Duman | Changlix

15. Annemi gördüm sanki.

DİKKAT! BU BÖLÜM KLİŞELER KLİŞESİ İKİ SAHNE İÇERMEKTEDİR!! BİR DEĞİL EVET İKİ.

(Yaz dizisi kokusu geldi xbmxnxmxxn)
_______________________________________

İkili kafeden gelip biraz dinlendikten sonra kendi çapında vakit geçirmek için kendi odalarına çekilmiş; Felix kağıt ve kalemleriyle resim yapmaya, Changbin'se dambıllarıyla birlikte spor yapmaya başlamıştı.

Sarışın telefonunda açık olan resme bakarak Changbin'in yüz hatlarını önündeki beyaz kağıda özenle işlerken siyah saçlı adamın spor yaparken dinlediği müziği duyabiliyordu. Ona çok daha önceden vermek istediği resme onca olay yüzünden daha yeni başlayabilmişti. Kahverengi gözlerini masanın üzerindeki resimde gezdirdiğinde dudakları hafifçe kıvrıldı. Son zamanlarda bakarken mutlu olduğu tek yüz Changbin'in yüzü olabilirdi. Onun bakışlarında bir sevgi, dokunuşlarında bir şefkat vardı. Mesela Felix, sarılmayı bu kadar sevdiğini daha önce hiç fark etmemişti. Sırtında gezinen el ona bu denli huzur vermemiş, bu denli güven sağlamamıştı. Changbin'e hissettiği hisler, onun hakkındaki düşünceleri her geçen saniyede Felix'e daha da yabancılaşıyordu. Bunlar onun bildiği hisler değildi.

Ekrandaki fotoğrafı büyüterek parmağını siyah saçlı adamın yanağında gezdirdi. Tüm sevgisini ona vermek istiyordu, Changbin bunu hak ediyordu. Fotoğrafa bakıp şapşal bir ifadeyle gülümsemeyi bırakarak kurşun kalemiyle tekrar çizmeye koyulduğunda birkaç dakika içinde fena şekilde resim çizmeye daldı. Attığı her çizgi resmi daha belirgin hale getiriyor, resmi bir an önce bitirme isteğiyle doluyordu.

Kendi kendine kısık sesle aklına gelen ilk şarkıyı mırıldanırken omzunda hissettiği his yüzünden irkildi. Siyah saçlı adamın odasına girdiğini hissetmemişti. Dün gece yaşanan olaydan sonra kapısının önüne sırt çantasını koymuştu, kapısı zaten açıktı.

"Korkma, benim. Seslendim o kadar duymadın bir türlü."

"Dalmışım sanırım." dedi Felix. Changbin yine başını sallayarak sarışının omzunu sıktı.

"Cidden mi Felix? Beni mi çiziyorsun?"

"Evet, aslında seni çok önceden çizecektim de malum olaylar işte... Bir türlü çizemedim. Şu an sana çok benzemiyor ama tamamlanınca senin aynın olacak."

"Bu haliyle bile benziyor." dedi Changbin. Bunu onu mutlu etmek amacıyla söylemiyordu, gerçekten de benziyordu. Sarışının yumuşak saçlarını karıştırıp onun gülümsemesini sağladı. "Gerçekten harikasın. Beni çizmek istemene çok mutlu oldum, teşekkür ederim. Çok özel bir şey bu."

"Senin yaptıkların yanında hiçbir şey."

"O kadar da bir şey yapmadım, yapsam bile bir karşılık bekleyerek yapmıyorum."

"Biliyorum, ben bunu sadece istediğim için yapıyorum zaten. Hem sen çok yakışıklı bir adamsın. Bence resminin çizilmemesi haksızlık olur. Model alınmak için çok uygun birisin."

"Beni yakışıklı mı buluyorsun?" diye sordu Changbin. Bunu duymak gururunu okşadı. Felix gibi her açıdan kusursuz bulduğu ve aynı zamanda net bir şekilde ilgi duyduğu adamın kendisini beğenmesi hoşuna gitmişti.

"Kim yakışıklı bulmaz ki? Bu arada sporun bitti mi?"

"Bitti, yoruldum artık. Daha fazla yormayacağım kendimi."

"Kolların yine çok şişmiş."

Gözlerini siyah saçlı adamın üst bedeninde gezdirdi Felix. Büyüğünün göğsü ciddi anlamda hayranlık duyulasıydı. Kasın bir insanda bu kadar çekici olabileceğini daha önce hiç düşünmemişti.