"ហ្ហឹកក៎..ថេយ៌ហា៎ក្រោកមកវិញមកអូន!!"ជុងហ្គុកពេលនេះនាយពិតជាយំខ្លាំងណាស់នាយនៅតែទទូចសុំឲ្យថេយ៌ក្រោកមកវិញជាច្រើនដង
"ហ្ហឹមម៎..ហើយអ្នកណាមកយំស្អីនៅទីនេះ??"ថេយ៉ុងគេបានបើកភ្នែកហើយបាននិយយឡើងតិចៗដោយព្យាយាមមើលទៅកាន់អ្នកដែលកំពុងយំនោះ
(ជាប៉ាទេតើ..ហើយមិចបានយំចឹង?)ថេយ៉ុងនិយាយក្នុងចិត្តទាំងមានចម្ងល់តើប៉ារបស់គេកើតអីទៅហេតុអីក៏យំចឹង
"ហ្ហឹកកក៎ៗៗ..អូនឲ្យប៉ាធ្វើអីក៏បានតែសុំត្រឹមតែអូនដឹងខ្លួនមកអ្ហឹកកកក៎..កុំស្លាប់ចោលប៉ាទាំងបែបនេះអីថេយ៌!!"ជុងហ្គុកនាយមិនបានដឹងថាថេយ៌កំពុងមើលមកនាយឡើយព្រោះតែនាយកំពុងតែអោនមុខយំមិនឈប់សោះ
(អីចុម៎..ហើយខ្ញុំនឹងស្លាប់តាំងកាល!?)ពេលលឺលោកប៉ានិយាយបែបនេះថេយ៌គេឆ្ងល់តែម្ដង លោកប៉ាគេនេះលេបថ្នាំខុសទេហេ៎កូននៅដកដង្ហើមសោះមកថាកូនស្លាប់
"អ្ហឹកកកកក៎ៗៗ..អូនមិនអាណិតប៉ាទេឬ..ប៉ាយំសឹងតែលិចបន្ទប់នេះទៅហើយអូននៅតែបន្តគេបានទៀតឬ??"ជុងហ្គុកនាយនិយាយហើយក៏បានងើបមុខទៅមើលថេយ៌ក៏ឃើញថាក្រសែភ្នែកពិឃាតកំពុងតែសម្លក់មកកាន់នាយយ៉ាងមុត
"ថេ..ថេយ៌នេះអូន..តើប៉ាមិនមែនយល់សុបិន្តទេឬ!?"ជុងហ្គុក
"........."ថេយ៉ុងមិនមាត់ក៏ងាកមុខចេញពីនាយព្រោះថាពេលនេះគេកំពុងតែខឹងនឹងនាយ យ៉ាប់ណាស់នៅមិននៅបែរជាមកទួញសោកយំចោទថាកូនស្លាប់លូវនោះខឹងមួយហើយចាំមើលលួងបាត់អត់
"អ្ហឹកកក៎ៗៗ...ជាអូនពិតមែនអូនមិនបានទៅចោលបានទេអរគុណណាស់អរគុណដែលព្រមក្រោកមកជួបប៉ាវិញ!"ជុងហ្គុកនាយបានចាប់ក្រសោបដៃរបស់ថេយ៌មកកាន់ជាប់អឹបនឹងទ្រូងទាំងសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង
"មិនដឹងអូនខឹងប៉ាហើយ!!"ថេយ៉ុងបានដកដៃចេញមកវិញរួចក៏អោបដៃខ្លួនខ្វែងគ្នាទាំងភ្នែកសម្លឹងមើលទៅប៉ា
"អូនខឹងប៉ារឿងអីឆាប់និយាយមកណា៎!!"ជុងហ្គុក
"ហេតុអីក៏ប៉ាមកយំហើយនិយាយថាអូនស្លាប់ហាស៎..អូនកំពុងតែគេងលង់លក់ហើយប៉ាមកយំបែបនេះដឹងទេថារំខាន់អូន!!"ថេយ៉ុង
YOU ARE READING
រឿង : សង្រ្គាមត្រកូល-JEON🍃( ចប់ )
Fanfiction"មនុស្សរបស់ខ្ញុំនរណាហ៊ានប៉ះសូម្បីតែបងក៏ខ្ញុំមិនទុកដែរ!!!" ជុងហ្គុក jk : top tae : btt
