Noong isang umaga sa isang maliit na probinsya, nagkataon na magkasabay na naglakad sa may tabi ng ilog sina Mateo at Lianne. Sila ay magkaibigan na nagkataong nagkagusto sa isa't isa. Mula pa noong sila ay mga bata pa, magkasama silang naglalaro at nagbabahagi ng mga pangarap.
“Lianne, alam mo, may gusto akong sabihin sa'yo.”
“Ano 'yon, Mateo?
“Gusto ko sanang sabihin sa'yo na... mahal kita. Ngunit alam ko na hindi ito ang tamang panahon. Hindi tayo pareho sa landas na tatahakin ngayon.”
“Bakit mo naman nasabi 'yan, Mateo? Hindi ba't tayo'y magkaibigan at nagmamahalan?”
“Oo, mahal kita. Subalit kasalukuyan akong naghahanda para sa aking pag-alis patungong Maynila. Nagkaroon ako ng trabaho na malayo dito, at hindi ko gusto na maging sagabal sa iyong mga pangarap.”
“Pero Mateo, hindi ko kailangan ng mga materyal na bagay. Ang mahalaga sa akin ay ang ating pagmamahalan.”
“Alam ko 'yon, Lianne, ngunit nais kong bigyan ka ng mas magandang buhay. Nais kong abutin ang mga pangarap natin pareho. At sa ngayon, hindi ko pa kaya 'yon ibigay.”
“Mateo, hindi ba't ang tunay na pagmamahal ay walang kondisyon? Hindi ba't ito'y handa kang ipaglaban kahit na anong mangyari?”
“Mahal kita, Lianne. Ngunit kailangan ko munang matupad ang aking mga pangarap bago tayo magpatuloy. Maaaring magtagpo ulit tayo sa tamang panahon at pagkakataon.”
Nagpatuloy ang kanilang paglalakad, dala ang pagsasaluhan ng mga salitang hindi masabi nang buo. Hanggang sa abutin nila ang tulay na nagdudugtong sa dalawang gilid ng ilog.
“Mateo, alam mo ba kung ano ang ibig sabihin ng tulay na ito para sa ating dalawa?”
“Ano 'yon, Lianne?”
“Ito ay simbolo ng pag-asa at pagkakataon. Kahit na maghiwalay tayo ngayon, naniniwala ako na ang ating pagmamahalan ay laging magiging buhay at tatagal hanggang sa mga susunod na kabanata ng ating buhay.”
“Salamat, Lianne. Hindi man natin kasalukuyang mapagtagpuan ang ating pagmamahalan, umaasa ako na sa tamang panahon at oras, magkikita ulit tayo. Mamahalin pa rin kita hanggang sa wakas.”
Habang hawak ang isa't isa, sila ay nagpaalam na may mga ngiti sa kanilang mga labi. Ang ilog ay nagpatuloy sa pag-agos nito, at ang mga pangarap nila ay nagsisimula pa lang mangarap ng mga magandang kahihinatnan. Maaaring wala sila ngayon, ngunit ang kanilang pag-ibig ay laging nandito, umaasa at naghihintay sa tamang panahon.
YOU ARE READING
One Shot Stories
Short StoryMaiikling kwento na aking sinulat na punong-puno ng malawak na imahinasyon at emosyon sa bawat letra na aking pinagtatagpi-tagpi at binubuo ng mga tauhan sa aking isipan na nagbibigay ng isang maikling kwento nang pag-ibig.
