Uzay ve Uzay'lı

6- Arkadaş Tavsiyesi

Annem karşımda duruyordu, Aden ise yanımda ve ben ne diyeceğimi bilmiyordum.
Kafamı çevirip Aden'e baktığımda o da hali hazırda bana bakıyordu, yüzünde gerçekten endişeli bir ifade vardı. Biz birbirimize bakıyorken kaşlarını çatıp bir şey hissetmiş gibi bir anda arkasını döndü ve onunla beraber ben de döndüm.

Gördüğüm kişiyle duygularım iyice karışmıştı.
Gelen Deniz'di.

Teknik olarak eski kız arkadaşım ama aramızda büyük bir şey yoktu. Sadece birlikteyken keyifli vakit geçiriyorduk zaten o yüzden başlamıştı ilişkimiz. Neyse, geçmişte olan geçmişte kaldı, şu an uzak arkadaşız.

"Merhaba Ayça teyzecim!"
Diye seslendi ilerlerken. Aden'in dibinden geçip anneme doğru yöneldi.
Evet büyük ihtimal Aden'i göremiyorlardı ve bu beni oldukça rahatlatmıştı.

Deniz bana baktı, endişemi fark etmiş olacak ki kafasını hafifçe sallayarak tekrar anneme döndü.
"Evet beraberdik, bizim meşhur Asım abinin yerinde karşılaştık, biraz sohbet ettik. Zaman nasıl geçti anlamamışız."
Bu sırada Aden gözleri kısık bir şekilde Deniz'i izliyordu.

"Ay şimdi rahatladım, seninle birlikteyse gözüm arkada kalmaz. E hadi dikilmeyin kapıda içeri geçin."

Deniz itiraz etmeden ayakkabılarını çıkarıp içeriye girdi. Ben de hızlıca ilerleyip içeri girince kolundan tutup Deniz'e baktım.
"N'aptığını sanıyorsun, evine dönsen ya!"

"Ben burada sana yardım ediyorum, teşekkür etmek yerine evden kovuyorsun. Biraz daha rol yapalım gideceğim zaten."

Kolunu çekip annemin oturduğu koltuğun karşısına oturdu. Ben de başka koltuk olmadığı için mecbur Deniz'in oturduğu geniş koltuğa oturdum. Ondan olabildiğince uzak şekilde.
Bana bakarak yanıma kaymaya tenezzül etti ama attığım keskin bakışlardan ötürü vazgeçti sanırım.

Aden de kapının yanındaki duvara yaslanmış bizi izliyordu olaya anlam vermeye çalışır şekilde.

"Ee Denizcim, uzun zaman oldu görüşmeyeli, nasıl geçiyor hayat? Uzay da pek senden bahsetmiyor, iyi mi aranız?"
Deniz hemen atlayıp söze girdi.
"Evet Ayça teyzecim iyiyiz merak etme, ben.. uzun süreli bir aile yolculuğuna çıkmıştım yeni döndüm. Döner dönmez de karşılaştık zaten."

"Aa çok sevindim. Ben de diyorum şöyle bi ailecek gezelim diye de dinletemiyorum işte.
Uzay, ne o öyle resmî toplantıda gibi oturmuşsunuz, yaklaşın biraz, kaç senelik arkadaşsınız canım!"

Deniz memnuniyetle ortaya doğru yaklaşırken ben kıpırdamadım. Şu an içinde bulunduğum andan o kadar rahatsızım ki.
Bir bilse annem Deniz'le aramızda olanları, içeriye bile davet etmezdi.

"Ay sormayı unuttum, aç mısınız çocuklar?"
Deniz konuşmak için yeltense de araya girdim.
"Yok anne, dedik ya Asım abinin yerindeydik diye," söylerken imalı bir şekilde Deniz'e baktım.
"Yedik orada. Bak akşam da oluyor, ailesi merak eder Deniz'i. Benim de gözlem vaktim geldi, dağılalım bence."

Annem dediklerimle gözlerini devirirken Deniz şaşkınlıkla bana baktı.
"Gözlem vakti mi? Yoksa.."
"Evet Denizcim, aldı sonunda hayalindekini. İlk hafta hiç odasından çıkmadı. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Sana söylemedi mi böyle büyük bir şeyi?"

"Hayır.. söylememişti. İnanmıyorum! Ben de bakabilir miyim?
"Evet iyi fikir! Uzaycım hadi."
"Anne çocukmuşum gibi davranma bana. Ayrıca ben tek olsam daha iyi. Deniz de sıkılabilir."

"Yok yok sıkılmam, hadi! Kıracak mısın beni?"
Tek olsak 'Evet' derdim ama diyemiyorum.
Derin bir nefes alışımdan sonra "Peki,gel."diyebildim.
Deniz heyecanlı bir şekilde ayağa kalkıp merdivene yönelmişti bile. Ben ise bıkkın bir şekilde ayağa kalkmış dikiliyordum.