Kendisine emanet edilen kedilere bakmak için arkadaşının evine giden Anıl, arkadaşının küçük kardeşi Baran'ı orada bir erkekle görür. İkili arasında küçük bir sır olarak kalacak bu konu iletişimlerini artırır.
Baran: O gün hayalet görmüş gibi olduğ...
Birkaç gündür Barandan ses çıkmıyordu. Defalarca açılıp kapanan telefon ekranı, sosyal medyada yenilenen sayfalar, gelmeyen bildirim sesleri... Anıl kafayı yemek üzereyken ona eşlik eden tetikleyiciler olmuştu. Mesajlarına aldığı kısa ve arkadaşça cevaplar ise bu süreci atlatmasına hiç yardımcı olmuyordu.
Anlaşılan Baran arkadaşlık oyununu devam ettirmeye kararlıydı. Bunu kendi istemişti. Kızmaya, üzülmeye hakkı yoktu ama kalbi laftan anlamıyordu.
Ghostlanmayı tüm hücrelerinde hissederken kalbinin kırılmasını engelleyemiyordu. Bu şehirde kaç kişinin Baran tarafından ghostlandığını düşündü. Belki de bir dernek kurabilirlerdi. İsmi de şöyle olurdu; Baran'ın Hayaletledikleri. Baranın hayalet yerine koyduğu kişilerden kalabalık dernek olurdu kuşkusuz.
Düşüncelerinin saçmalığına güldü. Gülüşü acı bir tebessümle yer değiştirdi. Onun gözünde herkes gibi olma, sıradanlaşma düşüncesi ruhunu sıkıştırıyordu. Göğsü daralıyor, nefesi içinde tıkanıyordu. Bütün gün yaptığı gibi bu geceyi de instagram nöbetinde geçirecekti anlaşılan. O an bir mucize oldu ve Baranın paylaştığı hikayeyi gördü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Görmese gecesi daha iyi geçecekti belki de. Daha önce hiç görmediği bir evde siyah geniş koltuklarda yayılmış bir Baran vardı ekranda. Her zamanki gibi çok tatlıydı şerefsiz. Ama yorgun bakışlarını anlayabiliyordu Anıl. Fotoğrafı da başkası çekmişti. Kim olduğunu bilememek onu çıldırttı. Onu çıldırtan bir başka şeyse Baranın o eve sağladığı uyumdu. Kimin evinde kendini böyle rahat hissediyordu bu çocuk?
Daha fazla dayanamadı sinirlerine hakim olmaya çalışarak ilk mesajı attı.
Anıl: Baran neredesin?
Baran: Evdeyim
Anıl: Onu gördük kimin evi diyorum?
Baran: Bu kibarlığını neye borçluyuz
Anıl: Çünkü sinirliyim Baran bir şeyleri çözdük sanıyordum ama yanılmışım
Görüldü
Yazıyor
Baran: Çözülmediğini nasıl anladın
Anıl: Çünkü benim evimde değil bir piçin evindesin amk
Baran: Psikoloğa git ve şey de: arkadaşımın yanındaki herkesi piç sanıyorum
Anıl: Değil mi aq
Anıl: Neden senin fotoğrafını çekiyor
Baran: Işık güzeldi ben istedim
Anıl: Sonra da paylaştın öyle mi
Baran: Öyle
Anıl: Orada mı kalacaksın gece
Baran: Bilmiyorum hava çok bozuk belki kalırım
Anıl: Kalma
Baran: Olaya senin dahil olma sebebini öğrenebilir miyim
Baran: Aaa doğru nasıl düşünemedim
Baran: Aynı evde kaldığım kişiyle mutlaka yatarım ben ona engel olacaksın
Anıl: Öyle demedim Baran lütfen sakin ol biraz
Anıl: Sana özlediğimi söyledim aramız iyiydi ama günlerdir bana soğuk davranıyorsun
Baran: Tek eksiğimiz özlediğini söylemendi değil mi her şey düzeldi öylece
Anıl: Tmm ne istersen öyle olacak her şey ama önce şu evden çık
Baran: Çıkmıyorum Anıl
Anıl: Lütfen Baran çık oradan gerçekten dayanamıyorum delireceğim
Baran: Umurumda değil
Anıl: Beni oraya getirtme
Baran: Gelsen ne olur allah aşkına
Anıl: Konum at gör ne olacağını
Baran: Şaka di mi bu? Kavgaya çağıran ergenler gibisin şu an
Anıl: Değil bekliyorum at
Anıl: Ne dersen de konuşmamız lazım
Baran: Yok sen laftan anlamayacaksın gerçekten
Baran: Al
Baran: Konum
Baran: Gelince haber ver aşağı inerim arkadaşımı rahatsız etme
Görüldü Çevrimdışı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anıl mood cvshjsd
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
