There was a young girl named Elisa. She was a cheerful and good daughter to her parents. But a tragedy brought sorrow to her family.
On a dark and rainy night, while their family was on their way home, an accident occurred. Their vehicle lost control and crashed into a big tree. In that unexpected event, her parents passed away.
Naiwan si Elisa nang mag-isa, puno ng kalungkutan at pangungulila. Hindi niya alam kung paano niya haharapin ang pagsubok na ito. Sa tuwing nag-iisa siya sa kanilang bahay, ramdam niya ang pagkawala ng kanyang mga magulang.
"Naku, anak. Napakalungkot ng nangyari, pero kailangan nating maging matatag. Nandito lang ako palagi para sa'yo," sabi ni Lola Carmen, ang kanyang lola, na dumalaw sa kanya.
"Thank you, Lola. But I don't know how to start again. I lost my parents who loved me," Elisa replied with tears.
"Tama iyon, anak. Ngunit may mga bagay na hindi mawawala kahit wala na ang mga magulang mo. Meron ka pa ring mga kaibigan, kamag-anak, at ako, na nagmamahal sa'yo," payo ni Lola Carmen.
Habang tumatagal, unti-unti na ring nakakapag-bukas si Elisa sa mga tao sa paligid niya. Nakita niya ang pagmamahal at pag-aalala ng mga kamag-anak at kaibigan. Kinausap niya rin ang mga guro at kaklase niya tungkol sa kanyang nararamdaman.
"Elisa, nandito lang kami para sa'yo. Kung kailangan mo ng kausap, nandito lang kami," sabi ni Carla, ang kanyang matalik na kaibigan.
With the help of the people who loved her, Elisa's sadness slowly faded away. She realized that even though her parents were no longer with her, there were still people around her who were willing to listen and support her.
—
Isang araw, habang naglalakad siya sa park, nakilala niya si Marco, isang mabait at masayahing lalaki. Napansin ni Marco ang kalungkutan sa mata ni Elisa.
"Did something happen to you?" Marco asked.
"Oh, nothing. There are just times when I miss my parents," Elisa replied, with tears welling up.
"Tutal magkasama lang naman tayo ngayon, maging masaya na lang tayo," sabi ni Marco, sabay ngiti sa kanya.
In the following days, Elisa and Marco became close. Marco made Elisa feel happiness and love. Elisa found new hope in being happy again.
She also started to see the things that made her happy. As days passed, Elisa became even happier because of her time spent with Marco.
"I didn't expect to feel happiness again. Thank you, Marco. You brought light to my heart," Elisa said.
"Nandito lang ako palagi para sa'yo. Ikaw ang nagbibigay ng kaligayahan sa puso ko," tugon ni Marco.
Finally, Elisa found "Her Solace" in Marco's Life. The love and support from the people who cared for her, including Marco's love, brought light to her heart. The challenges she faced taught her that true happiness doesn't only come from one person or thing, kundi maaaring matagpuan sa piling ng mga taong nagmamahal sa kanya.

YOU ARE READING
One Shot Stories
Short StoryMaiikling kwento na aking sinulat na punong-puno ng malawak na imahinasyon at emosyon sa bawat letra na aking pinagtatagpi-tagpi at binubuo ng mga tauhan sa aking isipan na nagbibigay ng isang maikling kwento nang pag-ibig.