Değişik

Bölüm 1

Bir tür alarm sesiyle uyandım ve masanın yanında bir kapı açılmıştı. Anons yapan bir kadın sesi

Koridorları ok yönünde takip edin.

Koridorları ok yönünde takip edin. diyordu.

Kapıdan çıktım ve birkaç kişiyi daha gördüm. Ayağımızın altında yeşil bir ok sağ tarafa doğru gidiyordu. Bende yürümeye başladım.

Nedense kimse konuşmuyordu. Yürürken kapılardan içeri baktığımda benimkinin aynısı düzende odalar görüyordum ve yüzlerce kişi koridorda ilerliyordu. Koridor ayaklarımızın altındaki yeşil ok dışında bembeyazdı. Duvarlar tavan zeminde hiçbir çıkıntı dahi yoktu.

Bir kaç yüz metre daha yürüdükten sonra büyük bir salona indik. Kocaman salonda neredeyse beş yüz kişi vardı. Hepsinde benim üstümde olan beyaz bir gömlekle beyaz bir pantolon vardı.

Ve şunu fark ettim durup etrafıma baktıktan sonra. Herkes erkekti. Hiçbir kadın yoktu. Ve erkeklerin yüzlerine baktığında hepsinin genç olduğunu gördüm. En büyüğü on yedi yaşında gözüküyordu. Acaba ben nasıl gözüküyordum?

Biraz ilerledikten sonra herkesin masalara oturduğunu gördüm. Bir sandalye alıp birkaç çocuğun oturduğu masaya oturdum.

Herkes susuyordu.

Anons

Herkes sandalyelere otursun. diyordu.

Birkaç dakika sonra neredeyse herkes oturmuştu. Birkaç kişi ayakta dolanıyordu.

Herkes sandalyelere otursun.

Anons devam ediyordu. Ve aniden nereden geldiğini göremediğim oka benzer şeyler ayakta olanlara saplandı. Hepsi yere yığıldılar.

Sadece izliyordum...

Herkes korkmuş bir şekilde yerinden kıpırdamıyordu. Bir anda salonun geldiğimiz yerin karşısında olan duvarda kocaman bir ekran açıldı. Projeksiyon diye düşündüm. Ama duvara ışık hiçbir yerden yansımıyordu. Ekranda bir adam belirdi.

''Evet'' dedi ''evet, hepiniz neler olduğunu merak ediyorsunuz. Adınızı, annenizi, babanızı merak ediyorsunuz.'' Nefes alıp devam etti ''adınızı birkaç günde hatırlayacaksınız... bunu size söyleyebilirim. Sizi buraya savaştan kurtarıp getirdik tabi bunu hatırlamıyorsunuz çünkü sizi iyileştirmek için verdiğimiz ilaç sizin hafızanızı kaybetmenize neden oldu''

''Yaşamanız sizin ellerinizde. Bazı deneylere tabi tutulacaksınız ve aranızdan bazıları seçilecek. Hepiniz yaşayamayacaksınız'' dedi sanki çok normalmiş gibi

Ve tamamladı ''Artık odalarınıza dönebilirsiniz. Birbirinizle şu an konuşmayın. Sonra belki görüşürüz''

...

Odamıza dönerken koridorun zemininde gelirken olan okun tam tersi yönünde kırmızı bir ok gidiyordu. Şimdilik uyumlu davranmaya karar vermiştim. Çünkü bizi buraya tıkan şerefsizlerden her şey beklenirdi.

Odaya girdim. Birkaç dakika sonra yemek ve su geldi. Yemeği yiyip odanın bir köşesine attım. Çünkü odada çöpleri koyacak bir şey yoktu. Yatağa uzandım. Uykuya daldım

...

Günler geçti. Tabi ışık olmadığı için zaman kavramını yitirmiştim ama aşağı yukarı 4 gün olduğunu düşünüyordum. Günlerdir her gün iki kere gelen yemekleri yiyor, sıçıyor ve uyuyordum. Ve tabi ki can sıkıntısından ölüyordum. Yapacak bir şey arıyordum. Gelen küçük mesajlar vardı hepsinde aynı şey yazıyordu

126 sabret. Büyük gün geliyor.

Her kağıtta bu yazıyordu ve artık okumuyordum.

...

Bir gün daha aynı şekilde geçti. Yapacak hiçbir şey yoktu. Aklım masaya gitti. Orada o masanın işi neydi. Hiçbir işlevi yoktu. Yerine sabitlenmişti ve hareket etmiyordu. Çekmeceleri boştu. Onu izleyerek günlerim geçti.

...

Her şey biranda oldu. Yatağımda otururken bir anda bir çeşit tıslama duydum ve yatağımdan fırladım. Birkaç saniye içinde duvarlardan küçük borular çıkmıştı ve içlerinden gaz çıkarıyorlardı. Ne olduğunu bilmiyordum ama gaz uykumu getiriyordu. Yatağıma oturdum ve etraf bulanıklaşmaya başladı. Birkaç saniye sonra bilincimi kaybettim ve yere yığıldım...