"Şimdi onlar beni nasıl affedecek! En yakın arkadaşlarımı kaybettim."
Jay üzgün bir şekilde sınıfa geri dönmüştü, Jungwon Jay'e "Ne oldu?" Diye sormuştu, fakat Jay Jungwon'un cevap vermeyerek sırasına geçti. Kalem ve defter alıp içini dökmüştü deftere. "Neden ben hiç mutlu değilim, neden hiç şans yüzüme gülmedi, neden hayatım bu kadar b*ktan?" yazmıştı deftere.
Jay içinden "Hayatımdan nefret ediyorum." Demişti.
45 dakikalık dersin ardından sonunda teneffüs olmuştu, Jay hemen en yakın arkadaşlarının yanına gitmişti, "Özür dilerim, ben aslında size söylemek istemiştim, fakat Jungwon buna engel olmuştu, gerçekten çok üzgünüm."
"Hyung, biz sana kızgın değil kırgınız." Dedi Niki.
"Kırgın olmakta çok haklısınız gerçekten üzgünüm."
"Belkide onu affetmeliyiz, sonuçta Jungwon istemememiş söylemesini." Dedi Heeseung.
"O zaman grup sarılması yapalım mı?" Dedi Niki.
Hepsi Jay'ı affeder ve grup sarılması yaparlar.
"Sizleri seviyorum, çocuklar. Beni desteklediğiniz için teşekkürler." Dedi Jay.
"Olur mu öyle şey hyung! Arkadaşlar birbirlerini daima desteklemek zorunda." Dedi Sunghoon.
"Ben Jungwon'un yanına gideyim, görüşürüz çocuklar!"
Jay Jungwon'un yanına gitmişti.
"Şey, merhaba." Dedi Jay.
"Neden beni görmezden geldin?"
"Üzgünüm, arkadaşlarım ilişkimizi öğrendi, bana küsmüşlerdi neden söylemedim diye."
"NE!? SÖYLEDİLER Mİ!? KİMSEYE SÖYLEMEZLER ÖYLE DEĞİL Mİ!? ÇOK KORKUYORUM!"
"Jungwon, onlar benim çocukluktan beri en iyi arkadaşlarım, kimseye söylemezler emin ol."
"AMA BENİM İÇİM RAHAT DEĞİL!"
"İçin neden rahat değil? Kimseye söylemeyecekler dedim ya."
"NERDEN ÖĞRENDİLER İLİŞKİMİZİ!?"
"Jungwon lütfen sakin olur musun? Konuşmamızı duymuşlar, kimseye söylemeyecekler."
"Ben bu ilişkiyi devam ettirebilir miyim bilmiyorum, korkuyorum Jay. Herkesin öğrenmesinden çok korkuyorum, bence ayrılalım."
"Jungwon! Cesur olmalısın, hiçbirşeyden korkmamalısın, sevgili olduğumuz için kimse bizimle dalga geçmeyecek, neden geçsinler ki?"
"Jay, yanılıyorsun! Okulda en az bir tane bile homofobik vardır! Korkuyorum alay konusu olmaktan."
"Emin misin?"
"Evet eminim, her okulda vardır böyleleri!"
"Ayrılmak istiyorsun yani?"
"Şey, sanırım..."
"Neden ayrılmak istiyorsun? Kimse bilmiyor ve bilmeyecek merak etme!"
"Şimdi bilmiyorlar ama her an biri öğrenebilir."
"Yani ayrılacaksın benimle?"
"Evet Jay, ayrılalım. Bu ikimiz için de en iyisi olacak."
"Ama Jungwon, ben ayrılmak istemiyorum, ben seninle olmak istiyorum!"
"Bende çok isterdim Jay, fakat bu ikimiz için en iyisi, inan bana." Dedi Jungwon ve Jay'ın yanından ayrıldı, gözyaşları çıkıyordu gözünden, Jay'ın da aynı zamanda gözlerinden yaş çıkıyordu.
"Hayatımdan nefret ediyorum!" Dedi Jay üzgün bir şekilde.
O sırada arkadaşları gelmişti. "Hyung! Neden ağlıyorsun?" Dedi Niki.
"Jungwon'la ayrıldık, hayatımdan nefret ediyorum! Şans bir kere bile yüzüme gülmedi bu hayatta."
"Ciddi misin? Neden ayrıldınız?" Dedi Jake.
"İlişkimizi öğrenmelerinden korktu ve ayrıldı benden."
"Yaa tam da sevgilisiniz diye mutluyduk!" Dedi Sunghoon.
"Jay hyung, ağlama lütfen." Dedi Sunoo.
"Hayatımda ilk defa bu kadar mutluydum." Dedi Jay.
"Üzülme hyung! Elbet bir gün dönecek sana." Dedi Niki.
"Evet Niki haklı hyung, lütfen üzme kendini." Dedi Sunoo.
"Peki çocuklar, sırf sizin için ağlamayacağım, beni üzgün görmenizi istemiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Money is not everything • Jaywon
أدب الهواةSınıfın zengin çocuğu Jay, her zaman parası için onunla sevgili olunmasından bıkmıştı, sonradan hayatına Jungwon girer ve hayatı bambaşka olur.
