Balerin Kız

6. Bölüm

Yorum yaparsanız sevinirim.💬

İyi okumalar.💖

🩰

"Geldik Hayatım " dedi. Gülümseyip arabadan indim.

O anları hatırlamak bile tüylerimi diken diken etmişti. O korkuları tekrar yaşamış gibi olmuştum.

Tir tir titriyordum.

Bale salonuna girdim. İçeride klima çalışıyordu, vücudum soğuğa çarpınca biraz olsun kendime gelmiştim. Giyinme odasına gittim. Bir yandan giyineyim bir yandan anlatmaya devam edeyim.

2 gün bilmem kaç saat orada kaldım. Yemek getirmediler su getirmediler. Dudaklarım kurumuştu , karnım gurulduyordu. Çaresizlik çok kötü bir şeydi ve ben bunu çoğunlukla yaşamıştım.

Oradan asla çıkmadım. Çıkarmadılar. 

Ne kadar utanç verici olsa da lavabo ihtiyaçlarımı da altıma yapmıştım. Öggf rezillik. Şuan utandım.

O günlerden sonra  buna benzer olayalar her ay tekrarlandı. Küçükken daha sık yapıyordu,  çünkü kendimi koruyamıyordum. Kapılarım kilitli olmuyordu. Büyüdüğüm zaman senede 1 - 2 kere oluyordu. O zamanlar kendimde olmuyordum.

Sebebi ise yemeğine koydurduğu ilaç. Hayır yani ben mi çok zekiyim yoksa Onlar mı çok aptal?

Çorbaya koyduklarında beyaz beyaz görünüyor. Bu kadar aptal bir babanın kızı olmak utanç verici.

O ilaç ya sakinleştirici ya da uyku ilacı oluyor . Eğer ben kendimdeyken bir şeyler yapsalar ... yaptıklarında görürler.

İşte psikologlar falan derken

HAYATIM ÇÖP OLDU

Hem psikolojimi bozuyor hem de psikolog tutuyor. Aptal.

Neyse... birazcık günümüz hayata geçelim.

Point  ayakkabımı giydim. Tütüm -eteğim- tamam. Bale mayosunu da giydim.

Son olarak balerin topuzu yapmakta.

Saçımı taradım. Topuz tokasını taktım. Saçımı şekillendirip topuzumu bitirdim.

Tabi ki burada konuştuklarım var. Buradaki herkesle konuşuyorum ama arkadaş değilim. Hiçbirinin kalbimde yeri yok.

Hatta hiç kimsenin sadece abim.

Kimseyi kalbime alamıyorum,  sevemiyorum, güvenemiyorum.

Benim için ;

Abim hariç tüm erkeklerin kişiliği aynı. Hepsi babam gibi. Hiçbirine güven olmaz. Babam bunu düşünmemi sağladı işte.

Annem desen hiçbir iyiliğini görmedim. Evimizdeki görevli kadınlarla bile annemle yaptığımız konuşmanın fazlasını yapıyorum. Gün geçtikçe 2 yabancı oluyoruz.

Kimseyi sevmiyorum. Gerekte duymuyorum çünkü arkamda dağ gibi Yekin Can Akar var. Gerisi yalan.

"Naber Julia" dedi Melisa.

"İyi sen" dedim isteksizce. Beni anladığını düşünerek;

"Anladım... Neyse hoca herkesi toplamamı istedi , beraber gidelim mi?" diye sordu.

"Hayır" dedim. Çıkıp gitti.  İstemsizce sırıttım .

İnsanların bana max katlanma süresi.

Beni kimse anlayamaz. Salak, kokoş kızların anlayabileceğini hiç düşünmüyorum.