Toxic Dream

κεφάλαιο 44

<<Έλα Κέιτ σπρώξε>>  φωνάζει η  Ελίζαμπεθ η γιατρός μου. Ο Κρις με μετέφερε στα επείγοντα πριν από κάποιες ώρες όταν έσπασαν τα νερά μου στο NW Hospital & Medical Center. <<Κέιτ συγκεντρώσου>> φωνάζει η Ελίζαμπεθ και νιώθω ακόμα ένα δυνατό κύμα πόνου να με κατακλύζει,  φωνάζω σπρώχνω δυνατά <<Αυτό είναι ξανά>> λέει σπρώχνω πάλι. Η ανάσα μου βγαίνει με δυσκολία ενώ δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και βλέπω τον Έρικ και η καρδιά μου σταματάει φοράει χειρουργικά ρούχα πάνω από τα δικά του. Οι ματιές μας συναντιούνται μετά από μήνες και νιώθω χαμένη. Όλο αυτό το διάστημα δεν πέρασε μέρα που να μην τον σκεφτώ αλλά, με παράτησε μόνη μου στην πιο σημαντική και δύσκολη στιγμή της ζωής μου και δεν θα μπορώ να τον συγχωρέσω τόσο εύκολα. Προφανώς ο Κρις να τους ειδοποίησε <<ΚΕΙΤ ΣΠΡΩΞΕ>> φωνάζει η Ελίζαμπεθ και ξεφωνίζω καθώς ένας από τους πιο δυνατούς πόνους με χτυπάει. 

Ο Έρικ έρχεται δίπλα μου και πιάνει το χέρι μου και με κοιτάζει μέσα στα μάτια <<Έλα μωρό μου>> λέει και με βλέπω στα μάτια του την αγάπη να ξεχειλίζει <<ΚΈΙΤ ΣΠΡΩΞΕ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ>> λέει η γιατρός και υπακούω. Αλλά ο πόνος του νιώθω είναι αφόρητος <<ΞΑΝΑ ΤΩΡΑ>> λέει και σπρώχνω πάλι <<Ακόμα μια Κέιτ σε λίγο θα κρατάς το παιδί σου στα χέρια σου>> μου λέει η Ελίζαμπεθ <<Δεν μπορώ να το κάνω>> του λέω και κουνά το κεφάλι μου <<Φυσικά και μπορείς είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω Κέιτ φέρε στο κόσμο το παιδί μας>> λέει ο Έρικ και πιάνω σφιχτά το χέρι του <<ΤΩΡΑ>> φωνάζει η Ελίζαμπεθ και σπρώχνω με ότι δύναμη μου έχει απομείνει και ακούω το κλάμα. Το κλάμα του μωρό μου. <<Μπράβο Κέιτ αυτό ήταν>> μου λέει η γιατρός μου με πλατύ χαμόγελο και ο Έρικ φιλάει απαλά το χέρι μου. 

<<Ορίστε η κόρη σας>> λέει η Ελίζαμπεθ θα ακουμπάει πάνω μου το πιο όμορφο μωρό που έχω δει ποτέ. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. Δάκρυα χαράς πλημυρίζουν τα μάτια μου και βλέπω ότι και Ο Έρικ έχει βουρκώσει. Κοιτάζει μια εμένα και μια την μικροσκοπική κόρη μας που κρατάω στην αγκαλιά μου <<Κέιτ αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορούσες να μου χαρίσεις ποτέ>> μου λέει και χαμογελάει. <<Δεν το πιστεύω ότι αυτό είναι το δικό μας παιδάκι>> του λέω και δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω της. <<Όμως με πλήγωσες>> του λέω και γυρίζω προς το μέρος του <<Με άφησες μόνη μου μόλις έμαθες για την εγκυμοσύνη>> συμπληρώνω και τον βλέπω να αναστενάζει <<Ποτέ δεν θα σε άφηνα μόνη Κέιτ ο πατέρας μου με έδιωξε εκείνη την ημέρα και σου είπε ψέματα ότι έφυγα μόνος μου>> λέει και βλέπω στα μάτια του ότι λέει αλήθεια.