توی راه داشتم دیوونه میشدم، بعد از 10 دقیقه رسیدم باشگاه، رفتم تو سالن، دور و برم رو نگهه کردم دیدم کسی نیست، ولی بعد یه صدایی توجه خودم رو به خودش جلب کرد
"اینقدر آبروت برات مهمه؟"
"هری؟"
هری زد زیر خنده، کم مونده بخش زمین بشه، اون لحظه دلم میخواست بزنمش
"تو چه مرگته هری؟ ها؟ چه پدر کشتگی ای با من داری؟ آخه این همه آدم حتما باید با من لج کنی؟"
یکم اومد جلو، فهمیدم مسته، وای نه، اگه بلایی سرم بیاره چی؟
"نترس، هیچ عکسی ازت ندارم، فقط میخواستم ببینم واقعا به آبروت اهمیت میدی یا نه"
"هری، تو مست کردی، تو دیوونه شدی"
"آره، ولی، یه سوال ازت دارم، تو به عشق در نگاه اول اعتقاد داری؟"
"چی؟"
"سوالمو با سوال جواب نده، دوباره میپرسم، تو به عشق در نگاه اول اعتقاد داری؟"
آخه این چی داره میگه؟ بهتره جوابشو بدم وگرنه هر لحظه ممکنه یه بلایی سرم بیاره
"آره"
"خب پس بزار بگم چرا دیوونه شدم، من عاشق تو شدم، من دیوونه تو شدم"
چ ... چی؟ این چی داره میگه؟ عاشق من؟ هری؟ همون پسر مغروری که عین ندید بدیدا با من رفتار میکرد؟ امکان نداره، به خودم اومدم دیدم داره همینجوری به من نزدیک تر میشه، منم مثل اون قدم برمیداشتم و میرفتم عقب، فکر نکنم زیاد مست کرده باشه، چون اینجوری نشون نمیده، ولی بهتره یکم ازش فاصله بگیرم
"هری، تو مستی، نمیفهمی چی داری میگی"
وای خدا، دیگه عقب تر از این نمیتونم برم، من الان بین هری و دیوار قرار دارم، فاصله بین من و هری هر لحظه کمتر و کمتر میشد، دیگه فاصله زیادی بینمون نبود.
"از همون لحظه اولی که دیدمت ازت خوشم اومد ... یکم طول کشید تا مطمءن بشم عاشقتم ... ولی ... فهمیدم که واقعا عاشقتم، الکس، من، من دیوونه بار دوست دارم"
شنیدن این حرفا از دهن هری، نه تنها تعجب آور بود بلکه لذت بخش هم بود، ولی چیزی که خیلی اذیتم میکرد این بود که اگه اون بخوابه و بیدار شه، هیچی یادش نمیاد و بازم مثل قبل ازم دوری میکنه و باهام مبارزه میکنه، یکم اومد نزدیک و یه بوسه روی لبم گذاشت، رفت عقب و یه نگاه بهم کرد و دوباره منو بوسید، منم بوسیدمش، این بوسه واقعا لذت بخش بود، دستم رو بردم لای موهای بلندش، اونم دستش رو روی کمرم میکشید، کم کم دستش میومد پایین تر، خودمو کشیدم عقب و به هری گفتم
"هری ... لطفا ... کسی نباید بفهمه"
بدون اینکه به حرفاش گوش کنم رفتم خونه
