One Shot Stories

Hopeless Love

"Napakahirap talagang mahalin nang walang kasiguraduhan," sabi ni Emma, habang nakatitig sa larawan ni David sa kanyang cellphone. "Kahit gaano ko siya kamahal, hindi niya napapansin ang mga simpleng bagay na ginagawa ko para sa kanya."

"Minsan talaga, Emma, hindi natin kontrolado ang damdamin ng ibang tao," sabi ni Sarah, na nag-aabang sa gilid ng kama ni Emma.

"Alam ko, Sarah, pero parang hinihiling ko lang na pansinin niya ako. Ang hirap na mahalin siya nang ganito," sagot ni Emma, na ramdam ang sakit at pagod na dulot ng pag-ibig na walang kasiguraduhan.

Nagpatuloy ang mga araw, at ang pagmamahal ni Emma kay David ay hindi nagbabago. Subalit, ang puso ni David ay hindi naisasantabi ang mga suliranin sa kanyang buhay. Hindi niya namamalayan ang paghihikahos ni Emma sa pagmamahal na hindi napapansin.

Isang araw, nang makasalubong ni Emma si David sa kalsada, hindi na niya mapigilang magtanong, "David, hindi mo ba napapansin ang nararamdaman ko para sa'yo? Hindi ka man lang ba interesado?"

Nagulat si David sa tanong ni Emma. "Emma, pasensya ka na, pero may mga personal na pinagdadaanan ako ngayon. Hindi ko intensyon na saktan ang damdamin mo."

"Lagi na lang may rason, David. Lagi na lang may problema. Bakit hindi mo man lang subukang maramdaman kung gaano kita kamahal?" sabi ni Emma, na halos hindi na makapagsalita sa sobrang sakit.

"Maaari ba tayong magsalita ng masinsinan mamaya? Gusto kong ipaliwanag ang lahat sa'yo," sabi ni David, na may kahit konting pag-aasang maunawaan ni Emma ang pinagdadaanan niya.

Sa kanilang pag-uusap, ipinahayag ni David ang mga hirap at mga saloobin na hindi niya nasasabi sa mga iba. Ipinaliwanag niya ang mga pagsubok na kanyang kinakaharap at kung paano niya nalalampasan ang mga ito. Subalit, ramdam ni Emma na may isang barikadang hindi kayang tawirin ni David.

"Salamat sa pagpapaliwanag, David. Naiintindihan ko ang pinagdadaanan mo," sabi ni Emma, na nagsisimula nang unawain na ang pagmamahal na walang kasiguraduhan ay maaaring hindi para sa kanila.

"Emma, gusto ko sanang manatili tayong magkaibigan. Hindi ko gusto na masaktan ka dahil sa akin," sabi ni David, na nag-aalok ng pagkakaibigan para sa kanilang dalawa.

Umiling si Emma, ngunit ngumiti ng mapapansin siya ni David. "Salamat, David, pero hindi pa ngayon. Kailangan ko munang pagalingin ang puso ko."

Dahan-dahan, tinanggal ni Emma ang larawan ni David sa kanyang cellphone. Inihanda niya ang sarili sa hamon ng pagmo-move on at pagtanggap na ang pag-ibig na walang kasiguraduhan ay maaaring hindi ang sagot sa kanyang mga dasal.

Sa mga susunod na buwan, sinamahan ni Sarah si Emma sa kanyang proseso ng paghilom. Sa pagsasama nila, natutunan ni Emma na ang tunay na pag-ibig ay hindi lamang nangangailangan ng isa. Kailangan din ng pagmamahal sa sarili at ang kahandaang tanggapin ang katotohanan kahit gaano ito ka-pangit.

Sa dulo ng kanilang pag-uusap, nagngitian sila ni Sarah. "Alam mo, Emma, maraming taong darating sa buhay mo. Isang araw, may magmamahal sa'yo nang buo, at hindi ka na muling magtatanong kung gaano mo sila kamahal."

Habang pinagmamasdan ang kinabukasang bukas, ngumiti si Emma nang may pag-asa sa kanyang puso. Ang kanyang pag-ibig kay David ay nabahiran ng lungkot, ngunit hindi iyon ang dulo ng kanyang pagmamahal. Hindi hopeless love ang naghihintay sa kanya, kundi isang pagmamahal na magbibigay ng kasiyahan at kaganapan sa kanyang puso.