafama sert bir darbe almışım.
Uyandığımda karanlık bir yerdeydim. Elim kolum bağlıydı bir sandalyeye oturtulmuştum. Kafamda bir şey vardı. Tek duyabildiğim bir kaç erkek sesiydi...
Kafamdaki örtü kaldırıldı. Dört bi yanı duvar olan mahzen gibi bir yerdi. Adamlar açıldı ve kapıyı açtılar. Brad içeri girdi.
-Alex Alex Alex, zavallı Alex. Benim narin prensesim. Sana acıyorum bebeğim. Biraz canın yanacak..
-Benden uzak dur pislik
-Ne kadar komiksin sen. Komik kadınlara bayılırım,dedi ve bir kahkaha attı. İçimdeki ses her şeyin kötüye gideceğini söylüyordu.
Nerde olduğumu bilmiyordum ve Max de Brad tararından kaçırıldığımı bilmiyordu.
Brad elini yüzüme uzattı. Hareket ettim. Saçımdan tuttu ve kafamı kaldırdı.
-Beni dinle çakma prenses. Ya benimle evlenirsin ya da tüm krallığınızı yok ederim
Güldüm.
-Ne yapabilirsin ki?
-Tahmin etmek istemezsin.
Durdum. Saçlarımla oynamaya başladı. Parmaklarını aralarında gezdirdi. Yaklaştı ve kulağıma fısıldadı.
-Bu çok hoşuna gidecek prenses..
İçim ürperdi. Nefesi buz gibiydi.
Arkasını döndü ve adamlarına çıkmaları için işaret verdi ve kapı dışardan kitlendi
Bana yaklaşıyordu. "Şimdi s*çtık" diye düşündüm.
-Brad. Lütfen bunu yapma.
-Sadece eğlenicez güzelim korkma bu kadar.
-Max seni yaşatmaz Brad
-Tabi kendisi yaşıyorsa
Ellerini bana uzattı. Omzumda nefesini hissettim. "senin için değdi bebeğim" Ellerim bağlıydı ve hiçbir şey yapamıyordum. Ağlamaya başladım. "Çek o pis ellerini üzerimden!" Yüzüme baktı. Yaklaşıyordu. Suratına tükürdüm. Sinirlenmiş olmalıydı. Bir tokat yediğimi hatırlıyorum. Sandalyeden düşmüştüm. Eğildi.
-Bak Alex. Bana ne yaptırdın. Gel sana yardım edeyim.
-Hayır. Gitt diye bağırdım. Şimdi daha sinirliydi. Gömleği yırttı. Karşısında dantel geceliğimle kalmıştım. Askısını kopardı. Omzumu öpmeye başladı. Ondan kaçamıyordum. Çırpındım ama nafileydi.
Beni yere yatırdı ve üzerimi çıkarmaya çalıştı. Altından kalkamıyordum. Boynumu öpüyordu ve bu çok iğrençti. Onu tamamen üzerimde hissediyordum. Ağlıyordum. Bir çocuk gibi çığlık atıyordum. Tek farkım "anne" demek yerine "Max" diye ağlıyor olmamdı.
Umudumu kesmiştim. Teslim oldum ve derin bir nefes aldım.
-Aferin prenses. İşte böyle...