When Her Heart Melts (Who Series 1) | COMPLETED

Chapter 17

Chapter 17

Jenna POV

It’s been a three days when I saw the letters, picture and the necklace that dad given to me. And today is the day when I need to leave.

I will miss him.

“I don’t want to leave but I need it for my family” I said. 

“I understand Jenna, don’t worry I will visit you there,” he said and he kiss my forehead. Ihahatid daw nila ako papuntang Puerto. Para daw mapadali ang aking byahe.

Mayamaya ay nakarating na kami sa Puerto sa may pier.  “Can I asked a favor?” I asked them and they nodded at me. “Sure no problem” they answered.

“Can we take a picture? So I have a remembrance,” I favor asked them and they nodded at him. Inilabas ko ang aking camera at nag picture kaming anim kasama namin si Uncle Theo. Kung ano anong post ang aming ginawa may mga epic pa nga eh.

“So goodbye? See you soon?” They farewell said. They wave at me so I did it too. I just nodded at them because I can’t say that word because I don’t want to fooled myself anymore.

Malungkot akong ngumiti sa kanila, pumasok na ako sa loob ng barko dahil paalis na ito. Sabi nga nila, ang see you soon daw ang pinaka magandang paalam pero minsan daw ito rin ang pinaka masakit. Ang mag paalam at hindi na alam kung kailan ulit mag kikita kita.

Who knows, maybe one day I gone now. We really can’t say it what we want to do and to say it. Because we can’t hold our time.

Nasa batanggas na ako, at nakasakay na ng taxi, tinawagan ko naman si Heidax para ipagpa-alam na naandito na ako sa batanggas.

                                                                                          Me
                                                     I’m here now

Agad naman siyang nag reply sa akin.

Love
Good thing, you came home safe.
I love you.

Reply niya sa akin, napangiti naman ako dahil sa reply niya sa akin. Ang sweet niya talaga.

                                                                                             Me
                                                                 I love you too

Reply ko rito, napaiyak naman ako. Shit di ko alam ang sakit sa akin na iiwanan ko siya kahit di ko gusto. Si Tadhana na ang nag decision para sa akin.

Ang sakit mo talaga Tadhana!

“May problema ba Ineng?”  tanong sa akin nung driver, umiling naman ako sa kanya. Kahit kailan talaga hindi mo kayang kontrolin ang emosyon mo.

Maya-maya ay nakarating na ako sa aming bahay, bumaba na ako sa kotse. Pumasok na ako sa loob ng bahay.

At nadatnan ko silang nasa sala. Nakita naman ako ni Gion kaya naman dali dali itong tumakbo sa aking direction.

“Tita!” sigaw nito sabay yakap sa akin, napatingin naman silang lahat sa pinto. Gulat at may saya sa kanilang mga mata.

“Salamat at umuwi ka na rin sa wakas Jenna! Pinag alala mo kaming lahat” Ate Aye said and she hug me.

“Kayo lang, Hindi ko namiss yang babae na yaan,” sambit ni mom, napangiti ako ng mapakla. Hindi pa rin talaga siya nag babago. Ganun pa rin, ayaw pa rin sa akin.

Ilang linggo na ang nakalipas noong umuwi ako sa amin. Medyo okay na kami Sai, napatawad ko na siya sa kanyang nagawa at napag alaman ko rin pala na nasa kulungan na pala ang daddy niya.

We met again, my best friend. It’s James. He smile at me at ganun din naman ako sa kanya. “Kamusta?” He asked.

“Okay lang naman, buhay pa naman,” I answered and chuckled. “Buti naman” he said.

“Ikaw kamusta ka na?” I asked him.

“Okay lang naman, I have a girlfriend now.” he answered. “Good to hear that.” I said. “Mag Bestfriend talaga tayong dalawa” I said and laugh softy.

He shocked. “Wow congrats.” he said and chuckled.

“Anyway, goodbye, mag kikita pa kasi kami ni Heidax. See you!” I said and I walked away.

Heidax and I planned to watch a sine its like a date. I said after my class and he agreed with me. So heto ako patungo na sa labas ng university. Susunduin niya kasi ako.

Mag wa-one week na siya sa batanggas, mapunta rin dito yung tatlo pero di pa alam kung anong a date. At nakita ko na ang kanyang kotse.

Kumaway naman ako sa kanya at ganudin siya sa akin. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

“Halatang namiss mo ako” he said while laughing. “Yeah. I’m badly miss you My Hei.” I said and kiss him.

“Nag lalambing na naman ang aking baby.” he said so I chuckled. “So let’s go na?” He asked and I nodded at him.

