Elinizde bir güç olsaydı ne olsun isterdiniz ?
Bu güç sizin şansınızmı olurdu lanetiniz mi?
Peki bu güç sizden ailenizi aldıysa ?
İntikam için mi ? Yoksa hayatta kalmak için mi ? Kullanırdınız ?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1899- Alevler heryeri sarmıştı. Yüzüme duman ve kıvılcımlar vuruyordu resmen. Çok sıcaktı ve nefes alamıyordum artık. Savaş yeri gibiydi bir kaç kişinin çığlığını duyuyordum. Biraz zihnimi toparladıktan sonra alevlerin arasından yardım isteyen bir kız vardı. Ona doğru gitmeye çalıştıkça o benden uzaklaşıyordu. Bir türlü varamıyordum. Seslenmeye çalışıyordum ama sesimi duyuramıyordum. Çok güçsüz hissediyordum. Adım atmaya çalıştıkça sanki film sahneleri görüntü kaybolup geri geliyordu. Etraf bir kararıyor bir alevlerle doluyordu. Kulağımdaki çınlama gitmiyordu bir türlü. Beynimin en içinde hissedebiliyordum. Kalp atışlarım kulağımda ve nefes alış verişlerimi duyabiliyordum. O anda çınlamanın arasından bir ses ; Ann odaklan ! Bir kaç adım attıktan sonra zihnimdeki bulanıklık geçmeye başladı. Sıcaklık adeta bitmişti. Kıvılcımlar ve alev üzerime geliyordu ama bana dokunamıyorlardı. Sanki bir zırh vardı üzerimde. Şaşkınlığımla beraber kafamı toparlamaya başladım. Alevlerin arasından bana seslenen kıza doğru yürümeye başladım. Geniş bir yerden geçtim galiba salondu. Yanan eşyalarından arasında iki kişinin cansız bedenlerini gördüm. Onlara yönelemeden kız merdivenlerden yukarıya doğru koştu. Takibe devam ettim. Merdivenlerden yukarıya doğru çıkarken yanan evin çığlıklarını duyabiliyordum resmen. Üst kattan gelen çığlık sesleri gitgide yükselmeye başlamıştı ama yangının sesi onları bastırıyordu. Üst kata çıktığımda uzun bir hol çıktı karşıma ve en sonunda bir oda vardı. Kapı aralık duruyordu ve o aralıktan alevler dışarıya çıkıyordu. Korkmaya başlamıştım. Ama içimdeki merak beni o kapıya doğru sürüklemeye başladı. Yavaş yavaş kapıya doğru yaklaştıkça sesler ufakta olsa netleşmeye başlıyordu. Kapıya ulaştığımda kapıyı tam açacakken kapıda asılı olan yazı dikkatimi çekti. "Ann'ın Odası" Şaşkınlıkla kapıyı açtığımda Evet ! Burası benim odamdı hatırlıyorum derken bir anda sağ tarafa doğru yöneldim. Yerde yatan bir kız ve yere çizilmiş büyü ! Annem ve babam birisiyle savaşıyor resmen kız ise parlak bir kalkan içerisinde ağlıyor başındada siyahlar içerisinde bir kadın bir şeyler söylüyor. Annem ve babam dışında kimsenin yüzü net değil. Dört kişi resmen annemle babamı öldürmeye çalışıyorlar. Okadar hızlılarki annemle babam bir yandan yerde yatan kızı kurtarmaya çalışıyor. Bir yandan savaşıyor. Babam bir kaç yerinden yaralanmış. Annemin elimde parıldayan bir hançer var. Yaklaştıkça sesler tamamen netleşmeye başlıyor, Jhon buradan kurtuluşunuz yok kızı istiyoruz! Kimse alamayacak onu benden Aptallık etmeyin hepiniz burada öleceksiniz Yanılıyorsun burada siz öleceksiniz ve buradan çıktıktan sonra soyunuzu öyle derine gömeceğimki hiçbir güç sizi oradan çıkartamayacak! Mia dikkat et !!!
İki kişi bir anda annemin etrafına geldiklerinde annem hançeri savuruyor tek duyduğum annemin dediği "Yap artık" ve bir ışık içeriyi adeta gündüze çeviriyor her yer pus bembeyaz ve aydınlık... Gözümdeki bu parıltı gittiğinde odada tek gördüğüm annemle babamın cansız bedenleri ve küçük kız... annemle babamın yanına gidiyorum ama dokunamıyorum. Çaresizlik bütün bedenimi sarıyor. Daha sonra kıza doğru bakıyorum. Kız yerde yatıyor ve ağlıyor. Yavaşça yanına gidip omuzuna dokunuyorum bir anda kafasını kaldırıp bana bakıyor ve kendimi görüyorum!
2023- Ann ! Ann ! Uyan artık Ann !!! Ann görebildin mi ?
