4. Kat // Jikook

Bodrum Katı

Selamlar, nasılsınız? Uzun bir süre oldu. Ama sonunda yeni bölümü atacağım için çok heyecanlıyım. Umarım hoşunuza gider. Keyifli okumalar:)

JİMİN

A Jimin için yararlı ama diğer öğrenciler için sıkıcı geçen bir dersten sonra ortalık bir süre boyunca sessizleşmişti. Okul zili çaldı ve herkes bahçeye çıktı. Sınıfta kalan kişiler sadece Jungkook, Jimin ve Cedricti.

Cedric ayağa kalkıp ikisininde yanına gelmiş asık bir surat ifadesiyle Jimin'in yüzüne bakmıştı. Jungkook Cedric yüzünden Jimin'in başına kötü şeyler geleceği konusunda endişeli ama bir yandan da ona karşı bir hayat borcu hissediyordu.

"Bu iş burada bitmeyecek." Jimin bir zafer elde etmişcesine sadece gülüyordu ve ifadesi hiç bozulmamıştı. Bu okulda iyi günler geçirebilmek için ondan daha güçlü görünmesi gerektiğini düşünüyordu.Cedric oradan ayrıldıktan sonra sınıfta sadece Jimin, Jungkook kaldı ve Jimin Jungkook'a dönerek "Hiçbir şey yapamaz sana, korkma tamam mı?" dedi ve elini Jungkook'un elinin üzerine attı. Bunun üzerine Jungkook'da elini Jimin'in eli üzerine attıktan sonra "t-teş-e-ekkür-e-ekkür-ekkür e-der-derim"

İlk defa konuşmuştu Jungkook. Cümleleri olduğu gibi kurmakta zorlansa da konuşmuştu sonunda. Jimin şaşkın gözlerle ona baktı ve "İnanamıyorum konuştun Jungkook. Benimle konuştun."

"E-evet ko-konuşabiliyorum." dedi göz bebekleri büyümüş ve şaşkın ama bir o kadar da sevinçli bir yüz ifadesi ile. Jimin de gözlerini ona dikmiş ve güler bir yüz ifadesiyle kendini şaşkınlığını gizleyemez şekilde buldu. "D-doktor bana d-demişti. İyileşmen için seni değerli hissettiren insanları ha-hayatına al demişti." Ardından Jimin'e sarılarak teşekkür etti. Konuşması giderek düzeliyordu Jungkook'un, sonra geriye çekildi ve Jimin'e baktı. "Ah hiç önemli değil. Sende aynısını yapmaz mıydın? Hasta bir insan için en güzel şey bir ilaçtır. Senin ilacında sevgi ve ilgiydi anladığım kadarıyla."

"D-daha önce hiç kimse bana böyle bir i-iyilik yapmamıştı. Hiç u-umudum yoktu. Bana yardım ettiğin için çok teşekkür ederim." İkiside hala mutlu bir şokun içerisindeydi. Birkaç dakika boyunca bunu atlatmaya çalıştıktan sonra birlikte, bu güzel olaydan sonra hava almak için dışarı çıkmayı düşündüler. Sıradan kalkıp kapıya yöneldiler. Koridorların birinde yürürlerken yanlarından geçen kız bir öğrenci elindeki dergilerden birini yere düşürdü. Bu okul hakkında bilgiler veren bir dergiydi. Dergiyi yanına alıp koşan Jimin ve Jungkook o öğrenciye her ne kadar seslenseler dahi kız arkasına bile bakmadan uzaklaşmıştı.

Jimin merak edip dergiyi açmıştı. Kapağında okulun kurulduğu yıl ve Albert Müdürün yazdığı kısa bir konuşma metni vardı. "Okul 1950' de kurulmuş, o zamanki hali daha güzelmiş." dedi Jungkook. Jimin bu fotoğrafta bir gariplik seziyordu ama bu garipliğin anlamını da bilmiyordu. Albert müdürün yazmış olduğu kısa konuşmaya yönelip okudu.

"Öğrenciler bu okulda okudukları için kendilerini şanslı hissetmeliler. Onlara iyi bir gelecek sunmak ve hayatlarını kurtarabilmeleri için iyi bir eğitim sunuyoruz. Küllerinden doğan bir okula kayıt olmayı kim istemez ki?"

Arka sayfayı çevirdiğinde okulun ilk açıldığı güne özel bir fotoğraf vardı. Açılana kadar okula bütün katkılarını sağlayan zengin veya öğretmen birçok insan okulun önünde fotoğraf çektirmişlerdi. Jimin bir sıra arkada duran adamlardan birinin yüzünü hatırlıyormuşcasına şaşkınlıkla baktı. "Gözünde para yok."

"Efendim."

"Bu adam. Kaç gündür onu görüyorum. Her yerde. Karşıma çıkıyor." Derginin arka sayfalarını çevirdiğinde ise okula katkı sağlayan insanlar hakkında kısa bilgiler yazılmıştı. Jimin en son sayfalara yaklaşırken gözlerinin önünde devamlı kaybolan o adam hakkında yazılan kısa bir yazıyı buldu.