Chapter 13: She loves him. He loves me. I love … him.
Lunch break na, kaya heto kami sa canteen. Parang wala lang nangyari, eh. Mabait ang D’yos, eh. Binigay sa’kin kagad ang kapalit.
‘Lord, wala na pong bawiin, ah. Salamat.’
“Aaaahhhhhhhh!”
Grabe makatili mga babae dito. Parating lang naman kasi ang mga players ng Villeyball na katatapos lang mag-practice. May laban kasi sila ngayon, eh. Xavier’s Montessori Academy lang naman ang kalaban.
“Pwede bang maki-upo?” tanong ni Spencer.
“Sure.” Sagot namna ni Akiko.
Apat lang sila. Actually six sila, kasi di ba 6 ang player ng isang Volleyball team? Kaya lang sophomore yung dalawa kaya di namin sila ka-close. Tapos si Mirko naman, tanggal na kasi pinapili daw sya ni coach nila kung banda o team nila.
Ang pinili?
Syempre, ang banda.
Nandoon si Misty, eh.
Hamu.
Pakasaya sila.
“Botcha.” ----sino pa ba? Ade, si James. Sya lang naman tumatawag sa’kin n’yan. Ang weird ng tawagan namin. Asar kasi. May masabi lang.
Isang linggo na rin pala ang nakalipas.
Isang linggo na rin syang nanliligaw.
Sagutin ko na kaya?
Haha.
Joke lang.
Hindi pa nga ko sure kung love ko na sya.
Iba naman kasi ang like sa love, eh.
Di ba?
“Ayos ka lang?” tanong nya.
“Yeah. I’m fine. Here.” Sabi ko sabay abot sa kanya ng bottled mineral water.
“Fine ka d’yan.” Satsat naman ni Shantal.
May balak pa yata akong ibuko nito.
Dammit.
Tinitigan ko tuloy ng masama.
“I mean, she’s very very good.”
Buti naman at binawi nya.
“Bumagsak lang naman sya sa long quiz namin sa Physics.”
“Pam!”
Hayan.
Binuko na ko ni Pamela.
Ang KJ.
Powtik.
“Wala ka bang balak sabihin sa kanya?”
“Hindi nama----“ natigilan ako.
Hinawakan ni James ang kamay ko. Napayuko na lang ako.
“Sorry.”
Nakakahiya talaga.
Lalo na sa kanya.
Valedictorian ako ta’s Physics lang binagsak ko pa.
Ta’s nagpuyat pa kami ni James para lang rebyuhin ako.
Worthless naman.
Kung ba’t ba kasi ng-cut ako nun.
Haha.
Ka-bait kong Valedict, haha.
“Kasi naman, eh. Napuyat ka ng dahil sa’kin ta’s heto lang, babagsak lang ako.”
