Gerçek Ailemi Buldum:)

6. Bölüm

Merhabalarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! Nasılsınız? Ben bomba gibiyim. Bölüme hızlı bir giriş yapacağım. Medyadaki güzelliğimiz Nisa Su♡

Eve geldiğimde beni Yıldız hanım ve Küçük Ayaz karşılamıştı. Onlarla merhabalaştıktan sonra elimdeki kıyafet dolu valiz ve orta düzeyde içine özel eşyalarımı koyduğum seyahat çantası ile odama çıktım. İçerisi sade döşenmişti. Beyaz duvarları ve beyaz yatak örtüsü ile bir otel odasını andırıyordu. Valizdeki kıyafetleri çıkartıp kıyafet odasına yerleştirdim. Özel eşyalarımı odanın içindeki masaya yerleştirdikten sonra evi dolaşmaya karar verdim. Odanın içinde üç kapı daha vardı. Birisi kıyafet odam ikincisi tuvalet ve sonuncusu da bir balkona açılıyordu. Balkona çıktığımda koskoca bir deniz manzarası bana göz kırpıyordu. Antalya'nın güzel denizine girilmesine 1 buçuk ay kadar kalmıştı. Cemre suya düşse de hala çok sıcak değildi. Zaten okul kapanınca bir otel işi planlıyorduk ekiple. Neyse konumuza dönelim. Bu balkonda çok güzel kahve içilir diye düşünerek en yakın zamanda balkona bir masa sandalye attırıp masanın üzerine bir kaç kupa ile kahve makinesi almayı aklıma kazıdım. Odamdan çıkıp L şeklindeki uzun koridora girdim. Odam evin en üst katında bulunuyordu.

Bu katta 4 tane oda vardı. Bir tanesi benim odam olduğu için diğer üçüne bakmaya başladım. Odamın hemen yanındaki odaya başımı uzatarak baktım. Depoydu. Ona yakın kutu ve halıdır fotoğraftır vardı.

"Onlar için özel olabilir." diye mırıldanıp kapıyı geri kapattım. Tam karşımda ki odada koskocaman bir spor salonu vardı. Koşu bantlarından tut dambılların olduğu bir yerdi. Birde içinden yukarı çıkan merdivenler olduğunu görmüştüm. Sanırım evin terasına çıkıyordu. Spor salonunun yanındaki odanın kapısını açtığım anda bir el kapıyı geri kapattı. İçerisini görememiştim ama çok karanlıktı. Sonra kapıyı kapatan ele doğru döndüm. Karşımda kaşları çatık bir Arşın görmeyi beklemiyordum. 

"NE YAPIYORSUN BURADA?! SENDE O KIZ GİBİ ORTALIĞI KARIŞTIRMAK İÇİN MALZEME Mİ ARIYORSUN?!!" diye adeta kükreyen Arşına sert bakışlarımı gönderdim. Aslında onun beni ortalığı karıştırmak için malzeme aradığımı söylediğinde kalbimden bir çıt sesi geldiğini hissetmiştim. Ama Çilen olmanın ilk kuralı karşındakine duygularını hiç bir şekilde belli etmemekti. Bunu bana hayat öğretmişti. Herkese öğreteceği gibi.

"Hayır sadece evi dolaşmaya çıkmıştım Arşın Bey." dedim onun aksine sakin bir ses tonuyla. Sakin olmak her zaman bana bu hayatta avantaj sağlamıştı. Arşın bana çatık kaşlarla bakmaya devam ederken ben kapı ile onun arasından ayrılıp bir aşağı kata inmeye başladım.

ARŞINDAN KÜÇÜK BİR PARÇA

Çilen Nil gibi çıkacak diye çok korkuyordum. Ama ön yargılı yaklaşmakta istemiyordum. Dün Baranın söylediklerine üzüldüğünü bizzat kendim görmüştüm. Hem salonda patladıktan sonra gözünden bir kaç firar eden damla. Hem de başına bir şey gelmemesi için uyarmaya çıktığımdaki sessizce ağlayışı içimden bir parça kopmuş gibi hissettirmişti. İçten içe onun iyi biri olduğuna inanıyordum ama dışım ya kötüyse diyordu. Bu düşüncelerle dünden beri boğuşuyordum. Aklımdakileri bir kenara koymak için spor yapmaya karar verdim. Üstümdeki kıyafetleri çıkartıp spor bir şeyler giydim. Hızlıca spor salonuna gitmek için en üst kata çıktım. 

Çilenin odasından çıktığını görünce ne yapacak diye izlemeye başladım. Önce yan odasındaki depoya başını uzatarak baktı. Eğer Nil gibi olsaydı asla içeri girmeden duramazdı ama kısık sesle mırıldansa da "Onlar için özel olabilir." diye mırıldandığını duymuştum. Ardından kapıyı kapatıp spor salonunun kapısını açtı. İçeriye kapıdan kısa bir göz atıp ine kapattı. Son kalan odanın kapısını açtığında hızlı adımlarla koşmak daha doğru olur kapıyı kapattım. Çilenin şaşkınlığını seze biliyordum. Lakin bana döndüğünde gözleri oldukça sertti.