Pumasok na kaming dalawa sa loob ng sasakyan. Nagkwentohan lang kaming dalawa sa loob ng sasakyan. Para bang wala akong problema tuwing ksama ko siya. I felt alive.

The sine date went out well, after kasi naming manood ng sine ay nag laro pa kami. At kumain then after naming maglaro.

Heto ako ngayon sa aking kwarto, nakatitig sa mga pictures nilang lahat. Inidikit ko narin ang picture namin nina Heidax dito noong ako ay umalis sa Puerto.

Mayamaya ay may pumasok sa kwarto ko ng isang babae. “Gusto mong kumain?” She asked. Umiling lang ako sa kanya. “Okay ka lang ba?” She asked.

“Hindi.” maikli kong sagot sa kanya. “Bakit nga ba kita kinakausap? Sino ka ba?” I asked. Nanlaki naman ang mata niya at may nakita akong sakit sa mga mata niya.

“Ganoon mo nalang ba talaga ako kinalimutan bilang ate mo?” She said. Ramdam ko ang sakit niya nang banggitin niya ang mga katagang yuun.

“Alam mo? Ang weird,” bigla kong sambit. Napatingin naman siya sa akin. “B-Bakit naman?” utal niyang tanong sa akin.

“Kasi pakiramdam ko, biglang nag saya ang puso ko nung kinamusta mo ako, pero hindi ko alam kung bakit,” I answered while looking at her.

“Iiwanan ko na siya, I needed it even though I don’t wanted to leave him again,” bigla ko nalang sinabi. Napakunot naman siya ng noo ng mag iba ang aking mood. “Huh?” She confused asked.

Biglang pumasok naman ang isa pang babae. “Ano na namang inaarte arte mo diyan?” mataray na tanong sa akin ni mama. Hindi ko nalang siya pinansin.

“Pabayaan mo na nga yaang kapatid mo,” sabi ni nung matandang babae sa babaeng katabi ko. Napatingin naman ako rito, habang nakakunot ang noo. “May kapatid ako at nanay?” takang tanong ko sa kanila.

Nagulat naman sila sa naging tanong ko. “J-Jenna” sambit nito sa akin para bang may mali akong nasabi. May munti nang luha ang pumapatak sa mga mata niya. Hindi ko alam kung anong rason yuun.

“Ewan ko sa iyong bata ka, hindi ko talaga alam kung anong pinag kakain mo at nag kakaganyan ka.” Inis na sambit nito sa akin at tuluyan na siyang umalis. Aalis na sana si Ate Jen pero pinagilan ko siya.

“Teka! Okay ka lang ba ate Jen?” tanong ko rito, nagulat siya sa tinawag ko sa kanya? May mali ba?
“Anong tinawag mo?” gulat na tanong niya sa akin.

“Ate Jen? Bakit?” Takang tanong ko sa kanya. “Hindi Jen ang pangalan ko… Joan.” she said. “Ay sorry nakalimutan ko,” sambit ko sabay tawa ko ng marahan.

“S-Sure ka bang okay ka lang?” Utal na tanong niya sa akin. Tumango at ngumiti ako sa kanya. “Oo naman, ano ako may sakit?” sagot ko rito.

Umalis siyang parang lutang, pero di ko nalang ito pinansin. Bumaba na ako dahil nakaramdam ako ng gutom.

“Tita Jenna!” tawag sa akin ni ano nga pangalan nito?

“Oh cute boy,” I just said so he didn’t notice that I didn’t know his name.

“Eh? Cute boy? You never called me that  tita.” he said and pout. “Why? You don’t want?” I asked.

“Nah! Nagulat lang po ako tita na tinawag mo ako niyan,” he said. “Why? You want me to call you in your name?” I asked and he nodded.

“Okay. Jino.” I said and shook my head. Biglang lumabas ang salitang Jino ewan ko kung bakit yun ang nasabi kong pangalan niya.

“That isn’t my name Tita” he said and pout. I can see that he upset. “Oh I’m sorry Kino.” I said. “That’s also not my name Tita!” He said and he seems like he want to cry now. “My name is Gion not Jino or Kino!” He said and he started to cry now.

Nataranta naman ako sa bigla niyang pag iyak mayamaya ay dumating ang isang babae. “Ate Arin, bigla siyang umiyak,” sambit ko rito.

Nagulat siya sa pag tawag ko sa kanya, pero kinuha niya si Jino? Or Kino? I don’t know. Kainis naman ito.

“What did you called me?” She asked after she took Kino.

“Ate Arin?” I unsure answered.

“That’s not my name. Jenna.” she said. Bakit ba lahat nalang nakikilimutan ko ang pangalan niya.

