Uzay ve Uzay'lı

1- Tek miyiz?

Yazarın notu:
Merhaba! Hikayenin ilk bölümüne hoş geldiniz. Başlarda ana karakterimizin nasıl biri olduğunu anlatmaya çalıştım sizlere, belki biraz sıkıcı gelebilir ama bölüm sonu ile birlikte asıl konuya geçiyoruz.
Hikayenin sarması için ilk iki bölüm birlikte yayınlanacak.
Keyifli okumalar :)

[ ] İç sesi ifade ediyor.

Hep uzayda tek olmadığımızı düşünmüşüzdür. Bilirsiniz; yıldızlar,galaksiler,gezegenler,uydular.. Bunların hepsi, bütün bu düzen daha bir yıldızın bile yüzlerce kat küçüğü olan bu gezegendeki bizler için mi?

Tabii bulunduğumuz sistemde canlılar için en yaşanabilir gezegendeyiz ama  bu kadar büyük bir evrenin belki de evrenlerin içinde tek olamayız.

Bu benim hayat mottomdur. Ben Uzay. Belki de ismimin bir getirisi, kendimi bildim bileli uzaya meraklıyım hem de haddinden fazla.

Yaptığım araştırmaların sayısı yok.
Üniversiteye geçene kadar bu kadar çabanın ileride astronot veya bilim insanı olmadığım sürece boşuna olduğu söyleniyordu, yakın sandığım çevrem tarafından.
Neyse ki okuduğum bölüm(fizik) sayesinde ileride bilim insanı olma umudum var, onların ağızlarını açık bırakmak istiyorum.

Sanki içimde bir dürtü beni sürekli uzaya itiyor, peşini bırakamıyorum.
Ama artık bu bilgilerle bir şeyler çıkarmalıyım ortaya çünkü biri bu 15 yılın hakkını vermeli.
( 7 yaşımdan beri ilgilendiğimi sayarsak)
Gerçi 3 gün sonra 23 oluyorum ama takmayın, insan hissettiği yaştadır.

Hediye olarak ne istediğimi iyi biliyorlar ama hiçbiri yanaşmıyor -arkadaşlarım ve ailem-. Ben de o yüzden yıllardır sadece birikimime katkı sağlanmalarını istiyorum ve hesaplarıma göre bu doğum günü hedefim tamamlanıyor.

3 Gün Sonra
Ailem pastamı alıp dolaba koymuş, babam erkenden bankamatiğe gitmiş, annem 2 saattir telefonda. Kaç yıldır uyarıyorum ama gerçekten sürpriz işinde berbatlar. Yapamıyorsanız bir bakkal kekiyle de kutlayabilirim nasıl olsa sonuç aynı ve yaşım epey geçti sürpriz işlerinden.
~

Sonunda kutlama merasimine geçtik. Pastayı getirdiler ve dilek dilemek zorundaydım.
Gözlerimi kapattım ve.. bir kız belirdi.

Yemyeşil bir ormanın içinde, beyaz bir elbiseyle. Bana bakıyordu, sonra çok geçmeden dumanla birlikte yok olup gitti.
[Aslında güzel bir kız dilememiştim ama beliriverdi işte.]

Bu kızı tanıyordum, ama gerçek hayattan değil, rüyalarımdan, özellikle son günlerde gördüğüm. Zaten böyle bir kızı ancak rüyalarımda görebilirim. Büyüleyiciydi.

Asıl odaklanmam gereken şey, birazdan tamamlanacak olan hedefim. Yarın almalıyım kendisini yoksa depresyona girerim.
~

Şükürler olsun ki hesaplarım doğru çıktı, bugün alıyorum o büyük hediyeyi, hadi söyleyeyim, bir teleskop . Ama öyle basit bir şey değil, istesem Plüton'u bile görürüm belki. Heyecandan tansiyonum çıktı, kaç yıldır bekliyorum kolay mı?

Almaya gittiğim yerin sahibiyle artık yakından tanışıyoruz. Neredeyse her gün önünden geçiyorum, benim için ayırtmasını istediğim teleskobumla bakışıyoruz. Alabildiğime en az benim kadar adam da sevindi.

Bir saate eve geldim, aileme gururla gösterdim hediyeyi , onlarda bir oh çektiler. Bundan sonra onlardan para istemeyeceğim diye düşünüyorlar. Belli mi olur?
Şu an onlara vakit ayıramam. Tüm hafta sonumu çatı katında gökyüzüne bakarak geçirmeliyim. Hakkını vermek gerek.

Şansıma yarın Jüpiter gözlemlenebilir hale gelecekmiş. İşte beklediğim haber.. Ne yapayım ben de böyle mutlu oluyorum.
~

Haftasonumu dediğim şekilde geçirdim ve garip bir şey de gördüm Jüpiter dışında, ufoya benziyordu, biraz da uçağa.
Çok net değildi, bir silüet gibi, gri beyaz renklerde. Boyutu büyük, yumurta şeklini andırıyordu.
Fazla mı hayalperestim diye soruyorum kendime ama biliyordum, farklı bir şeydi. Kimseye anlatamazdım çünkü deli muamelesi görürdüm.

Ama sanki bu bölgeye yakın bir yere alçaldığını gördüm ve şimdi oraya gidecektim, biliyorum çok uzak bir ihtimal ama merakımın önüne geçiş yok.

20 Dakika Sonra
Bahsettiğim yere gelmiştim. Evimden yürüyüş mesafesinde ormanlık bir alandaydı.
Biraz ilerledikten sonra sağında kalan ağaçlardaki hareketliliği dikkatimi çekmişti.
Ağaçlar iki yana eğilmiş, aralarında kalan zemin renk değişimine uğramıştı.
Yakınına gidip bakınmaya başladığımda karşımda küçük bir ışık belirdi, mavi renkte.
Sonra gittikçe büyüdü ve daha da parlak hale geldi.

Çok geçmeden o parlaklığın içinden bir silüet çıkarken sanki yürüyormuş gibi değil de havada süzülüyormuşçasına ilerlerken yüzü daha belirgin hale geliyordu.

Bembeyaz bir elbise ve bal rengi saçlara sahip bir kızdı.
İlerlerken bir yandan da şaşkınca etrafına bakınıyor, sanki ilk defa böyle ormanlık bir alana ayak basmışçasına ağaçları, yaprakları dikkatle inceliyordu.

Her şey güzel, hoştu ama garip olsa da aslında bu an bana tanıdık geliyordu ve aniden kafama dank etti: Bu gördüğüm, karşımda tüm asilliğiyle duran kız, o kızdı!

      ミ★