08.07.2023
Bugün ayrılık vaktiydi, bilemedim bu kadar zor olacağını. Yüzünü göremeden, konuşmadan gideceğini bilemedim. Özür dilerim yetişemedim. Yanında olamadım. Gitme diyemedim, diyemezdim de zaten ama ben seni çok özledim. Gideli daha saatler olsa da ayrılığın verdiği duyguyla çökmüş haldeyim. Şimdi napıyorsun acaba yada orda iyimisin, mutlumusun bu soruları soramamak, cevaplarını alamamak çok ağır..
İyisindir inşallah iyi olmanı hep istemişimdir bilirsin. Mutlu ol orda tabi bensiz biraz zor ama yaparsın bence sen bir şekilde o asla düşmeyen enerjinle herkesi mutlu edip kendine bağlamaya başlamışsındır. Eee bide o sabahlara kadar dinlenesi olan sohbetin var tabi. Keşke yeniden susup hiç konuşmadan sesini dinlesem. Sende belki yine sevdiğin insanları, aile kavgalarını en çokta babana sinirlenişlerini anlatırdın. Uykumuz gelse de illa konuşacak, çekiştirecek bir konumuz olurdu bizim. Yine olsa, keşke...
Ayrılığın birinci günü ve ben burdayım hep seninle burada buluşacağıma hep seni hatırlayacağıma söz veriyorum.
