အိမ်လေးတစ်အိမ်တွင် သာယာသော ရီသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေကာ မနက်ခင်းတစ်ခုကို အလှပဆုံး
ဖြစ်အောင် ဖန်တီးနေလေရဲ့ ။
"ခိခိ ကိုကို တော်ပြီလေဗျာ ယွန်းငယ်ယားနေပြီလို့ ကလိမထိုးနဲ့တော့လို့ ခိခိ "
ဆိုလေတော့ ဂျောင်ဂုသည်
"ယွန်းငယ်ကလည်းကွာ ကိုယ်ကို့တော်ဖို့မပြောပါနဲ့အုံး ကိုယ်ကဒီထက်ပိုပြီးတော့ ယွန်းငယ်လေးကို ဟော်ဒီလိုစအုံးမှာ အဟဟ "
ဆိုကာပြောပြီး ပိုပြီးယားအောင်လို့ ကလိလေးတွေကို ပိုလို့ပင်ထိုးလေ၏။ ပြီးနောက်တော့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ယားအောင်လို့ကလိထိုးနေရာကနေ လည်ပင်းသားဖြူဖြူလေးတွေကို စုပ်ယူကိုက်လေတော့ ယွန်းငယ်ထံကနေ
"အင်မ်းး ကို ကိုကို အင်မ်းး မကိုက် အ့ နဲ့လေ
အင်မ်းး "
ဆိုပြီးပြောလေတော့ ဂျောင်ဂုသည် ယွန်းငယ်ရဲ့လက်ကိုယူကာ သူ့ရဲ့ဖောင်းကြွနေတဲ့ ဘောင်ဘီအလယ်ဗဟိုနေရာကို ထိစေလေတော့ ယွန်းငယ်ခမျာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ပူကျစ်သွားသလို
မျက်နှာလေးမှာလည်း ရဲတက်လာလေ၏ ။
ပြီးတော့လည်း ချွေးစေးလည်း ပြန်လာလေ၏ ။
"ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုပေးနိုင်မလား ယွန်းငယ် ကိုကိုလေ အများကြီးထိန်းထားရတဲ့ နေ့တွေကများလာပြီ
ဒီနေ့တော့ ခွင့်ပြုပေးနိုင်မလား ကိုယ် ယွန်းငယ်ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရမှ့ပဲ အတူနေမှာပါ "
ဆိုကာပြောလေတော့ ယွန်းငယ်သည် ပူကျစ်လာတဲ့ အရှိန်လေးကြောင့် သူလည်းလိုချင်ဟန်ဖြစ်လာလေတော့
"အ အရမ်းကြီးတော့ မကြမ်းပါနဲ့နော် ယွန်း
ယွန်းငယ်ကြောက်လို့ပါ "
လို့ဆိုလေဝောာ့ ဂျောင်ဂုသည်ပျော်သွားပြီးတော့
"တစ် တစ်ကယ်ပြောတာလား ယွန်းငယ် "
ဆိုပြီးေမးလေတော့ ယွန်းငယ်သည်ခေါင်းငြိမ့်လေ၏။ ပြီးနောက်ဂျောင်ဂုသည်
"စိတ်ချယွန်းငယ် ကိုယ်လေ ယွန်းငယ်ကိုနာအောင် မလုပ်ဘူးဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ပုံမှန်လေးပဲသွားမယ် နော် "
ဆိုပြီးပြောလေရင်းမှ့ ယွန်းငယ်လေးရဲ့ လည်ပင်းလေးကို ထပ်မံကာနမ်းလေး၏ ။ ပြီးနောက်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းလေ၏ ။ တစ်ဖြည်းဖြည်း
နဲ့မှ့ ယွန်းငယ်ရဲ့ အင်ကျီလေးတွေကို ချွတ်ကာ
ပေါ်ထွက်လာသော ရင်ဘက်ဖွေးဖွေးလေးကို
အနမ်းများစွာ အမှတ်များစွာပေးပြီးမှ့ အဆင့်တစ်ခု
တက်ရန် ပြင်လေစဉ်
