(ភាគបញ្ចប់)
"Beomgyu ប្រយ័ត្ន!!!" រាងក្រាស់ស្រែកមួយទំហឹងពេលឃេីញYushinតម្រង់កាំភ្លេីងមករករាងតូចហេីយរំពេចនោះនាយព្យាយាមរត់ទៅរក Beomgyu។
ពេលឮសម្លេងស្រែករបស់Yeonjun រាងតូចទុចដំណេីរ ហេីយបែរក្រោយដោយភាពភ្ញាក់់ផ្អើល។
"បេីយេីងមិនបានសុខ អ្នកណាក៏មិនអាចមានក្ដីសុខបានដែរ" Yushin ញញឹមដូចមនុស្សបាត់បង់សតិរួចកេះកៃកាំភ្លេីង។
"ផាំង!"
Beomgyu ត្រូវរបួសចំស្មាខាងឆ្វេង គេក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែនព្រោះហួសចិត្តនឹងភាពអត្មានិយមរបស់ Yushin។
"ស្លាប់ទៅ!!" Yushin ខាំបបូរមាត់ខ្លាំងៗ រួចកេះកៃកាំភ្លេីងជាលេីកទី2។
គ្រាប់កាំភ្លើងហោះចេញទៅយ៉ាងលឿនឆ្ពោះទៅរក Beomgyu តែភ្លាមនោះYeonjun ក៏ស្ទុះអោបរាងតូចដេីម្បីរងជំនួស។
"Yeonjun!!" Beomgyu តក់ស្លុតជាខ្លាំងនៅពេលឃេីញរាងក្រាស់ត្រូវគ្រាប់កាំភ្លេីង។
"ឈប់ភ្លាមទៅYushin!!"
"ហួសពេលហើយ"
"ផាំងៗ!!" គ្រាប់កាំភ្លេីងទម្លុះខ្នងរបស់Yeonjunដែលបណ្ដាលឲ្យរាងក្រាស់ទន់ជង្គង់ដួលប៉ុន្តែរាងតូចទប់ជាប់។
"Yeonjun!!" Beomgyu ស្រែកអស់សម្លេងព្រោះរាងក្រាស់ត្រូវគ្រាប់កាំភ្លេីងជាច្រេីនគ្រាប់ ហេីយរាងតូចក៏អោបរាងក្រាស់មកផ្អឹបជាប់ទ្រូង។
"ទៅងាប់ទៅ!!" Yushin ប្រុងកេះកៃកាំភ្លេីងបាញ់ Beomgyu វិញម្ដង ប៉ុន្តែ...
ផាំង! Mingyu បាញ់សម្ដៅទៅកាន់ Yushinដែលធ្វេីឲ្យនាងដួលចុះលេីដី ហើយក្រុមប៉ូលីសក៏ឃាត់ខ្លួននាងនិងនាំកូនចៅទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីស។
"Beom... Beomgyu" Yeonjun ឧទានខ្សាវៗរួចយកដៃដែលប្រឡាក់ទៅដោយឈាមមកក្រសោបមុខរាងតូច។
"ហុឹកៗ"
"បងប្រហែលមិនបាននៅលុបលាងកំហុសរបស់បងទេ...តែបងចង់ប្រាប់អូនថា...បង...ស្រឡាញ់អូនខ្លាំងណាស់..."
"ហុឹក...កុំប្រឹងនិយាយច្រេីនអី...អូនដឹងហើយ បងត្រូវតែទ្រាំ"
"បងមិនចង់ឃេីញអូនឈឺចាប់ទៀតទេ! បងសុំទោសរាល់កំហុសឆ្គងកន្លងមក!"
"កុំនិយាយបែបនេះអី! អូនមិនដែលបន្ទោសបងនោះទេ...អូននឹងនាំបងទៅមន្ទីរពេទ្យ"
"ហុឹកៗ Yeonjun បងកុំបិទភ្នែក...បងកុំទៅចោលអូនអី!"
