Ay Tenli Kadın || Ferdi Kadıoğlu

Otuz Üçüncü Bölüm

"Hayır!" Silahın önüne atladığımda patlayan silah göğsüme denk gelmişti.

"Ayris!" Ferdi'nin sesi kulaklarımı doldurduğunda gülümsedim.

"Beni hiç sevmemiş olan iki erkek. İlk aşkım ve ilk aşkım olması gereken babam."

Herkes yerdeki bedenime bakıyordu.

"N'olur ölme!" Ferdi'nin gergin sesi kulaklarımı doldururken benim bilincim kapanıyordu.

-

Ferdi'nin anlatımıyla

Bu planı kabul etmemeliydim. Karşımda sadece çocukluğuna yaşatılan haksızlığın karşısında duran bir kız çocuğu vardı.

Gözleri dolu dolu bakıyordu yüzüme ve de yanımdaki kıza.

Ona en çok bu şekilde zarar verebileceğimi söylemişti başkan.

Ben ona zarar vermek istemiyordum ki.

Verdiğim sözden geri dönemezdim ama.

Yanımdaki kıza gidiyordu ara sıra bakışları.

Barmenin çıkardığı silahın önüne atladığında herkes korkuyla bakıyordu yere yığılan bedene.

"Beni hiç sevmemiş olan iki erkek. İlk aşkım ve ilk aşkım olması gereken babam." Söylediği şeyle gözlerim dolu dolu bakıyordum ona.

"N'olur ölme!" Sesim depoyu kapladığında o çoktan gözlerini kapatmıştı.

Hastaneye gittiğimizde acilen ameliyata almışlardı onu. "İnanamıyorum." Tek tepki veren Gözde'ydi. Herkes sessizdi ve bu sessizliği o bozmuştu.

"İnanamıyorum ya, dinlemedik bile!"

Yunus geldiğinde aniden boynuma yapıştı.

"Geberteceğim seni."

Doğu zoraki bir şekilde ayırdığında olanları anlatmaya başlamıştı.

Yapmamam gerekirdi.

-

Ayris'in anlatımıyla

"Ölemezsin." Videoda gördüğüm kadına baktım.

Annemdi.

"Yaşamanın pek bir anlamı kalmadı." Söylediğim şeyle bana sıkı sıkı sarıldı.

"Yaşa, inadına yaşa." Söylediği şeyle gözlerim doldu.

"Benden nefret ediyor, anne."

"Hayır kızım, seni çok seviyor."

Gözlerimi açtım.

Hastane ışığı gözlerime vuruyordu.

Başımda bekleyen Fenerbahçeliler ve de kardeşlerime baktım.

Yunus gözleri dolu dolu bakıyordu.

"Bıraksaydın da ölseydi ya bu adam! Ya sana bir şey olsaydı." Yunus'un bu ani çıkışıyla gülümsedim.

"Hayır, kimse yaşattıklarının bedelini ölerek ödememeli." Bu kişi anneme bunları yaşatan babam da olsa.

Herkes çıkıyordu yavaş yavaş, kalabalık yapmak istemez bir şekilde.

Kardeşlerim Ferdi'ye çık der gibi bakıyordu.

"Onunla konuşmam gerek." Dediği şeyle kafamı salladım ve Yunus'a sıkıntı yok bakışlarımı attım.

"Özür dilerim." Dediği şeyle güldüm.

"Ben de özür dilerim." O da benim dediğime güldü.

İkimiz de birbirimize yapılmaması gereken hatalar yapmıştık.

"Tenin almış beyazlığını aydan..." Ona öğrettiğim Türkçe'yi ilk olarak bana şarkı söylemekle kullanıyordu.

"Saçlarının rengi geceden, bundan geceye sevdam." Bu şarkıyı Ferdi'nin sesinden duymak, çok farklı gelmişti.

"Seni seviyorum." Bu itirafı beklemiyordum, şu an.

"Peki ya sen?" Sorgularcasına bakıyordu gözlerimin içine.

"Seni seviyorum."