Byeol üniversitesinin bir gözde danscisi vardi; Hwang Hyunjin. Fakat tek rabiki cok sevgili Lee Minho onun pesini birakmaya niyetli degildi.
Kimse ikinciligi sevmezdi degil mi?
•askida
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ya ben öfkenin insanı değilim ya da üzerimde atamadığım sonbahar yorgunluğu...
Elektrot - son feci bisiklet 🕯
✰
Hyunjin pov:
"Tamam yeter daha ne kadar sürükleyeceksin?" diyerek beni okulun arka kısmına kadar getiren Minho'dan kolumu kurtarıp gözlerimi gözlerine diktim.
Orada öylece durmuş bana bakıyor sürüklemeyi kesip durduğum yerde o da duruyordu. Peki bu biraz şaşırtıcıydı benim bildiğim Minho şu an ahkam kesmiş böyle yaptığım için daha da kızmalıydı bana.
Ama şu an sadece bakıyor, hiçbir şey demiyordu.
Gerçekten amacını çözemiyordum konuşmak için okulun arkasına kadar neden sürüklendim? veyahut neden biz özel bir konuşma yapacağız ki?
Tüm bu sorularda kaybolmak zaman kaybından başka bir şey değildi, yine aptalca sözler söyleyip beni kenara fırlatacağını zaten herkes biliyorken ne gerek vardı bu dramaya?
Daha fazla onunla göz teması kurmak ve konuşması için yeteri zamanı verdiğimi düşünerek gitmek için adım atıyordum ki yine kolumdan tutup durdurdu beni.
"Ne var Minho?" bıkkınlıkla suratına baktım bu benim tanıdığım Lee Minho değildi. Bu... Sanki daha önce görmediğim bir Lee Minhoydu.
Yüzü sanki bir şey söylemek ister gibi kasılıyor, gözlerini demek istediklerini anlatmak istercesine kıpırdatmadan sadece bana bakıyordu.
"Böyle bakmayı kimden öğrendin sen?" geçen 4-5 dakikanın ardından bunu diyebilmişti sadece.
Ne demek ki şimdi bu? Ne anlatmak istedi?
"Nasıl?" kelimesi çıktı ağzımdan sadece sanki diyecek başka bir şeyim yokmuş gibi.
"Böyle işte, içimin acısını alıyor gibi bakıyorsun."
Şu an gerçekten saçmaladığına emindim ve bu beni öfkelendirmekten başka bir şey yapmıyordu. İçimde sadece bu saçmalığı durdurmak isteyen bir taraf ve aynı zamanda ona içindeki acılarını öğrenmek isteyen bir taraf vardı.
Şu anki sinirimle tüm okulu inletebilecek öfkem şu an susmuş sakince ona bakıyordu, neden hala sakinim anlamış değilim.
Minho'ya karşı artık bağırıp çağırmak, kırmak istiyorum, ayaklarımı yere vurarak avuçlarımı sıkarak ona karşı içimdeki öfkeyi kusmak istiyorum.
Neden hala salak gibi dikilip gözlerinin içine bakıyorum?
Neyi bekliyorum bilmiyorum...
Ya ben öfkenin insanı değilim ya da üzerimde atamadığım sonbahar yorgunluğu...
"Hyunjin bilir misin korkak insan neden duvarlarına saklanır?" dedi beni düşüncelerimden ayırarak daha derin düşüncelere itmeye yönlendirirken.
Ama bana düşüncelerimde boğulmama fırsat vermeden konuşmasına devam etti;
"kendini saklamaya çalışır çevresindekilere, çünkü korkar rezil olmaktan, ses çıkarmaktan ve yalnız aşk yıkar onun duvarlarını hatta çıplak bırakır, rüsva eder adamı..."
Pekala biri bana Minho'ya ne olduğunu söylesin çünkü su an bir ekim sabahı hava soğuk ve Minho karşımda ıpıslak bir şekilde bu cümleleri kuruyor.
Sanırım evet sanırım başına yediği su dolu kova darbesi onu gerçekten afallatmış başka bir açıklama göremiyorum.
"Hyunjin nolursun konuş artık. Kız bana, dök bağır ama sadece konuş nolursun, sen susunca içim acıyor artık."
"Minho ben ne demek istediğini anlamıyorum bu da bi şaka falan mı? Gerçekten saçmalıyorsun."
"Hayır değil sana yemin ederim ki değil. Bak uzun zamandır benim kendimce saçma bulduğum bir düşüncenin içerisindeydim ama bu aslında hiçte saçma değilmiş. Bunu kendim aşmam gerekirken kardeşim gelip ötelenmiş duygularımı tekrar harekete geçirdi. Bu yüzden ona sinirli miyim? Evet oldukça... Ama bu sorun değil, sorun sana yaşattıklarım. Ben senden her şey için özür dilerim... Her şey için."
"Bunun için biraz geç olmadı mı Minho."
"Evet geç biliyorum geç oldu ama akıllanmam için birilerinin beni dürtmesi gerekiyormuş."
"Zaman bizi unuttu Minho. Tekrar bir araya getiren zaman olmaz." dedim ve bu sefer Minho'nun gevşekçe tuttuğu kolumdaki elinden kurtuldum.
Bu saçmalıklara daha fazla dayanamayacağımın kanısına varırak onun bana seslenişlerini duymadan arkama bile bakmaya gerek duymadan oracıkta ondan yine kaçtım.
Evet ben duvarlarımın arkasına saklanan korkak, rezil bir insandan başkası değildim.
Minho haklıydı, köşeye ittiğimiz duygularımızı biri dürtüklemeden asla fark edemeyecektik.
✰
merhaba uzgunum bıraz beklettım😞
aklıma yazacak hicbir sey gelmedı ilhamım yok oldu denilebilir, sanırım son ılhamda bu bolumde ucup gitti.🥲
neyse artık sonraki bolumde su minhoyla jeonginin konusmasını sızlere sunacagım cubku olaylardan dolayı 2 bolum aksadı o sorry😸💗
bu arada bugun kı fanmate de ki hyunho momentları gordunjz mu😨😣😣
ben sanırım bıksc gun etkısınden cıkamıcam
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