"សុំទោស...." និយាយចប់រាងក្រាស់ក៏បិទភ្នែកសន្សឹមៗ ដៃដែលក្រសោបមុខរាងតូចក៏ធ្លាក់ចុះមកលេីដី។
"អត់ទេ!!!! Yeonjun!!" រាងតូចក្រសោបអោបរាងក្រាស់យ៉ាងណែនហាក់មិនចង់ឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយ ក៏ប៉ុន្តែដួងវិញ្ញាណរបស់គេបានរលត់ទៅហេីយ។
"ហេតុអីក៏បងដាច់ចិត្តទៅចោលអូន! ហេតុអីទៅ?" រាងតូចស្រែកយំខ្លាំងៗព្រោះបាត់បង់មនុស្សសំខាន់នៅក្នុងជីវិតហេីយកែវភ្នែករបស់គេឡេីងក្រហមជាំសឹងក្លាយជាឈាម។
"បេីកភ្នែកឡេីង Yeonjun! ក្រោកមកនិយាយជាមួយអូន" រាងតូចគក់ទ្រូងខ្លួនឯងព្រោះគេឈឺស្ទេីរតែស្ទះស្លាប់។ បេះដូងរបស់គេប្រេះបែកជាបំណែកនិងខ្ទេចខ្ទាំដូចគេកាប់ជាចម្រៀកៗ។
"កាត់ចិត្តទៅ គេទៅបានសុខហេីយ!" Mingyu អង្អែលខ្នងប្អូនប្រុសថ្នមៗដោយអារម្មណ៍ក្ដុកក្ដួល គេសឹងមិនជឿទាល់តែសោះថានឹងមានរឿងអាក្រក់បែបនេះកេីតឡេីង។
***
@នៅទីបញ្ចុះសព
Beomgyu សម្លឹងមេីលរូបថតដែលបិទនៅខាងមុខផ្នូរហេីយយកដៃទៅអង្អែលវាថ្នមៗដោយអារម្មណ៍ចុកចាប់ជាទីបំផុត។
"ថ្ងៃនេះបងសប្បាយចិត្តដែរទេ នៅពេលដែលខ្ញុំមកលេងបងបែបនេះ?" Beomgyu យកបាច់ផ្កាពណ៌សដាក់នៅខាងមុខផ្នូរដោយមិនភ្លេចសម្រក់ទឹកភ្នែកស្ងាត់ៗ។
"បងញញឹមស្អាតណាស់ Yeonjun" Beomgyu ប្រឹងនិយាយសរសេីរទាំងទ្រូងអួលណែនទោះបីដឹងថា Yeonjun មិនអាចស្ដាប់ឮពាក្យសម្ដីរបស់គេក៏ដោយ។
"មិនថាពីមុនឬឥឡូវទេបងនៅតែធ្វេីបាបចិត្តខ្ញុំដដែល!!"
"បងជាហេតុផលដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចាប់!" Beomgyu និយាយទាំងទឹកភ្នែកហេីយគ្មានអ្វីដែលអាចបរិយាយអំពីភាពសោកសៅរបស់គេបានឡេីយ ស្របពេលនោះដែរ ភ្លៀងចាប់ផ្តើមធ្លាក់មកហាក់ដូចកំពុងខូចចិត្តជំនួសនរណាម្នាក់។
The end!!
YOU ARE READING
I'm Sorry! (ចប់)
Fanfictionកែវភ្នែកសោកសៅរបស់គេសម្លឹងមេីលមកខ្ញុំដោយបង្កប់នូវភាពឈឺចាប់នៅក្នុងនោះ។ វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាសោកស្តាយ ព្រោះទង្វើរបស់ខ្ញុំជាដេីមហេតុធ្វើឲ្យគេធ្លាក់ក្នុងសភាពយ៉ាប់យ៉ឺនបែបនេះ។ His sad eyes stared at me, embracing the pain in it. It makes me regret b...
