AŞİRET KUŞLARI

4.Bölüm: Kaçak Gelinler

    Hüma:

"Sayın yolcularımız İstanbul uçağı birazdan kalkacaktır..."

Son anonslar verilirken kızlara doğru döndüm belki de bu kabustan çıkmak için son şansımızdı. Önce İstanbul'a gidecek oradan İsviçre'ye aktarma yapacaktık. Böylece bizi bulamayacaklardı.

"Kurtuluyoruz galiba." dedi Arya oturduğu yerden kalkıp yürümesine engel olan gelinliğini hafifçe havaya kaldırdı.

"Kurtuluyoruz bu kabustan." dedim birazdan uçağa binecektik ve bu saçmalık burada bitecekti. Yani umarım...

3 Saat Önce

Az önce büyük bir özenle yapılan saçlarım bukle bukle omuzlarımdan dökülürken beyaz gelinlik içindeki görüntüme bakıyordum. Olaylar ne ara bu hale gelmişti anlayamıyordum. Arya'nın işi için geldiğimiz Mardin'de hiç tanımadığımız insanlar ile ailemizin haberi olmadan evleniyorduk resmen. Ne yapıp ne edip buradan çıkmanın bir yolunu bulmalıydık eğer nikahın kıyılacağı yere kadar kurtulamazsak bir daha hiç kurtulamazdık . Parmağımdaki prangama bakarken umutla gülümsedim. "Az kaldı senden kurtulmama az kaldı." dedim kendi kendime.

"Neyden kurtulmana az kaldı?" bakışlarımı aynaya çevirdiğimde arkamda duran Barlas'ı gördüm. Takımın içinde karizmatik görünüyordu.

"Fazla kilolarımdan." dedim ona doğru dönüp.

"Ne?" dedi afallayarak, gözleri gözlerimde takılı kalmıştı.

"Gelinlik giyince fark ettim de kilo almışım biraz, düğünden sonra diyet yapayım diyorum." Bakışlarını üzerimde gezdirdikten sonra tekrar gözlerimde durdu.

"Anladım, güzel olmuş."

"Ne?"

"Gelinlik yani güzelmiş.. Kumaşı falan kaliteli sanırım.." dedi saçmalayarak. Sonra ne dediğini fark etmiş olacak ki toparlanarak "Neyse ben yani biz dışarıda bekliyoruz sizi kardeşlerinde hazır olunca gelin. Yalnız çok geç kalmayın nikaha az kaldı." dedi sesi sonlara doğru öylesine soğuk çıkmıştı ki iki yabancı olduğumuzu hatırlatır gibiydi.

"Tamam." onayımı aldıktan sonra kapıya yönelerek çıktı.

"Bekleyin siz, gelinsiz gideceksiniz o nikaha." dedim arkasından gülerek. Daha fazla oyalanmadan hazırlandığım odadan çıktım kızlar kuaför salonun ortasında çalışanların övgülerinin arasında aynadaki görüntülerini seyrediyorlardı. Beni ilk fark eden Arya oldu.

"Hüma." dedi yanıma gelerek. "Nasıl çıkacağız buradan?"

"Bilmiyorum ama elimizi çabuk tutmalıyız buranın ikinci bir çıkışı falan var mı öğrenebildin mi ?"

"Yok sanırım varsa da sadece çalışanlar biliyordur bizim çıkabileceğimiz tek bir çıkış var onun önünde de bizi bekleyen üç kişi." dedi sıkıntı ile.

"Hüma ne yapacağız bir yol buldunuz mu?" dedi çalışanların arasından sıyırılıp gelebilen Rana.

"Onu düşünüyoruz başka bir çıkış yok. Kapıda Barlaslar bizi bekliyor oradan çıksak onları atlatıp nasıl kaçağız." dedim sıkıntı ile. Kaçmayı düşünmüştüm ama bu kadar teferruatlı bir plan yapamamıştım yapamazdım zaten ne burayı tanıyordum ne de plan yapacak kadar vaktim vardı.

"Abla taksi ile gidecek olan gelinin taksisi gelmiş, kapıda bekliyor." Çalışan kız saçını beğenmeyip ikinci kez yaptıran geline doğru söylemişti.

"Tamam söyle beklesin biraz daha saçı bitmedi." dedi kuaför sıkıntı ile anlaşılan geline bir türlü beğendiremiyordu saçını.

"Tamam." dedi çalışan kız tekrar aşağı kata inerken. Bir dakika dışarıda bekleyen bir taksi vardı. Eğer Barlaslar görmeden ona binebilirsek kaçabilirdik.