"Kalk hadi yemeğe gidelim." Kartal'ın söylediği şeyle güldüm. "Sen mi ısmarlıyorsun?" Sorgularcasına baktığımda sırıttı.
"Kardeş parası oh, mis." Yanağına kocaman bir öpücük kondurduğumda gülümsedi.
"Sence Kerem'i de çağırmalı mıyız?" Dudak büzmüştüm.
Keremle olan arkadaşlığımı özlüyordum.
"Gerçi onun randevusu var." Sırıtarak söylediği şeyle kaşlarım havalandı.
"Tabi oğlum, ben ayarladım." Söylediği şeye kahkaha attım. "İyi yapmışsın valla."
"Güzel giyin." Göz kırptığında göz devirdim.
"Hazırlan, ben de hazırlanıyım. Alırım seni." Kafamı salladım. Saçlarıma öpücük kondurup evden ayrılmıştı.
Çalan telefonum dikkatimi dağıtmıştı.
"Efendim Ferdi?"
-Akşam müsait misin?
"Beş dakika önce arasaydın evet, ancak şu an işim var."
-Anladım, neyse o zaman.
"Neden ki, sen ne diyecektin."
-Yemeğe gidelim mi diye soracaktım.
"Sözüm olsun."
-Aldım sözünü.
"Görüşürüz."
-Görüşürüz.
Tebessümle kapamıştım telefonu.
Neden liseli ergenler gibi davranıyorsun Ayris.
Of bilmiyorum.
Hızlıca hazırlamaya çalışsam dahi, Kartal her zaman hazırlanma konusunda benden daha hızlıydı.
"Hadi be Ayris, ne hazırlandın bu kadar." Aşağı indiğimde ıslık çaldı.
"Oğlum Ferdi senden etkilenmeyecek de kimden etkilenecek? Haklı adam Allah çarpsın." Kahkaha atmıştım.
"Sana da birini bulalım Kartal."
"Dur şu plan bi' bitsin evleneceğim ben." Dalga geçiyordu.
-
"Ya aptal bu kadar güzel giyinmek zorunda mıydın, herkes bize bakıyor!" Kartal'ın söylediği şeyle sırıttım.
Yemekleri yerken azıcık etrafa baktım. Evet gerçekten de birçok kişi bize bakıyordu.
"Onlar bana değil sana bakıyor aptal. Futbolcu olan sensin." Söylediğim şeyle ofladı.
"Azıcık mutlu ol diye demiştim zaten." Söylediği şeyle daha çok güldüm.
"O değil de, ne zaman bitecek cidden bu plan Ayris." Sorgularcasına yüzüme bakıyordu. Omuz silkmiştim bilmiyorum dercesine.
Bitmesini istiyor musun ki? Ferdi bir daha yüzüne bakmayacak.
Öyle deme işte.
"Seninkiler giriyor içeri, sakın bakma." Benimkiler kim?
Eğer biri size asla bakmayın diyorsa, evet haklısınız. Bakmalısınız.
Arkamı döndüğümde içeri giren Fenerbahçe tayfayla göz göze geldim.
Altay, Arda, Mert Hakan, Ferdi, İrfan ve Serdar Dursun.
Beni ilk fark eden Mert Hakan olmuştu. Diğerlerine de söylediğinde hepsinin bakışları beni bulmuştu.
Ferdi'nin kaşları çatılmıştı. Masamıza doğru geldiklerinde Kartal'a baktım.
"İyi eğlenceler Ayris?" Mert Hakan'ın meraklı ses tonu doldurmuştu kulaklarımızı.
"Yunus Akgün demek ha?" İrfan'ın sesiyle gözlerimi kapadım. Ferdi, alayla gülmüştü ve hiçbir şey söylememişti.
"Siz sevgili misiniz?" Altay'ın sorusu her şeyin tuzu biberi olmuştu.
Adımlarını bizden uzaklaşırcasına attığında ofladım.
"Anlatacağım, siz oturun geliyorum ben."
Ferdi'nin arkasından hızlı adımlarla gidiyordum. Restoranın bahçesine çıktığımızda ne kadar hızlı gidersem gideyim yetişemiyordum.
"Dursana Ferdi!" Durmuştu.
Arkasını döndüğünde yüzünde soğuk bir ifade vardı.
"Dinlemeden neden çekip gidiyorsun?"
"Kusura bakma, aşık olduğum kızın sevgilisiyle olan muhabbetleri beni sarmıyor ya." Göz devirdim.
"Dinlemeden yanlış yapıyorsun, o benim sevgilim falan değil." Alaycı gülümsemesini kondurmuştu suratına.
"Neden bana inanmıyorsun?" Sorgularcasına ona bakıyordum.
"Sen arkadaşlarınla yemeğe gitmek için bu kadar hazırlanıyor musun?" Söylediği şeyle yumruklarımı sıktım.
Ne ima ediyordu şimdi?
"Ne demeye çalışıyorsun Ferdi? Açık konuş."
"Diyorum ki bana aşık olduğunu söylüyorsun. Galiba ülkedeki tüm futbolcuları teker teker ilerleyeceksin." Şaşkınlıkla ağzım açıldı.
"O benim kardeşim gerizekalı! Nam-ı diğer Kartal! Ama sen sinirine yenik düşüp beni dinlemeyecek kadar gerizekalısın." Ellerim titremeye başlamıştı.
"Benim annem ben doğduğumda onların kapısına bırakmış biliyor musun! Senin beni birlikte görünce sürtük iması koyduğun o adam benim kardeşim!" Söyledikleri için pişman olmuş gibiydi.
Onu arkamda bırakıp içeriye doğru ilerledim.
Hızlı adımlarla arkamdan gelip kolumu tutmuştu.
"Özür dilerim."
"İstemiyorum dileme." Sıkıca yumdu gözlerini, kendini sakinleştirmeye çalışır gibiydi.
"Yolda gelirken Altay senden hoşlandığını söyledi. Artık insanların senden hoşlanmasını kaldıramıyorum tamam mı?" Söylediği şeyle kaşlarımı çattım.
"Ne saçmalıyorsun?"
"Altay senden hoşlanıyor ve ben onu da öyle sandım. Benden başka kimsenin senden hoşlanmasını istemiyorum." Alayla güldüm.
"Emrin olur, benim suçum ne bunda? Bana neden sinirleniyorsun?" Sinirle konuştuğumda kolumdaki elini gevşetti.
"Seni kaybetmekten korktum Ayris. Geç kalmaktan korktum."
"Neye geç kalmaktan?"
Dudaklarını dudaklarıma bastırdığında önce gözlerim kocaman açılsa da sonra kapanmışlardı.
Elleri boynumdayken kalbim hızla çarpıyordu.
Dudaklarımızı birbirinden ayırdığımızda gözlerimin içine baktı.
"Bunu benden başkasının yapmasından korktum, anladın mı şimdi?"
Çok net anlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Tenli Kadın || Ferdi Kadıoğlu
Fanfic"Tenin almış beyazlığını aydan..." Ona öğrettiğim Türkçe'yi ilk olarak bana şarkı söylemekle kullanıyordu. "Saçlarının rengi geceden, bundan geceye sevdam." Bu şarkıyı Ferdi'nin sesinden duymak, çok farklı gelmişti. "Seni seviyorum." Bu itirafı bek...
