Selam hoşgeldiniz. İsterseniz başlama tarihinizi yazabilirsiniz:)
Alarm sesi.. Bu dünyada en nefret ettiğim ses olabilir. Ama hakkını yiyemem baya işe yarıyor. Geç kalmaktan ve de beni arkadaşımdan dayak yemekten kurtarıyor. Neyse yaa çok uzattım sjsjsj.
Alarmı kapattıktan sonra biraz telefona baktım. Dün gece kızlarla yazışmıştık. On beş tatil bitti ve bugün ikinci dönemin ilk günü. Onları görmek için heyecanlıyım.
Telefonu kapatıp sehpanın üzerine koydum. Ev bugün biraz sessizdi. Normalde annem bu saatlerde babam ile birlikte kalkıp, kahvaltı hazırlar. Belki de daha uyanmamışlardır.Kim bilir:)
Kalkıp banyoda rutin işlerimi hallettim. Sonra üstüme uzun ve geniş bir tunik altıma da rahat bir pantolon giydim. İlk gün olduğu için sivil gitmemize karışmıyolar.
Görüntü biraz bulanık çıkmış kusura bakmayın:)
Odadan çıktığımda yatak odasının kapısı açıktı ve annemler ortalıkta yoktu. Belki işe erken çağırmışlardır diye çok uzatmadım.
Kendime sandviç hazırladım. Hızlıca yiyip evden çıktım çünkü dersin başlamasına 15 dakika kalmıştı. Zaten yol 10 dakika sürdüğü için hızlıca yürümeye başladım.
Sokakta kimseler yoktu. Biraz ürktüm çünkü bizim buralar sabah da olsa insan kaynar. Hem dükkanlar da açık değildi. Bir an acaba bugün pazar günü mü diye düşündüm. Neyse okula geç kalıyorum.
(...)
Allah Allah okulda da kimseler yok. Kafayı yemek üzereyim. Acaba cidden bugün pazar günü mü? Hemen telefonumu çıkarıp tarihe baktım. Hayır bugün pazartesi günü, e okulda niye kimseler yok? Hem dersin başlamasına da 3 dakika var. Belki herkes okulun içindedir.
Hızlıca okul binasına girdim çünkü dışarıda daha fazla durmak istemiyorum. Girişte de kimseler yok. Burası kolej olduğu için giriş katta sınıf yok. Bende hemen 4. kata yani bizim sınıfımıza doğru yöneldim.
İkinci kata geldiğimde temizlikçi ablayı gördüm fakat arkası dönüktü. Az da olsa sevindim çünkü sonunda birisini görmüştüm.
"Günaydın Nursel abla. Herkes nerede? Şu ana kadar kimseyi görmedim."
Nursel abla arkasını döndüğünde korkudan sıçradım çünkü gözleri kan gibi kıpkırmızı olmuştu ve yüzü de bembeyazdı. Elindeki temizlik bezi ve fısfıs ile bana doğru gelmeye başladı.
"Nu-Nursel abla iyisin demi?"
"Temizlik yap, buraya geel. Temizlik yap."
Bana doğru koşmaya başladığında bende hemen merdivenlere doğru koştum. Hızlıca yukarı çıkmaya başladığımda arkamda gelmeye devam ediyordu.
"Allah'ım ne oldu bir gecede zombiler mi bastı dünyayı. Neler oluyor yaa. Kafayı mı yedim acaba. Off Miray iki dakika sus yaa. Arkamdan zombiye dönüşmüş Nursel abla beni kovalıyor ben burada kendi kendime sohbet ediyorum. Delirdim heralde."
Koşmaya devam ederken duvarda bir şey fark ettim. Yukarı doğru çıkan oklar vardı. Bende el mecbur okları takip ettim.
Hala koşmaya devam ediyordum ki oklar bir sınıfı gösteriyordu. Yanlış görmediysem bizim sınıftı. Sonunda sınıfa ulaştım ve hemen kapıyı kapattım.
Arkada Nursel ablanın ayak seslerini duydum sanırım beni arıyordu. Biraz sonra sesler kesildi. Ben de hala kapıya bakıyordum ki seslerin kesildiğini duyunca rahat bir nefes verdim.
Yere baktığımda bir anahtar fark ettim ve hemen kapıya denedim. Anahtar bu kapınındı ve kapıyı kilitledim. Arkamı döndüğümde gördüğüm şey ile birlikte yüksek bir çığlık attım. Benle birlikte odadakiler de çığlık attı.
-Ne oluyor ya burada.
Meryem: Walla kanka bizde bilmiyoruz ki okula geldiğimizde sen ne yaşadıysan biz de aynı şeyleri yaşadık.
Ravza:Aynen yaa bizde anlamadık ne olduğunu.
Hira:Off benim çok uykum var şu yataklarda çok güzel gözüküyor azıcık uyuyayım mı?
Hira masum suratıyla gözlerini tek tek bizim üzerimizde gezdirdi. Halinden çok belliydi uykusu olduğu. Hem benimde çok uykum vardı. Azıcık uyusam çok iyi olurdu. Off ne diyorum yaa. Bazen böyle dalıp gidiyorum işte.
Gülsüm:Olur Hira canavarlar bizi burada yesin sen uyu tamam mı.
-Ya şuan uyumanın sırası mı? Biri bana burada ne olduğunu anlatsın artık.
Ravza:İlk ben geldiğim için isterseniz ben anlatayım...
BÖLÜM SONU
Sizce kızlar buraya nasıl geldi? Ravza ne anlatıcak?
Evet 1. bölüm bitti çok uzun yapmak istemedim. Umarım beğenmişsinizdir. Oy ve yorum yapmayı unutmayın. Kendinize iyi bakın. Diğer bölümlerde görüşmek üzereee<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖREVİN VAR!!!(KISA HİKAYE)
Short StoryMiray bir gün uyanır ve etrafta en yakın 4 arkadaşı hariç kimsenin olmadığını fark eder. Kendi okullarında kilitli kalırlar. Ancak görevleri tamamlayarak okuldan kurtulabilirler. Fakat bu görevler pekte kolay değildir. Görevleri tamamlamaya hazır m...