"1 hafta uzaklaştırma aldın Choi Jongho. Hoş 1 hafta bile az ama neyse, çıkabilirsin."
Müdürün son söylediği cümleye aşırı sinir olmuştum ama bir şey demedim yumruklarımı sıkıp sakinleşmeye çalıştım.
Bir iki dakika öyle durduktan sonra hiçbir şey demeden müdürün odasından çıktım. Eşyalarımı almak için adımlarımı sınıfa yönlendirdim.
Sınıfa girdiğimde birkaç salak bana bakıp kendi aralarında konuşmaya başladı. Madem hakkımda konuşacaksınız en azından gitmemi bekleyin... Göz devirdim ve eşyalarımı hemen toplayıp sınıftan çıktım.
Okulun bitmesine daha 2 saat vardı bu saatte eve gitmek istemedim eğer bu saatte eve gidersem babam olacak o kişi saçma sapan sorularıyla beni bunaltacağına adım kadar emindim o yüzden her zaman gittiğim kütüphaneye gittim. Burayı çok seviyordum bana huzur veriyordu.
Raftan bir kitap seçip boş bi yere oturdum sonra da kulaklığımı takıp kitabı okumaya başladım.
Kendimi kitaba kaptırmışken omzumda bir el hissetmemle yerimde sıçramam bir oldu.
"Özür dilerim korkutmak istememiştim." Annemi görünce derin bir nefes verdim ve başımı "önemli değil" dercesine salladım.
Ah bu arada annem derken kendisi maalesef ki öz annem değil... Adı Park Seonghwa benden iki yaş büyük. Benimle o kadar güzel ilgileniyor ki ona anne demek geliyor içimden ve diyorum da zaten ehe. İlk başlarda böyle dememe sinir olsa da şuan bir şey demiyor.
"Bu saatte burada ne işin var Jongho, yine okuldan mı kaçtın?" Kafamı hayır anlamında salladım. Bıkkınlıkla nefes verip "Yine uzaklaştırma mı aldın?"
Ona okulda bir daha kavgaya karışmayacağıma dair bir söz vermiştim ve maalesef ki sözümde duramamıştım sırf bu yüzden Hwa Hyung'a karşı o kadar mahçup hissettim ki o yüzden sadece kafamı öne eğmekle yetindim. Bir şey demedi sadece bana sarıldı.
"Ana yüreği işte, ne kadar kızmak istesem de sana kızamıyorum. Bak beni de kendine benzettin."
İkimiz de bu dediği şeye sessizce güldük.
"Eğer anlatmak istersen her zaman dinlerim seni, biliyorsun bunu." Kafamı salladım ve ona sıkıca sarıldım.
"Hop hop noluyor burada?"
Gelen Hongjoong Hyung'du yani annemin biricik sevgilisi.
"Hongjoong noluyo niye bağırıyorsun? Farkındaysan kütüphanedeyiz sessiz olsana."
"Hongjoong kim, sen beni aldatıyor musun?"
Offf Hongjoong Hyung'un bu halleri beni çok güldürüyordu ve şu an kahkaha atmamak için zor tutuyordum kendimi ve daha fazla dikkatleri üzerimize çekmemek için ikisininde koluna girip dışarı çıkardım.
"Evet Hwa seni dinliyorum Hongjoong kim?"
"Hayatım, normalde Jongho okuldan 16.15'de çıkmıyor mu ve farkındaysan şu an saat 14.30 yani bu da demek oluyor ki bebeğimizin bi sıkıntısı var? Ben de onun iyi hissetmesi için ona sarıldım ve sen de kütüphanede bi anda bağırınca biraz panik yaptım. Özür dilerim."
"Of sen niye böylesin ya, ben sana hiç trip atamayacak mıyım?"
Hongjoong Hyung hemen Hwa Hyung'a sarıldı ve Hwa Hyung'da saçına öpücük kondurdu.
Bu sahne karşısında ağlamak istemem normal mi? ㅠㅠ
"Bebeğinizi dışlıyor musunuz?" dedim ağlamaklı bir sesle. Normalde böyle hareketler yapacak biri değildim ama onların yanında ben bile yaptıklarıma anlam veremiyorum ah neyse anne ve babamın yanında da kapalı kutu olucak halim yok ya.
"Gel buraya koca bebek." dedi Hongjoong Hyung hemen koştum sımsıkı onlara sarıldım. Onların yanında çok mutluydum iyi ki tanımışım onları.
"Jongho böyle sarılmaya devam edersen ikimizin de suyunu çıkarıcaksın." Güldüm ve ikisininde yanağını hafifçe öptükten sonra geri çekildim.
"Nefes almak ne güzel bir şeymiş ya."
"Hyung abartma istersen."
"Ben mi abartıyorum Hwa'nın haline bak o bile kıpkırmızı olmuş."
"Hepsi sizin suçunuz, siz bu kadar tatlıyken ben nasıl kendimi tutabilirim ki?" Bu dediğime hepimiz tebessüm ettik sonra da hyunglarımın ısrarı üzerine istemeye istemeye de olsa evin yolunu tuttum.
~~~
Bu benim ilk ficim o yüzden çok değişik hissediyorum hangi duygu yüzünden ağlasam onu da bilemiyorum jdbdjd
Bir de Hongjoong'un sapsik tribi Jongho'yu güldürmek içindi yoksa Hongjoong'un böyle tripler atacağını hiç sanmıyorum jcndkdmd
Neyse umarım beğenmişsinizdiiir, öpüldünüz😚💖
