Saatlerce Gonun ceketinden çıkan yüzük kutusuna bakıyodum. Yarım saat sonra hastaneye Leorio da geldi. Yanında bir nen kovucuda vardı.
"Killua"
Leorio endişeli bi şekilde yanıma geldi. Ağlamaktan ve uykusuzluktan gözüm şişmişti.
"Gon'un yanından geliyorum. Nen kovucu Illuminin nenini bozmaya çalışıyo şuan"
"Gon iyimi"
"Iyi olucak..."
Leorio elimde sıkıca tuttuğum kutuyu fark etti.
"Bu ne?"
Yüzümde hüzünle karışık bi sırıtma oluştu.
"Gonun bana yaptığı süpriz..." dedim göz yaşlarımı tutamadan.
.
.
.
Bir saat sonra hastaneye. Bisky ve Alluka geldi.
"Abi..."
Allukaya sıkıca sarılıp bunların sadece korkunç bi kâbus olmasını istiyodum.
"Alluka... Nanika yardım edebilirmi"
"Bedeli ne olur bilemiyorum abi"
"Peki... ben hava almaya çıkıcam biraz.."
Üstüme Gonun ceketini giyip hastaneden çıktım. Öylesine geziyodum. Ama içimde bi boşluk hissi vardı. Kalbimi orda bırakıp gitmiştim.
Havadan gelen o tanıdık aura ile yerimde durdum. Ondan korkmuyodum. Artık nefret ediyorum.
"Sevdiğin orda hayatta kalma mücadelesi verirken sen nasıl böyle gezebilirsin Kill"
"Haklısın abi. Sanarım ben buraya ait degilim."
"Sonunda akıllandın ha"
"Geri dönücem yeterki nenini geri çek"
"Peki"
Illuminin yanında malikâneye doğru yürüyoduk. Sınama kapısının yanına geldik. Abim kapıyı iterken onun kolunu tutup gücümün nerdeyse yarısı kadar elektirik verdim.
Abimin bacağı sınama kapısına sıkışmıştı. Bu durumu fırsat bilip god speed ile hastaneye doğru koştum. Bu onu birazda olsa oyalardı.
Abim nenini geri çekmistir çekmediyse bile de azaltmıştır. Yarım saat sonra hastaneye geldim. Leorio nun yüzünde endişe karışık bi mutluluk vardı.
"Killua sonunda geldin. Doktor bize gonu 5 dakikalığına görmemizin sorun olmadigini söyledi. Sıra sende."
O kadar mutlu olmuşumki anlatamam. Hemen özel kıyafetleri giyip Gonun yanına gittim. Göz yaşlarımı tutamadan Gonun elini sıkıca kavradım. Lütfen bunların hepsi bi rüyadan ibaret olsun lütfen... gyo kullanarak abimin nenine bakmaya çalıştım. Azarlmıştı hatta çok inceydi.
(Bilmeyenler için gyo: neninizin bir kısmını gözlerinize gönderdiğinizde zetsu (zetsu neni gizler) ile saklanan nenleri görmenizi sağlar)
Sesim kırık ve boğuk çikarak sanki Gon beni duyucakmış gibi konuştum.
"G-güneşim lütfen geri gel o-olurmu"
Dedim elimi gonun saçlarında gezdirerek.
"5 dakikanız doldu efendim"
Istemeye istemeye dışarı çıktım. Göz yaşlarımı durduramıyodum. Yere çöküp ağlamaktan başka yapabilicek bişeyim yoktu.
Leorio kurapikaya önceden haber verdiği için oda yeni geliyodu. Bi yandan Alluka beni sakinleştirmeye çalışıyodu. Nanika hastaneye Illuminin giremeyeceği şekilde nen kaplamıştı. Çok yorgundum. Çok üzgündüm. Çok sinirliydim. Neredeyse her duyguyu aynı anda yaşıyodum. Hemşirenin sesiyle hepimiz kapıya baktık.
"Nen'i çıkardık. Iki saat sonra içeri girebilirsiniz..."
