Andromeda'ya Yolculuk [TAMAMLANDI]

Bölüm 5

Sonunda bugün uzay aracının dışından ilk çıkışım olacaktı. Uzay aracının dışındaki bir güç kaynağına koyacağım bir görüntüleme sistemi son dış gözlemi yapacak ve yıldızların arasındaki karadelik olduğunu düşündüğümüz noktaya daha detaylı bakacaktık. Sistemi kurduktan sonra karadeliğin ilk resimleri geldi. Resimleri tarayıcıya verdiğimde tarayıcı incelemeye başladı.

Akşam geç saatlerde proje asistanı 130 beni uyandırdı.

"Tarayıcıda bakman gereken şeyler var." dedi.

Kalkıp tarayıcının olduğu odaya geçtim. Ekranda karadeliğin farklı açılardan mekik hareket ederken çektiği resimler vardı. Bu resimlerden bir kaçının açısında karadeliğin önünde bir gezegen görünüyordu. 

"Bu bir gezegen."

"Cüce gezegen. Karadeliğin önünde ancak karadelik onu içine çekemiyor."

"O zaman. Karadelikten daha büyük kütleli bir sistem olmalı."

"Yıldız parçaları arasında göremediğimiz ama olduğunu var saydığımız bir güneş sistemi tespit edildi. Bazı keşif araçları bulutsunun yakınındayken sinyal bozuluyor ve kayboluyordu. Bunun nedeni manyetik alanı bu cihazları şaşırtıyor olmalı."

"Yani 4 yıldır elde ettiğimiz bilgiler daha buzdağının görünen yüzü öyle mi?"

"Manuel bir komuta ile bir araç göndererek komuta sendeyken araştırmaya başlamalıyız."

"Ben mi? Peki ama bunu neden yapıyoruz? Bu bilgileri hızlı şekilde ana merkeze aktarmalıyız."

"Öncelikle doğruluğu ispatlanmalı."

"Peki o zaman en kısa sürede başlayalım." dedim.

Bu yolculuğa çıktığımdan beri kelimenin tam anlamı ile ilk kez gerçekten bir amacım olduğunu hissettim. Yarın ve sonraki günler. Dünyada yeni bir keşif bulduğum için adımın bilim camiyası belki de daha fazlasınca bilineceği günlerdi. Heyecandan uyuyamadım bile. Ailemi gururlandıracaktım. Sonunda. Hayatımın bir anlamı olup olmadığını düşündüğüm onca yanlız gün artık bir anlam kazanıyordu.

Hiç sahip olmadığım bir duyguydu bu. Guru diyebilirdim galiba. Ya da zafer. Zafer sarhoşluğu. Sersem gibi hissediyordum. Mutluluktan gülüyor ve bunu kontrol edemiyordum. Hiç bu kadar coşkulu hissetmemiştim. Hiç gülmekten yüz kaslarım ağrımamıştı.

Galiba artık bu yolculukla ilgili karamsar düşünceleri bir kenara bırakabilirdim. Nitekim önümizdeki birkaç gün sonraki tetkiklerde uzun bir süredir kullandığım antidepresan ilaçlarım azalmış ve sonrasında da bırakmıştım. Bu devasa araçta çok uzun yıllar boyu bana yetecek her türlü şeyin otomatik sistemlerle oluşması hayret vericiydi.

Dışarı çıkıp araştırma yapacağım zamana kadar tarım bilgisi edinecektim. Basit madeni işler. Tıbbi bazı ilaçların yapımı ve yıllar ilerledikte tıp, ezzacılı, çifçilik, sanayi gibi çeşitli alanlarda çok daha fazla şey öğrenecektim. Bunların neden olduğunu çoğunlukla sorguladım. Ama ileride ihtiyacım olmayacak birşey öğrenmediğimden emindim. Yinede hala içimde bir yerlerde hiç görmediğim asıl gezegenimi adaşım Dünyayı özlüyordum.

Zamanı gelince döneceğim, döndüğümde çok fazla ilgi ile karşılaşacağıma emindim. Kaç kişi böyle bir görevi başarı ile yapabilirdi. Belkide yapabilrlerdi ama yinede bendim. Burada olan bunca şeyi öğrenen ve durmadan çalışan bendim.

...