18.09.2023
Yeni gün, yeni dertler...
Bugün yeni bir haftaya başlamıştım. Dün işe gittiğin ve çok yoğun çalıştığım için yorgun ve beli tutuk bir şekilde okula gitmek zorunda kalmıştım. Son senem olduğu için çok yoğun geçmiyordu aslında dersler ama yinede son sene bilinci olduğu için bir salın da test çözelim kafasında oluyorduk. Düşüne biliyor musun ben bile ders çalışıyorum. Zamanında seneler seneler önce liseye geçişimde bile bir abi edasıyla çok çalış oku, kimseye muhtaç olma yada pişmanlığını çekme diyen kişi şuan beni görse büyük ihtimalle oturup ağlardı o kadar söylüyorum sana. Evet biraz abarttım hala çok tempolu olamasamda yavaş yavaş oluyor herşey. Kısaca günlerim ful derslerle geçiyor. Ya sen napıyorsun? Nasılsın mesela neler yapıyorsun orda? Neler yiyorsun? Yada gittiğin yer güzelmi? Çalışmayı bırakıp hiç gezdin mi o şehri? Yada kaç arkadaşların var? Kız arkadaşın filan var mı? Gerçekten unuttun mu beni? Belki beni sorusu bencilce olabilir o yüzden şöyle sorsam belki daha iyi olabilir; burayı, aileni ve en önemlisi bizi unuttun mu? Bu soruları artık yüz yüze sormak ve senin hepsine bir bir cevap vermeni istiyorum. Ama istediğimiz herşey olmuyor. Bunu en iyisini sen biliyorsun..
Her zaman sana ne kadar zıt kişilikleriz diye yakınırdım. Aslında şuan farkediyorum da biz çok benziyoruz birbirimize. Sen kalabalıklar içinde yalnızsın. Ben ise kendi benliğim içinde kaybolmuş bir yanlızım. Birbirimizin yanlızlığına en güzel yanlızlığı aslında ikimiz beraberken yaşatıyoruz. Çünkü bizim yanlızlığımıza kimse ortak olmak istemez. Kimse bizi anlamaz. Sen ve ben aslında iki kişi görünen iki hayat ama birebir aynıyız belkide bu yüzden bu kadar zıtlığa rağmen çok yakındık. Yani eskiden...
Vay be ne zamanlar atlattık seninle. İyide olduk kötüde ama hiç bu kadar ayrı kalmamıştık. Kaç gün olmuş bu gün? Allah bilir senin sayıdan haberin yoktur ama ben söyleyeyim bugün tam yetmiş üç gün oldu. Çok be canom gerçekten çok. Gelemez misin artık? İmkansız mı?
