Karanlık Lord, 31 Ekim 1981 gecesi Harry Potter'ı öldürüp kehanetten kurtulmaya çok hazırdı.
Onun planlarını bozmak ise Çapulcuların göreviydi.
╔════════════╗
harry j. potter x fem!oc
audrisimpavi |...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sirius hafta içleri evde tek başına olurdu. Sebebi belliydi, Remus ve Hogwarts'ta idame ettirdiği profesörlük görevi.
Sevgilisi akşam altıya kadar profesörlük için İskoçya'daki o şatoda bulunurken Sirius evde boş boş otururdu.
Gitar çalar, piyano çalar, çok fazla sıkılınca motorunu alıp turlamak için dışarı çıkardı. Temiz hava iyi gelirdi.
Bazen Patiayak olup etrafta koştururdu. Bunu seviyordu, Patiayak olduğunda zihni daha gölgeli oluyor ve daha... Köpek gibi oluyordu.
Bu da ona özgürlük hissi veriyordu.
Fakat o gün hava kapalıydı. Henüz yağmur yağmamıştı ama yağacağını düşünerek dışarı çıkmak istememişti Sirius ve bu yüzden evdeydi.
Bahçeye çıkıp çimlere oturmuştu yalnızca, kasımın ilk günü için pek de iyi bir fikir değildi gerçi ancak Sirius soğuğu bir sıcaklık tılsımlı ile engellemişti.
Kara bulutlar ile çevrili göğü izlerken "Havanın buz gibi olduğunun farkında mısın?" diyen tanıdık sesle irkildi ve başını sese çevirdi.
Pierre tahta bahçe kapısına kollarını koymuş, tek kaşını kaldırmış vaziyette kendisine bakıyordu. Üzerinde beyaz bir gömlek, lacivert bir cübbe ve aynı renkte kumaş pantolon vardı.
"Büyücü olmamız ne iyi." dedi Sirius alaycı bir şekilde. Pierre başını eğip kısık sesle gülmüştü. "Ne işin var senin burada?"
Onu burada görmeyi beklemiyordu Sirius. Geleceğini de haber vermemişti ki Pierre geleceğini her zaman önceden haber verirdi.
Onun gelmesini de karnında ağrıyla beklerdi her daim Sirius. Etrafında gergin hissettiği için oluşurdu bu ağrı.
"Dumbledore ile konuşmaya gelmiştim. Dönmeden seni de görmek istedim, Alora hakkında konuşmak için."
Sirius kaşlarını çattı bir anlığına. "Bir şey mi oldu?"
Pierre bahçe kapısını açıp içeri girerken "Hayır." dedi. "Kızımızı çok özlemem dışında bir şey olmadı."
Kızımız. Pierre'in bunu yüksek sesle söylediğini duymak Sirius'un tüylerini diken diken yapmıştı.
Tepki vermeyerek yanına, çimlerin üzerine oturan Pierre'e baktı. "Ben de özledim." dedi. Pierre ona çevirmişti yüzünü. "Alora'yı."
"Geçen gün mektup yollamış bana, keyfi yerindeydi." dedi Pierre. "Onu mutlu ve sağlıklı görmek mutluluk verici."
Alora'yı düşünüp gülümsedi Sirius. O kadar tatlı bir genç kızdı ki onu düşününce içinin ısınmaması mümkün değildi.
"Bu senin sayende tabii." dedi Pierre konuşmaya devam ederek. Sirius'un yüzünü incelerken gülümsedi. "Onun sağlıklı ve mutlu olması."
Sirius omuz silkti. "Bana emanet ettiğin çocuğa en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum sadece."