“Ano ba kasi mga pangalan nyo!” naiirita kong sambit sa kanila, parang bang nag iba ang ihip ng hangin dahil sa pag iiba ng aking mood.

“J-Jenna” she shocked said.

“What!?” I said. Nag tungo nalang ako sa kusina, mga bwesit. Ano bang nangyayari sa mga tao rito. It’s not my fault naman kasi.

Matawagan nga si…. Ano nga ulit pangalan nun? Ano bang nangyayari sa akin? Bakit Hindi ko na maalala.

Maya-maya ay wala akong ganang nag lakad papuntang sala.  Umupo ako rito habang nakatulala.

Maya-maya ay may biglang tumawag sa aking cellphone. It’s video call from lunatics?

Who are they?

I answered it at lumabas ang apat na lalaki sa screen, napakunot naman ang noo ko. “Who are you?” I asked them nagulat naman sila sa aking sinabi.

“W-What?” They shocked said.

“Don’t joking around Jenna” One guy said. “I’m not joking man, I don’t know you! All of you!” I irritated said.

“Love.” someone speak. So I look at him but I didn’t know him. “Who are you mister?” I asked him.

“It’s me your boyfriend..” he answered me, I saw a pain when he answered it. But I don’t know.

“Wag ka namang mag biro ng ganyan, Jenna.” He said. May pumapatak na ng mga luha sa kanyang mga mata. Tska narin yung tatlong lalaki, umiiyak narin sila. Mayamaya ay may mga dumating sa sala.

“Sino kayo?” I asked them.

Gulat silang napatingin sa akin, tila hindi makapaniwala sa aking initanong. “J-Jenna..” sambit nila sa aking pangalan.

“Love.. please it’s me Heidax, your boyfriend” nagsalita ulit yung lalaking nag sasabi na boyfriend ko raw siya. Umiiyak na siya ngayon tila nasasaktan.

I don’t know I’m confused on what’s happening. Lumapit naman sa akin ung babae ulit. “J-Jenna, ako ito yung ate mo, tanda m-mo ba?” sambit nung babae sa akin pero umiling lang ako sa kanya.

“Tita? H-Hindi mo na ba ako mahal? That’s w-why you f-forgot me?” A little guy said. May mga luha na sa kanyang mga mata.

“Tita, it’s me your nephew…please remember me…” He said and he started to sobbed now. Inalo naman siya nung babae at niyakap.

“I’m really sorry….but I really don’t know you.” saad ko sa mga ito, para bang gumuho ang mga buhay nila nang sambitin no ito.

“Hindi…Hindi maaari. Pumunta tayo sa hospital. Ipapacheck up ka namin.” sambit nung dalagang babae sa akin at kinuha ang aking kamay at kinaladkad ako palabas.

“Ano bang mga problema nyo! Sabing hindi ko kayo kilala eh!” Inis na sigaw ko sa kanila at tinulak itong babaeng nakahawak sa akin.

Pumunta naman yung isang babae sa kwarto ko at para bang may kinuha doon.

“Sabing kilala mo nga kami! Jenna pamilya mo kami! Ano ba!” naiiyak na sambit nito sa akin, “Ate…mo ako.u” she said. Hanggang sa mapahagulgul na siya at napaupo sa sahig. Inalo naman siya nung isang lalaki para pakalmahin siya.

“Bakit kasi….ayaw mo maniwala sa amin,” she sobbed. 

Bumalik na dito yung isang babae at may dala dala siyang mga litrato. May mga luha narin sa mga mata niya.

“Ito oh? Diba tayong tatlo ito? Tanda mo nung nag birthday si Gion?” She said and she show me a pictures and I was there, smiling widely.

“Bakit ako nasa picture na yaan?” nalilitong sambit ko sa mga ito sabay gulo ng aking mga buhok dahil sa pagkalito.

“Jenna…alalahanin mo kami please?” sambit nito sa akin habang umiiyak sa aking harapan.

“Hindi ko naman talaga kayo kilala..sino ba kayo!” I shouted said.

“Please… remember us...” she said.

“Ang titigas ng ulo nyo! Hindi ko nga maalala kung ano ang pinapaalala nyo sa akin! Ni Hindi ko nga kayo kilala!” inis na sigaw ko sa mga ito.

Maya-maya ay may dumating na isang lalaki na nakauniforme.

“Doc! Buti dumating ka na! We really need your help!” a guy said and he also crying. Naramdaman ko nalang na para bang may tinurok sila sa akin upang ako ay matumba sa sahig, ang huli kong nakita ay ang mga mukha nilang umiiyak.