မနက်မိုးလင်းစောစောစီးစီး ယွန်းငယ်တို့အိမ်ကို ရောက်လာပါသော ဆော့ဂျင်နီးလေးကို ယွန်းငယ်လေးမှာ မဟားတရားတွေဖြင့် စိတ်ဆိုးနေလေ၏။ အကြောင်းကာ ကျောင်းသွားရန် လာနိုးလေခြင်းကြောင့်ပေါ့ ။
"ထတော့လို့ ယွန်းငယ် ငါစိတ်းဆိုးတော့မှာနော် "
ဆိုလေတော့ ယွန်းငယ်လေးသည်
"ဆော့ဂျင်နီး မင်းအားနေတာလားဟင် ငါလေ
ညကလည်း အစ်ကိုကြီးနဲ့ စာတွေလုပ်ထားရလို့ ပင်ပန်းထားတယ် အဲ့တာကြောင့် အဲ့တာကြောင့် အစ်ကိုကြီးကတောင် ငါ့ကိုမနိုးဘဲ အိပ်ခွင့်ပြုထားတာလေကွာ "ဆိုကာပြောလေေတာ့လည်း ဆော့ဂျင်နီးလေးမှာ ယွန်းငယ်လေးအား
"မင်းကလည်းကွာ ဒီနေ့ကျောင်းမှာစာမေးပွဲ
ရှိတယ်လေမေ့နေတာလား တော်ကြာနေငါတို့ နောက်ကျနေမှ့ဖြင့် စာမေးပွဲဖြေခွင့်ပိတ်ခံနေအုံမယ် လိမ်မာပါတယ်ကွာ ပြီးတော့လေမနေ့က
ငါသတင်းကြားတယ် တစ်ပါတ်လံုးလုံးကို ဆရာဂျွန်က အခန်းစောင့်ပေးမှာတဲ့ "ပဲရှိပါသေးတယ် အိပ်ရာကနေဇက်ခနဲ ကောက်ထလေသော ယွန်းငယ်ကြောင့် ဆော့ဂျင်နီးလေးမှာ အောက်ကို ပြုတ်ကျမတက်ဖြစ်လေ၏။
"ဘာဖြစ်တာလည်း ယွန်းငယ်ရယ် အလန့်တစ်ကြားနဲ့ ငါလေးနှလုံးရောဂါသာရှိရင်လေ မင်းလုပ်လို့
သေနေလောက်ပြီသိလား "ဆိုကာပြောလေတော့ ယွန်းငယ်သည်
"အခုမင်းမသေသေးဘူးမှတ်လား ဖယ်ငါရေချိုးရအုံးမယ် "
ဆိုကာပြောပြီး ရေချိုးခန်းကိုဝင်သွားသော
ယွန်းငယ်ကိုကြည့်ကာ"ချစ်ဖို့ကောင်းသလောက် အကြီးကိုအကြီးမှန်မသိတဲ့ ယွန်းငယ်ဒီလောက်ငါ့ကို အစ်ကိုကြီးလို့ ခေါ်ဖို့ပြောထားတာကို ဟွန့် "
ဆိုပြီးပြောရင်းနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလေ၏။ ပြီးနောက် နမ်ဂျွန်းကိုတွေ့လေတော့
"အစ်ကိုနမ်ဂျွန်း ဘာတွေချက်နေတာလည်းဟင်
ဂျင်နီးအနံ့နဲ့တင် ဗိုက်တွေတောင်ဆာလာပြီ "ဆိုပြီးပြောလေတော့ နမ်ဂျွန်းသည်
"အော် ယွန်းငယ်အတွက် ကြက်ပေါင်းထမင်းနဲ့
ဆော့ဂျင်လေးစားဖို့ ကြက်သားထမင်းကြော်လေ "