Kocam // Minsung

𝗲𝘃²³

Günler geçmişti o olayın üstünden. Minho ve Seungmin aralararındaki sorunu çözmüştü. Hatta Seungmin ekiple her buluşmamızda Minho'yu da davet ediyordu.

***

Seungmin, gecenin 9'unda Chan'da kalacağını söyleyip evden ayrıldı.

Seungmin'in evden çıkmasının üstünden 1 dakika geçmeden kapı çaldı. Seungmin olduğunu düşünmüştüm. Zaten anahtar çıkarmıştım ona, neden kapıyı çalıyordu? Oflayarak kapıyı açtım. Minho'ydu gelen kişi.

"Minho?" dedim soru sorar gibi.

"Jisung." dedi. Sesinde özlem vardı ve titriyordu. Çok geçmeden gözlerini gözlerimden ayırıp bana sarıldı.

"Ne oldu? İyi değilsin!" dedim endişemi sesime de yansıtarak.

"Seni özlüyorum. Hep yanımda olmanı istiyorum." dedi Minho.

"Bir şey oldu zannettim, aptal! Korkuttun beni." dedim rahatlamış bir şekilde.

"Seungmin'in çıktığını gördüm. Yalnız mısın?" dedi.

"Hmhm. Özlediysen yanımda kalsana." dedim.

Minho beni baştan aşağı süzüp içeri geçti.

"Kıyafetim yok." dedi.

"Benden giyersin, sorun olmaz değil mi?" dedim.

"Olmaz, olmaz ama küçük gelmez mi? Malum, boy farkı.." dedi alaycı bir ses tonuyla.

"Boy farkı mı? Boyun kaç!" dedim sinirle.

"1,72" dedi Minho.

"Ben de 1,69'um! Ne var sanki 3 santim alt üstü!" dedim. Hava atmaya çalıştım ama yine de kısaydım ondan.

"Peki, öyle olsun ama dudağını öpmek için eğilmem gerektiğini unutma." dedi. Ona gçz devirip odama geçtim ve dolabımdan pijama çıkardım. Pijamalarımın çoğu bana büyük oluyordu, oversive pijama bulamadığım için ne de olsa evde giyiyorum mantığıyla bol pijamalar alıyordum.

Güzel bir şey seçip Minho'ya giymesi için uzattım.

"Sen?" dedi.

"Ne?" diye sordum. Anlamamıştım.

"Sen ne yapmayı planlıyorsun? Beni izlemeyi falan mı?" dedi. Aptalım.

"Ha yok, pardon-" cümlemi bitirmeme izin vermeden kendi konuştu.

"İzlemek istersen sorun yok! Hatta soyunuyorum bak!" dedi gülerek. Son cümlesinde kahkaha atmıştı. Ona cevap vermeden gözlerimi kapattım ve odadan çıktım. Minho'nun gülme sesleri gelmeye devam ediyordu.

"Giyindim, gelebilirsin." sesini duyduğumda odaya yeniden girdim.

"Yakışmış." dedim sessizce.

Minho üzerime doğru gelince yapmak istediği şeyi anlayıp soğuk kahve yapma bahanesiyle mutfağa koşmuştum. Minho'nun da arkamdan geldiğini hissediyordum ama görmezden geldim.

Süt ve kahveyi çıkarıp bardaklara döktüm. Buz kalıbını alıp buz çıkarmaya çalıştım. Ama nafile.

Minho güldü ve arkama gelip kollarını belimin etrafından geçirip buz kalıbını elimden aldı. Çenesini omzuma yaslarken bir yandan buz çıkarmıştı. Elim havada kalmıştı.

Minho beni çevirip tezgaha yasladı.

"Yakından nasıl göründüğünü söylemiş miydim sana?" diye sordu. Nefesi boynuma çarpıyordu.

"Hayır.. Sormadın." dedim. Kekelememeye çalışıyordum.

"Nefes kesici." dedi.

Daha fazla dayanamıyordum.