တီးတောင်…တီးတောင်
အဆက်မပြတ်မြည်နေတဲ့ ဘဲလ်သံကြောင့်
th ဒေါသတကြီးအိပ်ယာမှထလိုက်ရသည်။
နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၇ခွဲ !!!!
မနက်၇ခွဲ
"တောက် ဒါသက်သက်ငါအိပ်နေတာကို
လာနှောင့်ယှက်တာ”
thတစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် မနက်၇ခွဲနိုးတယ်
ဆိုတာဘယ်တုန်းကမှမရှိခဲ့။ ညတိုင်း
အပြင်ကနေ နှစ်နာရီလောက်မှပြန်လာ
တတ်တာ thအကျင့်ပင်။ မနေ့ညကလည်း clubအသစ်ကိုသွားပြီး
မူးနေအောင်သောက်ကာ မနက်၃နာရီမှ
ပြန်ရောက်သည်။ အခုလည်း
အိမ်ပြန်ရောက်တာဘ ဘယ်လောက်မှ
မကြာသေး…သေး…
တီးတောင်…တီးတောင်…တီးတောင်
အလိုက်မသိဆက်တိုက်တီးလာတဲ့အသံတို့ကြောင့် thအတွေးတွေပျက်သွားကာ
တံခါးကို မြန်မြန်ဖွင့်လိုက်မိသည်။
အခန်းရှေ့တွေ့လိုက်ရသောသူကြောင့်
th ပါးစပ်အဟောင်းသားပင်ဖြစ်သွားရသည်။
မြင်နေကျ တီရှပ်အဖြူ စတိုင်ပန့်အနက်ရောင်နဲ့
အိတ်ကို လွယ်ပြီး နောက်ထပ်ဘဲလ်တီးဖို့
ပြင်နေတဲ့ အတွင်းရေးမှူးကင်မ်ပင်…
"အတွင်းရေးမှူးကင်မ်!!!! ဘာလို့ဒီလောက်အစောကြီး အိမ်ကိုလာရတာလဲ
ငါအိပ်ကောင်းတုန်းရှိသေးတယ်”
ဂျွန် ဘာမှမသိသလိုပုံစံနဲ့ပြုံးပြလိုက်ပြီး
"သူဋ္ဌေး companyသွားဖို့လာခေါ်တာလေ
အခု အိပ်ယာနိုးပြီဆိုတော့ ရေချိူးပြီး
အဝတ်အစားလဲလိုက်တော့ ဝန်ထမ်းတွေ
ထက် companyရောက်တာ နောက်ကျလို့
မကောင်းဘူးလေ ပြီးတော့
ဒီနေ့ ရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့ရဦးမှာ”
တံခါးဝတွင်ရပ်ကာ အတည်ပေါက်နဲ့ပြောနေသော အတွင်းရေးမှူးကို မယုံနိုင်စွာကြည့်လိုက်သည်။ နမ်ဂျွန်ကတော့ thဘာဖြစ်နေတယ်
ဆိုတာစိတ်မဝင်စား။ သူပြောစရာရှိတာ
သာပြောနေသည်။
"အခု taehyung-shi လည်း နိုးပြီဆိုတော့
ကျွန်တော် အောက်ကစောင့်…စောင့်”
ဂျွန် စကားမဆုံးလိုက် thက ဂျွန်ရဲ့လက်ကို
ဆွဲကာ တိုက်ခန်းထဲဝင်စေပြီး တံခါးပေါက်
ပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဂျွန့်ရဲ့ပုခုံးကို
ကိုင်ကာ တံခါးဆီတွန်းလိုက်ပြီး ဂျွန့်ရဲ့
ဝိုင်းစက်နေသောမျက်ဝန်းတို့ကို
တည့်တည့်ကြည့်ကာ
