KRALLIK YER VE GÖK

YÜZLEŞME

AZER

1 Ay oldu ve ben 1 aydır Mira yı arıyorum onu bırakmamalıydım bakmadığım yer kalmadı mira sokaklarda yaşayamaz son umudum olan sahile bakmaya gelmiştim ama burada da yoktu mira burada yoktu banklardan birine oturduğumda yanıma bir erkek çocuğu gelmişti ve buradaki abla gitti de sen mi geldin abi dedi sadece çocuğu dinliyordum elindeki pamuk şekeri gösterdiğinde ona bunu getirmiştim dediğinde çocuk yüzüme bakmayı bırakıp gökyüzüne baktı ve çok güzeldi dediğinde bunun mira olma ihtimali beni yiyip bitiriyordu çocuğa nasıl bir kızdı diye sorduğumda çok güzel sarışın mavi gözlü bir kızdı dediğinde bu çocuk mirayı tarif ediyordu onu ne zaman gördün dediğinde 30 gün önce diyen çocuğun gözleri doldu o ablada ağlıyordu dedi ve çocuk koşup uzaklaştı 

Sabahtan beri beni izleyen adam dikkatimi çekti ben de ona bakarken gözlerini benden ayırmadı adama doğru gidip tam karşısına geçtim adam konuşmaya başladı aradığın kız ağlayarak buraya geldi ve demin senin oturduğun bankta tam 1 hafta ağlayarak oturdu dedi 1 hafta sonunda  bir kadınla beraber gittiler adam eliyle sağ taraftaki kamerayı işaret etti o kamera onu çekti dedi ben kameraya bakarken adam gitmişti 

Kameralara ulaştıktan sonra kadına ulaşmak pek zor olmadı kadın aslında çok yakın ve küçük bir evde mahallede yaşıyordu yola koyulduğumda düşündüğüm tek şey nasıl olduğuydu o adamda o çocuk ta ağladığını söylüyordu mira neden ağlıyordu onu korumam gerekti ve ben bunu başaramadım neydi bu his içime batan bu bıçak neden vardı neden kanatıyordu 

Görüntülerden gördüğüm kadının evine gelmiştim içeri girdiğimde bahçede Mira yı gördüm onu buldum yanına gittiğimde mira ya uzandığımda geriye çekilmişti benden uzaklaşmıştı ona Mira beni hatırlamadın mı diye sordum mira duygusuzca sadece bana bakıyordu ona doğru yine bir adım atıp benim mira azer dediğimde tekrardan geriye gittiğinde gözlerim dolmuştu Mira konuşsana demiştim tekrar adım atmaya yeltendiğimde arkamdan birisi beni kolumdan tuttu ve konuşamıyor dedi kafamın içinde yankılanan o ses konuşamıyor Mira konuşamıyor Mira bana birden gülümsemeye başladı ve arkamdaki kadına el işaretleriyle bir şeyler yaptı bu işaret dili değildi kadın bana dönerek  seni özlemiş dediğinde sadece mira ya bakıyordum onu inceliyordum zayıflamıştı ona doğru temkinli bir adım attığımda geriye gitmemişti ona doğru bende seni güzel Mira dedim 

MİRA

Bahçede tam karşımda Azer duruyordu beni bulmuştu. Karşımdaki endişeli adam bana doğru adım attığında geriye çekilme ihtiyacı hissetmiştim geriye çekildiğimde karşımdaki adam hayal kırıklığına uğramış gözlerle bana baktı bana beni hatırlamadın mı demişti onu unutmam nasıl mümkündü  o bana doğru adım attıkça ben ondan uzaklaşıyordum bu isteyerek yaptığım bir şey değildi karşımdaki o güçlü adamın gözleri dolmuştu ona tebessüm ederek ona konuşamıyor diyen Mahes e el işaretleriyle bunu ona söylememeliydin dedim o Azer e doğru seni özlemiş dediğinde Azer bana doğru temkinli bir adım atarak ben de seni demişti Mahes hiç değişmeyecekti gerçekten ben ona bunu mu söyledim Azer beni incitmek istemiyordu ve buna göre hareket ediyordu Azer in tişörtünden tutup onu içeriye çektim ve koltuğun önünde durduğumuzda ona koltuğu gösterdim beni anladı ve oturdu bir kağıt ve kalem alıp Azer in yanına geldim ve kağıda beni unuttun sanmıştım yazıp ona gösterdim Azer 1 aydır her yerde seni aradım Mira dedi kağıda yeni şeyler yazarken gözlerim doldu kağıda                                                              Azer ben artık konuşamıyorum ve herkese her şeye dokunamıyorum yazdım ve ona gösterdim  Önemli değil Mira                                                                                                                                                                     kağıda ben kimsesizim yazdım 

Azer bana mira artık gerçeklerden kaçamazsın dediğinde 1 aydır kaçtığım gerçeği yüzüme vuracaktı Mira bak artık yeter bu kadar daha fazla kaçamazsın dediğinde bağırmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu 

1 SAAT SONRA 

Mahesle vedalaşıp Azer le çıkmıştık nereye gideceğimiz hakkında hiçbir fikrim yoktu  ama  her zamankinden daha ciddiydi hiç konuşmadı ve araba birden durduğunda etrafa bakıyordum ama sadece ağaçlar vardı Azer kolumdan tutup beni arabadan indirdi sertti 1 saat önce bana seni özledim diyen çocuktan eser yoktu ve biraz ilerleyip ağaçlara bakarken  birden enseme bir şeyle vurmuşlardı ve bu vuran Azer di nasıl karşımdaki adamın gözlerinde gerçekten duygu yoktu

Ve kahretsin ben o adama güvenmiştim...