race or fight | minsung

11

slm bn geldim

bromun hatrina yb atiom begenio diye

yoksa silcektim

iyi okumalar⛓️

~~~~

Jisung, Chan'ın yanına giderken dünkü gerginliği üstünden atamamıştı. Hyunjin'le Chan'ın durumuna ek olarak Minho'nun bu konudaki yorumu onu iyice düşürmüştü. Aynı durumun içine düşeceklermiş gibi bir hissiyata kapılmıştı ve buna şimdiden dertleniyordu.

Chan'ın ofis demeye bin şahit isteyen mekanına geldiğinde birkaç motorcuya selam verdi. Beklemeden içeri daldığında asistanına kısa bir bakış attı. Kız herhangi bir tepki vermeyince Chan'ın müsait olduğunu anlayıp odasına girdi. Kapı çalma zahmetine girmemesine alışan Chan her zamanki gibi göz devirdi.

"Ben de ne zaman damlayacaksın diyordum?!" Chan'ın imasını takmadan önündeki deri koltuğa yayıldı. "Biraz bekle." bilgisayardan gözlerini ayırmadan konuştu. Jisung, omuz silkerek arkadaşına bakma fırsatını değerlendirdi. Siyah dar bir pantolon giymişti. Üstüne her zamanki haline uyacak siyah bir gömlek vardı ve vücudunu çok güzel sarmıştı. Kol kaslarının gerginliği de dikkat çekerken Hyunjin'in burada olmadığına şükretti Jisung. Bir elini saçlarından geçirince belirginleşen kol damarları arkadaşına muhtemelen hiç yardımcı olmazdı.

Gerçi aynısı Hyunjin için de geçerliydi. Dünya üzerindeki en etkileyici insan olabilirdi Hyunjin. Chan'ın da yatıp kalkıp böyle birinin sevgisini kazandığı için şükretmesi gerekiyordu.

"Evet," Chan bilgisayarın ekranını indirip ona döndü. "Bu ani ziyaretini neye borçluyuz yine?!" Jisung sırıttı. Chan'ın bu kadar ani gelmesinin altında bir şey olduğunu anlayamacak kadar salak olmadığını biliyordu.

"Yardıma geldiğim doğru bebek. Öncelikle şu yarış pistinde bir iki sürüş yapayım diyorum uyar mı?" Chan umursamadan omuz silkti. "Bunun için gelmiş olamazsın. Chan piste gidiyorum, diye mesaj atsan da onaylardım." Jisung kıkırdadı.

"Zaten bunu da asıl konuya gelmeden öyle söylerim diye ekledim. Senden isteyeceğim şey önemli Chan, çok önemli." masanın üstünden ona doğru eğildi. "Minho'nun uğraştığı birileri olabilir mi öğrenmeni istiyorum. Bunu bir sen yaparsın. Eğer ki şüphelerimde haklıysam da ona yardımcı olmanı istiyorum. Ne diyorsun?" gerildiğinde hep yaptığı gibi bacağını sallamaya başlamıştı. Chan'ın gözleri birkaç saniye bacaklarında oyalandı.

"Elbette, kolay iş." arkasına yaslanırken arkadaşına güven verici görünmek için elinden gelenin en iyisini yapıyordu. "Yalnız, öğreneceğin şeyler belki de hiç hoşuna gitmeyecek Jisung. Minho'yu hala çok az tanıyoruz. Tamam, ben tehlikeli insanı gözünden tanırım ve Minho o türden bir tehlike değil belki ama masum bir hayatı olmadığı da çok açık." o da öne eğilerek ellerini masanın üstünde birleştirdi. "Demem o ki, kendini her türlü şeye hazırlamanı istiyorum. En az hayal kırıklığını nasıl yaşayacaksan, öyle davran!" Jisung ağlayacak gibi hissederken ayağa fırladı. Ne yapacağını anlayan Chan kafasını iki yana sallayarak sandalyesinde geri gitti.

"Yanaşayım deme!" onu dinlemeyen Jisung üstüne atlayıp sımsıkı sarıldı. Chan, sadece parmak uçlarıyla sırtına dokununca güldü. "Eskiden sarılmayı çok severdin!" o göremese de Chan göz devirdi.

"Eskiden yanımda Hyunjin vardı. Öyle biri yanımda olacak ve sarılmayı sevmeyeceğim öyle mi?! Bunun ihtimali uzayın içinde yok!" sonunda ayrılan Jisung, söylediklerine güldü.

"Sonunu kendi ellerinle getirdin Chris." aynı Hyunjin gibi seslenip onu sinir etmeyi amaçlamıştı ki başarılı da oldu. "Hyunjin'in ben ona hiçbir şey yapmadım diye bağırarak ağladığı geceleri belki sen bilmiyorsun ama ben biliyorum. Artık kendine gelir, bir şeyleri düzeltirsin umarım." Chan duyduklarıyla derin bir nefes verdi. Hyunjin'in ağlayan yüzü zihninde belirince ne yapacağını şaşırdı. Hep ondan ayrılmanın zorluğunu düşünmüştü ama hiç onu ciddi anlamda nasıl etkilediğini düşünmemişti. Hyunjin karşısında o kadar kendinden emin ve umursamaz görünmüştü ki Chan bazı anlarda canının acıdığına bile ihtimal verememişti.