Balerin Kız

12. Bölüm

Yorum yaparsanız sevinirim.🥳

Iyi okumalar💕

🩰

"Gardını alma be canım.." dedi. Sonra gülümsedi. Ellerini birbirine vurunca irkilerek gözlerimi kapattım.

Bu hareketi babam beni dövmeden önce yapardı. Ellerini birbirine vurup ellerini ovuştururdu. O ses odada yankılanırdı. Sonrasında ise benim vücuduma değen  kemerin veya kırbacın sesi, ardındanda acı içindeki çığlıklarım yankılanırdı.

Dövdükten sonra ise ellerini birbirine vurup çırpardı. Bunu tüm adamları yapardı.

"Hey Julia , beni dinliyorsun değilmi?" diye soran Yiğite baktım. Gülümsedi.

"Ben.. bugün.. seni yemeğe çıkarmak istiyorum. Sen ne yemek istersen yeriz farketmez. Gelir misin ?" diye sordu. İster istemez gülümsedim çünkü çok neşeli ve pozitifti.

Güldü.

"Bir espiri yapacaktım da , senin gibi kibar bir hanımefendiye kaba kelime kullanmak .. pek hoş olmazdı " yüzünü buruşturdu.

"Hiç hoş olmazdı" dedi.

Şoförüm arabayı getirmişti.

"Malesef ben evimde yiyeceğim" dedim. Moralini bozmadan,

"Ben size geleyim, benim için mekan önemli değil"dediğinde gözümü devirdim.

"Evimde misafir ağırlayamam , babam kızar" dediğimde kendime şaşırmıştım. 2 saniyede yalan söyleyivermiştim. Yüzü düşmüştü.

Muq bir yalan

Pek umursamadım çünkü Yiğit kin tutan birisi değildi. Şoförümün açtığı kapıdan arabaya bindim. Arabaya bindiğimde Yiğit'e baktım.

Gülümseyerek el sallıyordu.

Yarabbiii

 "Kursa gidiyoruz" dediğimde araba çalıştı. şoför dikiz aynasından bana bakıyordu. Gözümü kaçırdım.

" Karışmak gibi olmasın ama kurs saati için erken değil mi ?" diye sorunca gözümü tekrar dikiz aynasına  çevirdim. Tekrar göz göze geldik. Artık bakışlarım nasılsa adam çekinerek;

"Özür dilerim" dedi ve gözünü yola çevirdi. Kaşlarım çatıldı. Kaşlarımı kaldırarak;

"haa, pardon siz kusura bakmayın" dedim.

Bakın banane 

Şuan kafam karışık zaten sus. 

"Ben başka bir yere daha uğrayacaktım, ama hatırlamıyorum." dediğimde adam güldü. Ben güleceği bir şey söylememiştim ki. Dikiz aynasından göz göze geldik. Bu beni korkutmalı mıydı? gözlerimi tekrar kaçırdım.

"Beynimiz bir anda bir şeyleri unutuyor, ama neden bir şeyleri unuttuğunu unutmuyor onu anlayamıyorum. Hayır yani unuttuğumuzu da unutsaydık düşünmekle kafamızı yormazdık." dediğinde kısa bir kahkaha attım.

"Sizi güldürebilmek bu kadar kolay mıydı?" diye sordu. Gülümsedi. Ardından sinsi bir sırıtışla dikiz aynasından bana baktı.

"Bu soru bana ait değil bir arkadaşımdan duydum. Büyük ihtimalle ona da ait değil. Ama sen bana aitmiş gibi bil, tamam mı?" dedi. Kıkırdadım.

"Tamam" dedim.Gerçekten rahatlamış bir sesle;

"Oh be nihayet birazcık yüzünü güldürebildim" dediğinde gülümsemem soldu.