Oturduğum banktan yavaşça kalktım. İçime derin bir nefes çektim. Ben adım attıkça adım atan gölgeme sırıtmadan edemedim doğrusu.
Çünkü gölgemin yansıması için şuan ışığın sol taraftan vurması gerekiyordu. Buraya o yönden ışık yansımadığına göre takip ediliyordum.
Omuz silktim. Beni yakalayacaklardı biliyordum fakat ben yine kaçacaktım.
" Hey , beni takip eden ahmak. Yeniden kaçamayacağımı mı sanıyorsun ? "
Sanırım bugünlük beni takip etmeyi bırakması için yeterli bir sebepti.
" Benden neden kaçasın ki ? " Duyduğum cılız sesle topuklarımın üzerinde arkamı döndüm.
" Sen de kimsin ? " Sorum üzerine biraz düşündü. Ya ben çok zor soru sormuştum ya da bu çocuk kim olduğunu bilmiyordu. Sanırım ikinci seçenek kulağa daha mantıklı geliyordu.
" Bilmiyorum. Hem seni neden ilgilendirsin ki ?"
" Doğru ya. " dedim. Beni neden ilgilendirsin.
Tekrar omuz silktim ve yürümeye devam ettim.
Eve geldiğimde hiç bir ışığın yanmamasından kardeşimin uyuduğunu anlamak çok da zor olmadı. Yanına gidip saçlarına öpücük kondurdum. Yanağını okşamak için elini uzattığımda huzursuzca homurdanıp sırtını bana çevirdi.
O günden beri beni gerçekten sevmiyordu.
Bedenimi saran soğukluk hissi ve içimde sönmeyen bir ateş kendini gösterdi. Bu hiç bitmeyecekti. Ben kendime zıttım.
Ve en kötüsü ben bir katildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çaresizin Direnişi
Genç KurguO yıllarca bir belaya esir kaldı. Annesini bulmak için yardım istediği bir adam tarafından bir mafyanın eline bırakıldı. Kalbi sadece bir organ olarak görevini yapıyor. Duyguları mı? Onlar 8 yaşında bir çocukken acımasızca körleştirildi. 17 yaşına...
