The Untold Path of our Dreams

Chapter Eight

- Her POV -

After a week of hassle sa personal documents ko, it's finally my first day of work here in Philippines. Nakakapanibago pero it's a good adjustments din.

I woke up around 6 am dahil naamoy ko yung niluluto sa baba. Bumangon ako kaagad at dumeretso na sa closet para mamili ng damit, at dahil 1st day ngayon, syempre dapat gandahan.

Pinili ko yung dark lavender lady suit, tapos plain white fitted shirt naman ang pangloob. I am a lady suit type of girl na. Kung noon siguro mas pipiliin ko ang mga dresses, and pants but this profession changed me, and my style. I was a wedge girl but now, I prefer stilettos. So, I paired my outfit with my classic white stilettos.

After picking my outfit, naligo na ako. Pagkatapos naman maligo nag-ayos na rin ako ng sarili ko. I have a fair skin, and clear skin din talaga. Thankful ako doon kasi I don't have to put too much make up. Lipstick and powder lang talaga ako.

Pagkababa ko naman nakahanda na ang pagkain. Mayroong tocino, longganisa, beef tapa, itlog, at sinangag. A typical filipino breakfast- which I missed the most.

"Tawagin mo na si dad mo sa garahe, anak. Para makakain na tayo." Utos ni mom kaya naman sinunod ko. Yung gutom ko talaga nauudlot!!

"Dad, let's eat na! Bilisss" sabi ko kay dad pero para siyang stress doon sa garahe at nakatitig sa gulong ng kotse.

"Anak, anong gusto mong kotse? Sira na ito oh." Sagot niya saakin, gusto kong magmaktol dahil sa gutom pero tinignan ko muna yung sinasabi ni dad. Takot ako magdrive noon, as far as I remember. But I am a international professional driver now. I love cars and vehicle stuffs. So looking at what's dad trying to fix is still fixable.

"Okay pa yan dad, yung gulong lang talaga ang sira. Wala ba kayong spare?" I asked him while looking at the car.

"Talaga? Parang di na ikaw yung anak kong takot magdrive ha?" He laughed at me and continued talking. "Ipatingin nga natin, tara na sa loob, tawagan ko na lang si Tino." Tino? Si Mang Tino kaya sinasabi ni dad? Pero hindi ko na natanong dahil nauna pa siyang pumasok kaysa sa akin.

Akala ko ba ako yung gutom!

But before I can even enter the house, a honk of a car shocked me.

"Veronica!" Bryan shouted from the car.

"You could've just called me Bry!" I shouted back while walking towards his car.

"I'm picking you up, aren't you ready yet?"

"I'll eat pa eh! Come and join us for breakfast. You can park here." Since bukas naman na ang garage pinapark ko na lang siya doon at hinintay siyang matapos.

Pagkapasok namin, nagbabasa na emails si dad gamit ang kanyang iPad. Habang si mom naman ay kumukuha ng water sa ref.

"Dad, mom, Bryan's here!" Pag kasabi ko naman nun ay napatingin si dad sa amin and si mom naman binilisan ang pagkilos.

"Hi po, magandang umaga po." Pagbati naman niya. He's Australian, kaya may pa slang pa ang pagtatagalog niya at sanay na ako doon. For over 6 years ko na siyang kasama sa trabaho kaya natuturuan ko siyang magtagalog. He loves it naman eh.

"Hi Bryan! O my gosh, upo kayo anak. Kuha lang ako ng isa pang plato." Sabi ni mom at nilapag muna niya yung pitsel sa lamesa.

"Tulongan ko na po kayo." Sagot naman ni Bry kaya natawa naman ako nung sumama siya kay mama. Sige! Panindigan mo pagtatagalog mo. Di na ako nagaksaya ng lakas kaya umupo na lang ako sa tabi ni dad.