Düşünsene evlatlık filan çıkıyorum!

7.bölüm

O hastane maceramın üzerinden iki gün geçmişti batur aras ve ayaz bana çok kötü davranırken rüzgar ve ata öz kardeşmiş gibi davranıyorlardı

Zaten öz kardeşizde uzun zamamdır beni bilmedikleri için evlatlık sayılırım

Bizde mert ile çocuk parkına evet çocuk parkına gelmiş salıncaktan sallanıyorduk

"Beni yak kendini yak herşeyi yak"

"Sende tutulmuş göğsüm kafeste"

"Yanacağız ikimizde ateşte"

"Bir kıvılcım yetse olurum bak"

"Allahım allahım ateşlere yürüyorum"

"Allahım koru yine aşk ile büyuyorumm"

Sonunda bir alkıs patlattık yine düet yapıyorduk

"Mertt"

"Veraa"

"Yaa"

"Yaaa bakkalda"

"Acıktım"

"Bendee"

"Çiğköfte alsana bana"

Orta paramağinı gösterip "bak bak bak hooppaa"

"Ya ben fakirim çulsuzum param yok"

"Lan yalancı"

"Centilmen olsan ölürmusün"

"Hıhı"

"Geber o zaman ben iki büyuk boy alıp geliyorum eğer kıpırdarsan seni keserim"

"Hehe aynen benimki bol acılı olsun" ona gö devirip salıncaktan kalktım ve iki sokak arkadaki çiğköfteciye gitmeye başladım

Yolun yarısında telefonum çaldı merttir diye düşündüm niye ariyon be telefona baktım bir dakika lan ben kimseye numaramı vermedim

Bir dakika bu bu o olabilirmiydi

Gizli numara..

-Alo

-Nasılsın canım kızım bu oydu

-Estağfurullah

-Caz yapma nerdesin!

-Senin sikimsonik tehditlerinle uğraşacak değilim dedim ima yaparak

-Babacığının elinde fotoğrafların varkenmi bence yeni ailenin bunu ögrenmesini istemezsin değilmi küçük kızım

-h-hayır dite kekeledim kahretsin

-şimdi söyle nerdesin

-***** sokağında

Telefon kapanınca yere çöktüm merti aramalımıydım

Yada başkasını ne yapıcam hiç bilmiyorum bu benim sorunum bunu başlatan bendim ve bitirende ben olucam

Sokağa siyah bir araba girdiğinde o tarafa döndüm araba durup içinden bir kaç adam inince ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım ne olduğunu anlamadan ağzımin üzerinde bir şey hissettim nefes almamalıydım direniyor ve çırpınıyorum ama yaramıyor bu adamlara sonunda bir soluk aldığımda iş işten geçmişti

Mert'ten..

Tam 1 saattir ortada yoktu ne yapacağımı bilemez şekilde her yeri aramıştım ve rüzgarla atayı onlara kimseye söylememelerini tembih etmiştim şimdide sokak sokak arıyordum

Telefonum çaldığında atanin aradığını gördüm

-alo bulabildinizmi ata

-hayır sen

-polise haber vermemiz gerekiyor

-hayır bunu kimse duyamaz anlamıyormusunuz

-ya kardeşim ortada yok sen bana ne diyorsun kardeşim yok lan

-senin kardeşinmi ata güleyim bunca yıldır benim kardeşim o ve vermeyede niyetim yok

-lan senin yüzünden kayboldu neyden bahsediyorsun sen

-benim yüzümden değil onun yüzünden

-o kim mert o  diyorsun sürekli o kim lan

-Aykut

-ne! Mert nerdesin seni almaya gelicez

-konum atiyorum

Der demez kapattım ve bir kaldırıma oturdum ağlamamak için kendimi zor tutuyordum

Kız kardeşim kayıptı ve büyük ihtimalle aykut yaptı

Sokağı incelerken yerdeki telefonu farkettim yanına gittiğimde veranın telefonuna benzediğini farkettim telefonu açtığımda duvar kağidını gördüğümde onun olduğunu anladım yere çöküp ağlamaya başladım küçükken bana zorla çektirdiği bir fotoğraftı ikimizin fotoğrafıydı

Keşke burada olsaydı

Veraşkımdan..

Lanet olsun lanet

Kafamı kaldırdığımda bir kolruğun üzerindeydim

Kenardaki koltukta oturan aykutu görünce ürkmedim değil kabul

"Ne işim var burada"

"Hey sakin ol vera"

"Nasıl sakin olayım aq" dedim sinirle

"Benimle düzgün konuş" diyip yüzüme bir tokat attı

"Hadi biraz eğlenelim" diyip iki elini birleştirdi

Yıldız

Yıldız

Yıldız

Selam canlarım bebeklerim güzellerim bölüm geç geldi ama olsun bir kaç gündur evde olamadığım için yazmamıştım hatta hala evde değilim herneyse umarım beğenmişsinizdir yorum ve yıldızlarinızı bekliyorum♡♡