Chapter 27: The Last Words of Her.

621 3 1
                                    

Chapter 27: The Last Words of Her.

The much awaited speech.

The Valedictory speech.

The last words.

The sweet voice.

The girl.

Damn.

Hayan na sya.

Paakyat na.

Pucha.

Ang ganda ng fiancée ko…

Last week.

Pssh.

Asa pa ko, eh.

Ilang oras na lang.

Sulitin mo na.

“Isang napakagandang araw sa inyong lahat.”

Not for me.

“Panibagong yugto na naman ng buhay natin ang darating. Well, of course, ang college life. Malaking adjustment syempre. Dahil hindi naman ito tulad ng high school life na may mga permanente kang kakilala. Ibang-iba sa naging karanasan natin this past 4 years.”

Ibang-iba talaga.

Lalo na’t dapat asawa na sana kita.

Tss.

“Hindi ko na patatagalin pa. may importanteng flight kasi ako. And, yeah, I’m leaving Philippines na.”

*Flashback*

“Ano ba talagang totoo? Mahal mo ko pero ang sabi mo matagal na kayong … Aisst. Allison. Ano ba gusto mong paniwalaan ko?”

“Na wala na tayo. Na kahit kailan, hindi na maibabalik ang dati. Na hindi mo na ko makikita. Kahit kailan.

“What do you mean?”

“I’m leaving this country, James. Ikaw pa lang nasasabihan ko. Ikaw lang ang gusto kong sabihan. Dahil sa ngayon, ikaw ang kailangan kong makausap. Gusto ko lang linawin na wala ng kung anu pang namamagitan sa’tin. Malaya ka na. ayoko ng hintayin mo pa ko. Baka masaktan lang kita. Ayoko. Ayokong makita kang masaktan. Si Lexa. Mahalin mo sya. kaya nyang mahalin ka higit pa sa pagmamahal ko. I’m sorry.”

Aalis na sana sya ng hinablot ko braso nya at napaharap sya sa’kin.

I kissed her.

My hands were on her waist.

She started kissing me back and wrapped her hands on my neck.

It turned to be a passionate kiss.

“I love you, Allison Ciara Valdez.”

“I love you too, James Kyle Ongpauco.”

We said between our kisses.

“Don’t go.” I said.

She stopped kissing me.

I stopped.

She stared at me.

“I’m so happy that I HAD you in my life. But this is it. Good bye to you. Good bye to everything I thought I knew. You are the one I love. The one thing I tried to hold on to.

Then she ran away.

*E.o.F*

“Sana ibigay nyo na ‘tong chance na ‘to sa’kin para makapagpasalamat sa mga taong nasa tabi ko palagi. Mirko, my first boyfriend. I want to thank you for being a part of me , of my life. Sana maging happy kayo ni Misty. And Misty, kahit hindi tayo naging close, gusto kong magpasalamat sa’yo. Kung hindi dahil sa’yo, siguro hindi ako naging matatag ngayon. I know you know what I mean.”

"My Destiny."Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon